อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 369

ฟู่จาวหนิงมองหินก้อนนั้น และพบว่าไม่เลวเลย

"จาวหนิงจาวหนิง เจ้าคิดว่าหินก้อนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?" ฟางซือฉิงถามนางขึ้นอย่างดีอกดีใจ

"ข้าว่าได้อยู่" ฟู่จาวหนิงพยักหน้า

เศรษฐีฟางที่อยู่ข้างๆ ก็หัวเราะร่าขึ้นมา

เขามีความสุขเหลือเกิน "พวกเจ้านี่เป็นพี่น้องกันจริงๆ เลือกหินหยกก็ยังเลือกคล้ายกันอีกหรือ?"

แล้วมันเลือกแบบไหนได้อีกกัน?

แต่พอเห็นลูกสาวดีอกดีใจเช่นนี้ เขาเองก็ยินดีที่จะจ่ายเงินนี้

"ผู้เฒ่ากู้ หินก้อนนี้ราคาเท่าไรหรือ?"

ผู้เฒ่ากู้มองๆ ฟู่จาวหนิง

"เอาอย่างนี้ หินก้อนนี้ข้าคิดยี่สิบแปดตำลึงแล้วกัน"

"ท่านพ่อ จ่ายเงินเลย" ฟางซือฉิงรีบพูดกับเศรษฐีฟาง

ทั้งสองคนซื้อหินคนละก้อน ล้วนร้อนรนอยากรู้ว่าในนี้มีหินหยกอยู่หรือไม่ มีหินหยกแบบไหนอยู่

หลังจากถามผู้เฒ่ากู้ ทั้งสองคนก็จ่ายเงินสองตำลึงเพื่อทำการแยกหินที่นี่

เครื่องตัดหินนั้นถูกดันออกมา ให้ตายเถอะ ใหญ่โตเหลือเกิน

"ใบมีดด้านนี้ต้องคอยเปลี่ยนอยู่บ่อยๆ ดังนั้นค่าใช้จ่ายตัดหินจึงไม่ถูก" ผู้เฒ่ากู้อธิบายกับพวกเนาง "แต่ว่าของพวกท่านเป็นก้อนเล็ก ดังนั้นจึงเก็บแค่สองตำลึงพอ ถ้าใหญ่หน่อย ค่าใช้จ่ายก็จะแพงขึ้นอีก"

เรื่องนี้เข้าใจได้

เสียงตัดหินค่อนข้างดัง แล้วก็ยังมีสะเก็ดหินปลิวว่อนอีก พวกเขาต้องอยู่ห่างออกมาหน่อย

สืออีตอนนี้จึงได้พูดเรื่องที่ไปตรวจสอบมาให้ก่อนหน้ากับฟู่จาวหนิง

"คุณหนู หาข้อมูลจุดที่ผู้อาวุโสจี้กับคุณชายซือถูอยู่ได้แล้ว คนจากรถม้าคันก่อนหน้าหลังจากที่มาถึงก็ตรงไปหาผู้อาวุโสจี้กับคุณชายซือถู"

"แล้วฮูหยินคนนั้นล่ะ?"

"หลังจากนางลงจากรถม้าที่ริมนาของหมู่บ้านก็ติดต่อคนของตนเองแล้ว ดูท่าคงจะรู้ว่าพวกของนางอยู่ที่ไหน"