อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 539

ชิ่งอวิ๋นเซียวกว่าจะมาถึงจวนอ๋องก็เป็นช่วงบ่าย

ฟู่จาวหนิงตอนที่เห็นเขา สีหน้าเขาดูหดหู่หน่อยๆ

แต่ว่าพอเห็นเซียวหลันยวน ชิ่งอวิ๋นเหวียวก็ร้องเรียกขึ้นทันที "อ๋องเจวี้ยนอ๋องเจวี้ยน ข้าคิดออกแล้วว่าสิ่งยืนยันไปทำหายอยู่ที่ไหน! ครั้งหนึ่งข้าพบกับพวกนักเลงหัวไม้คิดจะปล้นชิงคนแก่คนหนึ่ง หลังจากนั้นก็คิดไม่ถึงว่ายาที่ชายชราคนนั้นสกัดออกมาจะร้ายกาจมาก ผงยาถุงหนึ่งก็เล่นงานพวกเขาจนล้มไปหมด!"

แค่กๆ

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินถึงตรงนี้ก็แทบจะสำลักออกมา

ชิ่งอวิ๋นเซียวในที่สุดก็คิดออกแล้ว!

ชายหนุ่มที่หน้าตาดีขนาดนี้ ดูแล้วสง่าราวกับเซียนขนาดนี้ แต่สมองกลับไม่ดีเอาเสียเลย ตอนนี้เพิ่งจะคิดออก

"สกัดยาออกมาได้ร้ายกาจหรือ?"

เซียวหลันยวนเหลือบมองฟู่จาวหนิง

"หน้าตาเป็นอย่างไร?"

"ก็แค่คนแก่คนหนึ่ง" ชิ่งอวิ๋นเซียวพรรณนาออกมา

เซียวหลันยวนมองไปทางฟู่จาวหนิงอีกครั้ง

ภายใต้สายตาของเขา ฟู่จาวหนิงถอนหายใจหยิบขลุ่ยหยกออกมา ยื่นส่งไปตรงหน้าชิ่งอวิ๋นเซียว

"ข้าเก็บมันได้"

"อ๋า?? อ๊าๆๆ! ขลุ่ยหยกของข้า! ของชิ้นนี้เลย!"

ชิ่งอวิ๋นเซียวพอรัรบไป ก็ตื่นเต้นจนกระโดดเหยงๆ

เขาไม่คิดแม้แต่น้อย บิดขลุ่ยหยกเลานั้นต่อหน้าพวกเขา จากนั้นดึงปิ่นเหล็กด้านในออกมา ชูไปเบื้องหน้าเซียวหลันยวน

"อ๋องเจวี้ยน ดูสิ อยู่ที่นี่แล้ว สิ่งยืนยันก็คือของชิ้นนี้!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน