อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 364

ฟู่จาวหนิงได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าฟู่รองก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

"พวกเขาขโมยของในบ้านข้าออกมาขาย ผลลัพธ์กลับมาบอกว่าข้ามาวุ่นวายหรือ? เรื่องนี้ข้าควรจะรายงานกับทางการไหม?"

"รายงานทางการ?"

"ขโมยของ?"

ผู้เฒ่าฟู่รองพวกเขาเองก็มึนงง

"เจ้ากำลังพูดไร้สาระอะไร?"

"หนิก้อนนี้ไม่ใช่ว่าพวกท่านย้ายมาจากบ้านตระกูลฟู่หรอกหรือ?" ฟู่จาวหนิงชี้ไปที่หินก้อนนั้น เฉินซานกับชุนเจิ้งชิวเซิงก็ฉลาดเฉลียว ทั้งสามคนเดินออกไปทันที ยืนล้อมหินก้อนนั้น

เป็นเช่นนี้ก็ลองดูว่าใครจะกล้าแย่ง

สืออีเองก็ยืนอยู่ด้านหลังฟู่จาวหนิง

เขาต้องการจะปกป้องฟู่จาวหนิง

"ผู้เฒ่ากู้" เศรษฐีฟางเองก็เดินขึ้นมาอยู่ข้างๆ ผู้เฒ่ากู้ เอ่ยกับเขาว่า "นี่คือคุณหนูใหญ่ของตระกูลฟู่ สองคนนั้นคือลุงของนาง มาอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลฟู่ หินก้อนนี้พวกเขาย้ายออกมาจากบ้านตระกูลฟู่ ท่านยังไม่ได้ซื้อใช่ไหม?"

ผู้เฒ่ากู้เองก็หน้าเปลี่ยนสี

"พวกเขาบอกกับข้าว่า นี่เป็นหินที่เข้าเอามาจากบ้านตนเอง"

"บ้านพวกเขาอยู่ในเมืองหลวงเสียที่ไหน? ล้วนอยู่กันนอกเมืองทั้งนั้น หลายปีนี้ก็แค่มาอาศัยอยู่ ของอะไรในบ้านก็ล้วนไม่ใช่ของพวกเขาทั้งนั้น"

เรื่องเหล่านี้เศรษฐีฟางล้วนรู้ หลังจากที่รู้จักฟู่จาวหนิงจากลูกรัก และพูดว่าเป็นพี่น้องกัน เขาก็เข้าเมืองไปหาข้อมูลมาเรียบร้อย

"แล้วทำไมจึงเป็นเช่นนี้ไปได้?"

ฟู่จาวหนิงหัวเราะเย็นชา

"ถึงแม้จะเป็นสกุลฟู่เหมือนกัน แต่ว่า บิดาของพวกท่านกับปู่ของข้าก็เป็นพี่น้องกันเท่านั้น ยิ่งไปวก่านั้น ท่านปู่ข้าเป็นคนในสายเลือด แต่บิดาของพวกท่านเป็นลูกเมียน้อย"

ต่อให้ผู้เฒ่าฟู่กับบิดาของพวกเขาทั้งสามคนก็ยังไม่ใช่มีบิดามารดาคนเดียวกัน

"ตอนที่แบ่งบ้านในตระกูลก่อนหน้า ปู่ของข้ากับบิดาพวกท่านก็แยกกันไว้ชัดเจนแล้ว ว่าเป็นบ้านสองหลัง"

"อะไรนะ? จาวหนิง ปู่ของเจ้ากับบิดาพวกเขาไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกันหรอกหรือ?"

เรื่องนี้ พวกเขาไม่รู้เลย

ยังคิดว่าผู้เฒ่าฟู่ับพี่น้องล้วนเป็นพี่น้องท้องเดียวกันไปเสียอีก