อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 380

ถึงแม้จะยังไม่ได้นำมาทำกำไล แต่ถ้าแกะออกมาสักชิ้นหนึ่ง ก็น่าจะมีมูลค่าสูงเทียมฟ้าแล้ว

ดูท่าลางสังหรณ์ของนางก็ยังใช้การได้ดีอยู่！

"คุณหนูฟู่นี่มีเทพเจ้าอวยพรจริงๆ ดวงดีเหลือเกิน" ผู้เฒ่ากู้พยายามสะกดความเจ็บปวดในใจนั่นของตนเองลง เดินเข้ามาเอ่ยยินดีกับฟู่จาวหนิง

จะโกรธไม่ได้ จะโกรธไม่ได้ จะเจ็บปวดไม่ได้ เจ็บปวดไม่ได้

เขาทำการค้ากับแคว้นเจามายาวนาน ฟู่จาวหนิงแค่เพิ่งเริ่มก็ตัดมรกตออกมาได้ชิ้นหนึ่ง ถ้าลือออกไปที่นี่ก็จะมีแขกเหรื่อเข้ามากันเหมือนเมฆลอยเลยนี่นะ

เขาไม่ต้องไปติดแปะหรือป่าวประกาศอะไรเลย

พอคิดเช่นนี้ในใจก็เหมือนดีขึ้นหน่อย

ฮือๆ แต่เขาก็ยังอยากจะร้องไห้จริงๆ ชายหนุ่มสองคน ขนหินมาไกลนับพันลี้เพื่อขายให้เขา ส่งมาถึงมือเขาแล้วแท้ๆ แต่เขากลับผลักไสออกไปก้อนหนึ่งเสียอย่างนั้น！

หินก้อนนี้ยอดเยี่ยมมากจริงๆ

"ก็แค่เทพเจ้าอวยพรเท่านั้นจริงๆ มีดวงนิดหน่อยเท่านั้น ผผู้เฒ่ากู้ซื้อมาตั้งหลายก้อนนี่ บางทีของชั้นยอดจริงๆ อาจจะอยู่ในนไม่กี่ก้อนของผู้เฒ่ากู้ตรงนั้นก็ได้"

ฟู่จาวหนิงพูดเช่นนี้ ในใจผู้เฒ่ากู้ก็ถูกปลอบประโลมขึ้นมาบ้างแล้ว

ก็เป็นไปได้มากอยู่ หินพวกนั้นของเขาก็ใหญ่โตอยู่ ถึงอย่าง่ไรก็ซื้อมาจากชายหนุ่มสองคนนั้นเหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้นหลายก้อนนี้ก็ยังต้องตาเขาอีกด้วย ไม่มีเหตุผลที่จะเทียบไม่ได้กับหินก้อนเล็กที่สุดของฟู่จาวหนิง

ยิ่งไปกว่านั้นฟู่จาวหนิงก้อนนี้ก็ใหญ่แค่เท่าไข่ห่านเท่านั้น แม้ว่าจะดีมาก แต่ก็ยังไม่ถึงกับผู้เฒ่ากู้ที่เห็นหินหยกชั้นยอดมามากมายรู้สึกเจ็บปวดใจจนคิดจะทำอะไรขึ้นมา

"เช่นนั้นก็ขอหยิบยืมคำมงคลของคุณหนูฟู่แล้วกัน หวังว่าหลายก้อนเหล่านั้นจะเพิ่มมูลค่าได้"

ผู้เฒ่ากู้ตอนนี้ก็คาดหวังต่อหลายก้อนนั้นที่เขาซื้อไว้แล้ว

"ของข้าก้อนนี้ก็อยากตัดบ้าง" ฟางซือฉิงกอดหินก้อนที่นางซื้อเข้ามา ดูดีอกดีใจมาก

"ได้ เช่นนั้นก็ตัดเถิด" ผู้เฒ่ากู้ยิ้มๆ คงไม่ถึงกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยสองคนตัดหินที่ยอดเยี่ยมออกมาได้พร้อมกันในวันเดียวหรอกกระมัง "แต่ว่าแม่นางฟางเองก็ต้องสงบใจด้วยนะ จะตัดได้ราคาหรือไม่ก็ต้องใจเย็นเสียหน่อย"