อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 402

"ใช่ ใยผนึกลำคอ พบได้น้อยมาก แต่ว่าในเขาลึกแคว้นเจาของเราบางครั้งก็พบเห็นอยู่บ้าง"

ผู้อาวุโสจี้ไม่ได้กังวลกับเรื่องแผลบนริมฝีปากพวกเขาอีก

และมาเจอกับสิ่งที่ฟู่จาวหนิงรู้จักเข้าพอดี เขาจึงควรจะทำหน้าที่อาจารย์ขึ้นมาแล้ว

"ข้าเองก็ไม่คิดว่าในภูเขาที่ใกล้เมืองหลวงขนาดนี้จะมีเจ้าสิ่งนี้อยู่ด้วย สิ่งนี้ไม่ใช่จะเกิดอยู่ตามต้นไม้พวกนี้ แต่เป็นเพราะพวกแมลงบินบางส่วนไปแตะพิษในจุดที่ใยผนึกลำคอเกิดอยู่ จากนั้นก็บินมาที่นี่ แล้วมาพักอยู่บนต้นไม้นี้เข้า"

"แมลงบินเหล่านี้สร้างรังอยู่บนต้นไม้ต้นนี้ พอใช้ชีวิตไปพักหนึ่ง ก็ทำให้พิษที่ติดมาแพร่ลงลงต้นไม้ต้นนี้ พอดินฟ้าอากาศเหมาะสมเข้า ก็จะมีใยผนึกลำคอนี้งอกออกมา"

"เมื่อครู่แมลงบินพวกนั้นกระพือปีกบินออกไป เจ้าใยผนึกลำคอนี่ก็สาดร่วงลงมาพอดี ข้าเห็นเป็นดอกเล็กๆ อยู่บนต้นไม้นี้ตั้งแต่ไกลแล้ว จู่ๆ ก็นึกออกถึงเจ้าสิ่งนี้พอดี กำลังจะเรียกให้เจ้าหลบไป ไม่คิดว่าอ๋องเจวี้ยนจะนำหน้าไปก่อนแล้ว"

พูดถึงจุดนี้ ผู้อาวุโสจี้ก็ยังผวาตามมา

"เจ้าบอกมาหน่อยว่าคนที่คล่องแคล่วมากๆ อย่างเจ้าเมื่อครู่ทำไมจึงมึนงงเช่นนั้น?"

เขาเดิมทีคิดว่าฟู่จาวหนิงจะสังเกตเห็นแมลงบินพวกนั้นเสียอีก

ฟู่จาวหนิงรู้สึกละอายใจหน่อยๆ

นางไม่กล้าบอกว่าเมื่อครู่นางเอาแต่คิดเรื่องนั้นของซือถูไป๋ กำลังคิดว่าคนที่เอากุญแจอายุยืนนั้นไปซื้อยาน่าจะเป็นบิดาของตนเอง

ห้าปีก่อน ใครป่วยกัน?

นางยังต้องถามซือถูไป๋ต่อ ว่าเขาตอนนั้นต้องการวัตถุดิบยาอะไร บางทีนางอาจจะอนุมานโรคอาการป่วยออกมาได้จากวัตถุดิบยาที่อีกฝ่ายซื้อไป

เรื่องนี้ถ้าบอกผู้เฒ่าฟู่ล่ะก็ อย่างน้อยก็น่าจะทำให้เขารู้ว่า ห้าปีก่อน ฟู่จิ้นเชินน่าจะยังมีชีวิตอยู่

มีข่าวคราวบ้างก็ดีกว่าไม่มีข่าวคราวเลย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นข่าวเรื่องที่มีชีวิตอยู่อีก

หลังจากที่เฮ่อเหลียนเฟยเล่าเรื่องเหล่านั้นออกไป ฟู่จาวหนิงถึงได้รู้ว่าท่านปู่หลายปีนี้ก็ยังเป็นห่วงฟู่จิ้นเชินและฟู่หลินซื่ออยู่

ในใจเขาจะต้องคาดหวังให้พวกเขามีชีวิตอยู่ตลอดแน่นอน หวังว่าสักวันหนึ่งพวกเขาจะกลับมาที่บ้าน

ต่อให้ก่อนหน้านี้เขามักจะพูดว่าในใจทำใจไว้แล้ว รู้สึกว่าพวกเขาน่าจะโชคร้ายมากกว่าดี และมองออกแล้ว ทว่าอันที่จริงจะไม่เฝ้ารออยู่ได้อย่างไรกัน?

และเพราะคิดถึงเรื่องนี้ นางจึงเสียความระแวดระวังไป

ฟู่จาวหนิงสำนึกผิดอยู่พักหนึ่ง ยังไม่พูดอะไร ก็ได้ยินเซียวหลันยวนพูดว่า "บางทีอาจจะกำลังคิดอยู่ว่าไปหาสมุนไพรกับซือถูไป๋น่าจะสนุกกว่ากระมัง?"