อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 359

"บ้านตระกูลฟางคือเรือนที่อยู่ตรงหน้านั้นใช่ไหม?"

ได้ยินว่าข้างหน้าไม่ห่างไปนักมีเรือนที่ขนาดใหญ่ที่สุดอยู่แห่งหนึ่ง

ได้ยินว่าเศรษฐีฟางใหญ่โตที่สุดในหมู่บ้านนี้ ที่นาเองก็มีมากที่สุด

ฟู่จาวหนิงเลิกม่านขึ้นเหลือบมองผาดหนึ่ง อาศัยความทรงจำ นางมองออกแล้ว

"ใช่ ที่นั่นนั่นเอง"

ฟางซือฉิงได้ยินว่าฟู่จาวหนิงมา ก็รีบกระโจนตัวออกไปจากห้องเหมือนนกน้อยอย่างร่าเริง

เศรษฐีฟางมองนางดีใจขนาดนี้ ก็ถอนหายใจออกมา

"หลายวันนี้เอาแต่หน้านิ่วคิ้วขมวด ตอนนี้ยิ้มออกมาได้เสียที" เศรษฐีฟางถอนหายใจกับฮูหยิน "ไม่สิ คุณหนูฟู่คนนั้นตอนนี้เป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนไปแล้วนี่ แล้วลูกสาวของบ้านเรายังไปมาหาสู่ต่อได้ด้วยหรือนี่?"

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?" ฮูหยินฟางรูปร่างอวบ ใบหน้ากลมดูมีราศี "ก่อนหน้านี้ข้าเองก็เห็นว่าสาวน้อยคนนี้ไม่ใช่พวกไม่ดีอะไร แล้วยังดูเป็นเด็กที่ตรงไปตรงมาอีกด้วย มาเล่นกับซือฉิงของพวกเราแล้วก็ดีออก ตอนนี้ถึงนางจะเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนไปแล้วแต่ก็คงจะไม่เปลี่ยนไปมากเท่าไร"

นางเองก็เดินตามไปด้านนอก "จะว่าไป ตั้งแต่ที่ซือฉิงกลับมาจากเขาเมฆอรุณก็ไม่ใช่เอาแต่ชื่นชมอีกฝ่ายหรอกหรือ? บอกว่านางฉลาดกว่าเดิมเสียอีก"

เศรษฐีฟางเองก็อยากจะเห็นว่าฟู่จาวหนิงตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นอย่างไรบ้างแล้ว ลูกสาวหลังจากที่กลับมาก็เอาแต่เอ่ยชมนางไม่หยุดปาก บอกว่านางตอนนี้สวยกว่าเดิมอีก และเก่งกว่าเดิมมากด้วย ยิ่งไปกว่านั้นยังกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวพวกพวกพี่น้องลูกพี่ดีมีเงินเหล่านั้นเลย

เขาเอ่ยกับตนเองว่า "แต่ว่า เป็นถึงพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้ว การจะเก่งกาจขึ้นก็ไม่น่าแปลกนี่นะ"

เศรษฐีฟางจุ๊ปาก "นั่นนางก็ต้องเก่งกาจก่อนนั่นล่ะ ถึงจะไปเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนได้ ไม่เช่นนั้นพวกเหล่าลูกคุณหนูผู้ดีที่พื้นเพดีกว่านางตั้งมากมายในเมืองหลวง ทำไมถึงไม่ขึ้นมาเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนกันล่ะ แต่คุณหนูฟู่กลับมาเป็นได้แทน?"

จากที่นางเห็น ฟู่จาวหนิงคนนี้ดีออกจะตาย

ก่อนหน้านี้ก็ดีอยู่ แต่แค่เพราะก่อนหน้านี้อาการป่วยของผู้เฒ่าฟู่แบกเป็นภาระอยู่บนบ่าของนางเท่านั้น ดังนั้นฟู่จาวหนิงจึง

ขอแค่จิตใจดี มีความกตัญญู คนที่ปฏิบัติต่อนางอย่างจริงใจ นางเองก็จะจริงใจด้วย

ฮูหยินฟางก่อนหน้านี้ทำไมจึงไม่กีดกันลูกสาวให้เป็นเพื่อนกับฟู่จาวหนิง ก็เพราะเห็นนิสัยนี้ของนางนั่นเอง