อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 379

หงจั๋วตกตะลึง หลังจากได้สติกลับมาก็รีบตามขึ้นรถม้า จึงได้ยินเซียวหลันยวนกำชับขึ้นมาว่า "ไปหมู่บ้านตะวันออก"

ดวงตาหงจั๋วเป็นประกาย

ท่านอ๋องรู้ว่าพระชายาไปยังหมู่บ้านตะวันออก ดังนั้นเขาตอนนี้จึงล้มเลิกการรับตัวท่านหญิงอวิ๋นเหยากลับเมือง แต่เปลี่ยนเป็นไปรับพระชายาแทนใช่ไหม?

มองรถม้าของอ๋องเจวี้ยนแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว สมองซ่งอวิ๋นเหยาก็ขาวโพลน

"ฟู่ ฟู่จาวหนิง"

ฟู่จาวหนิงดีขนาดนั้นเลยหรือ หลังจากแต่งงานกับนาง ในสายตาเซียวหลันยวนก็ไม่มีนางอีกแล้วหรือ?

"คุณหนูอวิ๋นเหยา ต้องโทษฟู่จาวหนิง" ซ่งหยวนหลินประคองนาง กัดฟันกรอด "ฟู่จาวหนิงตอนนี้แตกต่างจากก่อนหน้าแล้วจริงๆ นางจะต้องใช้วิชากู่กับพี่หลันยวนแน่！แต่ว่าท่านก็อย่าเพิ่งท้อแท้เลย ก่อนหน้านี้ท่านไม่ใช่พูดไว้ว่า ตอนเด็กๆ ท่านเคยมีบุญคุณช่วยชีวิตกับอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนกับพี่หลันยวนหรอกหรือ?"

ตอนเด็กๆ

ซ่งอวิ๋นเหยามึนงง

"ขอแค่ถัดจากนี้หาโอกาสมาเจอกับพี่หลันยวนมากหน่อย คุยเรื่องสมัยเด็กให้มากหน่อย ใจของพี่หลันยวนจะต้องถูกท่านดึงกลับมาได้แน่" ซ่งหยวนหลินมองซ่งอวิ๋นเหยา

นางคาดหวังกับซ่งอวิ๋นเหยาไว้สูงมาก

องค์รัชทายาทไท่ชื่อถูกนางทำให้ลุ่มหลงแล้วหรือยังนะ?

"พวกเราเข้าเมืองก่อนเถิด"

ซ่งอวิ๋นเหยาได้สติกลับมา ก็เพิ่งนึกออกว่าที่นี่ยังมีท่านเสิ่นอยู่ด้วย จึงรีบเก็บอารมณ์ลงมา

หมู่บ้านตะวันออก

มีคนร้องขึ้น

"ผ่าหินออกมาแล้ว！"

ฟู่จาวหนิงเลือกหินซื้อมาอีกสองก้อน

เรือนหน้าทางนั้น หินก้อนเล็กๆ เบื้องหน้านางตัดเรียบร้อยแล้ว