อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 416

"ข้ารู้เรื่องที่ฟู่หลินซื่อทำำกับอ๋องเจวี้ยนไว้ในอดีต ดังนั้นอ๋องเจวี้ยนตกลงแต่งงานกับเจ้า จะต้องไม่ได้อยากให้เจ้าเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนจริงๆ แน่ ข้ารู้สึกว่าเขาน่าจะมีแผนอะไรอยู่"

ตอนที่ซ่งอวิ๋นเหยาพูดกับฟู่จาวหนิง ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เป็นเช่นนี้ ซ่งอวิ๋นเหยาน่าจะไม่ได้พูดโกหก และไม่ได้พูดเกินจริงด้วย นางน่าจะมีเส้นสายอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นคนเหล่านี้ก็คงจะยอมช่วยตรวจสอบเรื่องอะไรบางอย่างแทนนางจริงๆ

นางเพิ่งกลับมาไม่กี่วัน ก็ตรวจสอบได้มากขนาดนี้ เห็นได้ว่าซ่งอวิ๋นเหยาก็ไม่ใช่คนโง่

ยิ่งไปกว่านั้น นางเองก็ยังเดาถูกถึงความคดของเซียวหลันยวนด้วย

"ข้าอยากจะเตือนเจ้าอย่างจริงใจคำหนึ่ง อย่าคาดหวังอะไรจากอ๋องเจวี้ยน"

ซ่งอวิ๋นเหยาพูดถึงจุดนี้อารมณ์ของตนเองก็จัดระเบียบเรียบร้อย เมื่อครู่ถูกฟู่จาวหนิงทำให้โมโหจัด ตอนนี้นางสามารถทำตัวเป็นพี่สาวที่รู้ใจได้แล้ว เหมือนกับคิดแทนฟู่จาวหนิงอย่างไรอย่างนั้น

สำหรับจุดนี้ ฟู่จาวหนิงเองก็ยังรู้สึกนับถืออยู่

ยิ่งไปกว่านั้นซ่งอวิ๋นเหยายังไม่ยอมให้ซ่งหยวนหลินโมโหเป็นฟืนไฟอีกครั้งด้วย

"พวกเราแค่วิเคราะห์ความคิดของอ๋องเจวี้ยนนิดหน่อยก็รู้แล้ว หนึ่งคือ ตระกูลฟู่เดิมทีไม่มีคุณสมบัติที่จะทำให้เจ้ากลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน แน่นอน ข้าไม่ใช่หมายถึงว่าเจ้าต่ำต้อย เจ้าเองก็รู้ว่ามันคือเรื่องจริง"

"พูดต่อไป ข้าฟังอยู่" ฟู่จาวหนิงปอกถั่วลิสงต่อ

นางไม่ได้รู้สึกแย่กับการที่ถูกคนอื่นพูดถึงครอบครัวตนเองไม่ดีเลย

ท่าทางเช่นนี้ของนางทำให้ซ่งอวิ๋นเหยาเกือบจะกลั้นโมโหไม่อยู่ สีหน้านี้ของฟู่จาวหนิง ทำให้นางรู้สึกว่าไม่มีความได้เปรียบอะไรอยู่เลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน