อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 378

แต่ว่าหลังจากราชวงศ์ต้าชื่อผ่านมาหลายสมัย ก็ไม่ค่อยอยากจะให้คนรู้สึกว่าเป็นคุณงามความดีของตระกูลเสิ่น อาจจะเพราะรู้สึกว่าราชวงศ์ไม่มีหน้ามีตาเสียแล้ว ดังนั้นจึงไม่ค่อยจะเอ่ยถึงตระกูลเสิ่นเท่าไร

เหล่าลูกหลานตระกูลเสิ่นที่อยู่ในราชสำนักก็ล้วนลอบถูกกดดัน ถูกละเลย

คนของตระกูลเสิ่นตอนแรกยังไม่รู้สึก ยี่สิบกว่าปีก่อน กุ่ยไฉเสิ่นเสวียนแห่งตระกูลเสิ่นมีชื่อเสียงขึ้นมาจากอุปกรณ์การทำนายปรากฎการณ์ฟ้าดินชุดหนึ่ง จึงถูกอวยยศเป็นกุ่ยไฉ

เดิมทีที่เขาสร้างอุปกรณ์นี้ขึ้น ก็ควรจะถูกอวยยศโหวแล้ว แต่ในราชวงศ์ไม่ว่าจะที่ใดก็ไม่มีการเชิญเลย ต่อมาเสิ่นเสวียนก็เจอเข้ากับเรื่องไม่คาดคิดอีกหลายต่อหลายครั้ง บางครั้งก็ไปเดินอยู่ริมปากเหวความเป็นความตายอีกด้วย

เขาก็น่าจะเพิ่งได้สติฉุกคิดได้ จึงเริ่มให้คนในตระกูลลดความเฉิดฉายลง ค่อยๆ แฝงกายเร้นโลกขึ้นมา

และโลกก็ค่อยๆ ไม่เอ่ยถึงตระกูลเสิ่นอีก ต้าชื่อเองก็ดันเอาข้าราชการแม่ทัพเลื่องชื่อหรือจอหงวนออกมาอีกหลายคน แล้วยังกินแคว้นเล็กสองแคว้นที่อยู่รอบๆ เข้ามาด้วย ชื่อเสียงบารมีขจรขจาร พลังแห่งแคว้นก็ยกขึ้นมาอีกระดับ และก็ยิ่งไม่มีใครพูดถึงตระกูลเสิ่นอีก

ผ่านไปยี่สิบกว่าปี จักรพรรดิใหม่ของต้าชื่อตอนนัั้นก็ครองราชย์มาได้สิบกว่าปี องค์รัชทายาทเองก็เกือบจะยี่สิบแล้ว

ตอนนี้เสิ่นเสวียนกลับมายังแคว้นเจากะทันหัน

ทั้งสองคนนั่งอยู่ตรงข้ามกัน คนหนึ่งสวมหมวก อีกคนหนึ่งสวมหน้ากาก ทั้งสองคนล้วนไม่เปิดเผยใบหน้าจริง แต่มองไกลๆ กลับมีพลังท่วงท่าที่ทัดเทียมกัน เป็นการคุมเชิงที่คนอื่นไม่กล้าเข้าไปสอดได้ง่ายๆ

"ได้ยินว่าอ๋องเจวี้ยนจนถึงตอนนี้ยังหาวัตถุดิบยาแก้พิษได้ไม่ครบเลย" เสิ่นเสวียนรินชาให้เซียวหลันยวน วางลงเบาๆ ตรงหน้าเขา "ดื่มชาได้ไหม?"

"แน่นอน"

เซียวหลันยวนยกถ้วยชาขึ้นมา มองแก้วในมือ "แก้วหยกขาวหรือ?"

"ถูกต้อง แก้วหยกขาว ทำให้น้ำชาดูแล้วยิ่งมีสียั่วยวนขึ้นไปอีก อารมณ์ในการดื่มชาก็ดีขึ้น และทำให้รู้สึกว่าชาอร่อยขึ้น ดังนั้นข้าปกติจึงพกแก้วหยกขาวติดตัวไว้ชุดหนึ่ง"

"ท่านเสิ่นพิถีพิถันจริงๆ"

เซียวหลันยวนดื่มไปหนึ่งคำ ดวงตาเปล่งประกาย

"ใบช้านี้ดูแล้วท่านเสิ่นก็คงนำมาเองด้วยกระมัง? ชาหวานชื่น มีรสติดค้าง นุ่มละไมลิ้น ไหลลื่นลงคอเป็นอย่างดี นี่เป็นใบชาที่ดีที่สุดในช่วงหลายปีนี้ที่ข้าดื่มเลย"

เขามองกาหยกขาวใบหนึ่งที่อยู่ข้างๆ

เห็นได้ชัด ว่าน้ำที่มาต้มชาก็น่าจะเป็นพวกเขานำมาเอง ต้องไม่ใช่น้ำของเพิงน้ำชานี้แน่

"อ๋องเจวี้ยนดื่มชาเป็นจริงๆ" เสิ่นเสวียนยิ้มยิ้ม "รอจนมาเมืองหลวง หลังจากข้าลงหลักปักฐานเรียบร้อย จะให้คนส่งใบชาไปที่จวนอ๋องเจวี้ยนนะ อ่องเจวี้ยนโปรดอย่าได้รังเกียจเลย"