อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 524

ฟู่จาวหนิงพูดพลาง ในสมองก็มีเรื่องในถังอาบน้ำเมื่อคืนนี้ผุดขึ้นมา หูก็แดงไปหมด

"คุณหนู หูของท่านแดงแล้ว?" เสี่ยวเถางงงัน

"อ๋า? โอ้ น่าจะอากาศเย็นน่ะ แข็งไปแล้ว แข็งไปแล้ว" ฟู่จาวหนิงไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเสี่ยวเถาที่แท้จะพูดมากขนาดนี้ "รีบไปดูในครัวเร็วว่ามีข้าวเช้าอะไรบ้าง ข้ามีเรื่องต้องไปทำ"

"แต่ข้าต้องเข้าไปเก็บที่นอนให้คุณหนูก่อน" เสี่ยวเถาชี้ไปที่ห้องนอนนาง

ถ้านางเข้าไปได้เป็นเรื่องแน่?

ถ้าเห็นเซียวหลันยวนนอนอยู่บนเตียงนาง แล้วความบริสุทธิ์ของนางจะยังเหลืออยู่ไหม?

"ไม่ต้องไม่ต้อง เมื่อคืนนี้ข้าอยู่ในนั้นทำวัตถุดิบยา ยังทำไม่เสร็จ เจ้าอย่าเพิ่งเข้าไป จะได้ไม่ทำเละเทะข้าเก็บกวาดลำบาก"

"โอ้"

เสี่ยวเถาเองก็ไม่คิดมาก รีบตรงไปที่ครัว

ฟู่จาวหนิงกัดฟัน หมุนตัว เงยหน้ามองไปทางต้นไม้ใหญ่ข้างๆ แล้วกระดิกนิ้ว

"มานี่"

องครักษ์ลับ: พระชายาเรียกข้าหรือ?

"เรียกเจ้านั่นล่ะ ลงมานี่" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอีก

แล้วก็เรียกเขาจริงๆ แต่เขาซ่อนตัวอยู่นะ อยู่ด้านล่างน่าจะมองไม่เห็นอะไรจึงจะถูก พระชายาทำไมถึงยืนยันว่าเขาซ่อนอยู่ตรงนี้?

ก่อนหน้านี้ในจวนอ๋องก็เหมือนกัน แค่ครู่เดียวก็หาตัวเขาเจอเสียแล้ว ตอนนี้ไปเปลี่ยนสถานที่ก็ยังเหมือนเดิมอีก

องครักษ์ลับร่อนลงมาอย่างไม่ยี่หระ

"คารวะพระชายา"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน