อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 541

ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าไม่คิดจะให้พวกเขาได้รู้หน้าตาของสิ่งยืนยันเลย

เซียวหลันยวนมองฮู่เจียไท่ ขาดูแล้วเป็นคนซื่อสัตย์มา แต่อันที่จริงจะซื่อสัตย์เพียงไหนใครก็ไม่อาจรู้

อย่างน้อยจากที่เซียวหลันยวนเห็น เขาพูดมาเช่นนี้ไม่ได้ดูซื่อสัตย์เอาเสียเลย

"แล้วเจ้ามาหาคนถึงจวนอ๋องเจวี้ยน เพราะสงสัยว่าข้าจะเอาตัวผู้นำตระกูลฮู่ไปซ่อนหรือ?"

"ไม่ไม่ไม่ ท่านอ๋องเข้าใจผิดแล้ว แน่นอนว่าข้าไม่กล้าสงสัยท่านอ๋องเช่นนี้ เพียงแต่ท่านพ่อในเมื่อบอกว่าจะมาจวนอ๋องเจวี้ยนเพื่อส่งสิ่งยืนยัน เช่นนั้นจึงทำได้เพียงมาถามจวนอ๋องเท่านั้น"

"ผู้ดูแล วันนี้เห็นผู้นำตระกูลฮู่บ้างไหม?" เซียวหลันยวนถามผู้ดูแล

"รายงานท่านอ๋อง ไม่เห็นเลยขอรับ"

"เรียกทหารที่ออกลาดตระเวณในวันนี้มาให้หมด"

"ขอรับ"

ทหารที่ออกลาดตระเวณวันนี้ถูกเรียกมาทั้งหมดแล้ว เซียวหลันยวนพูดต่อหน้าฮู่เจียไท่ ถามสถานการณ์กับพวกเขา

"รายงานท่านอ๋อง ข้าน้อยรับผิดชอบลาดตระเวณด้านนอกจวนอ๋อง วันนี้ไม่มีคนนอกเข้าใกล้จวนอ๋องเลย ไม่มีใครเข้ามาในอาณาเขตลาดตระเวณของพวกข้าเลย"

"ท่านอ๋อง พวกเรารับผิดชอบลาดตระเวณในจวน ในจวนวันนี้ไม่เห็นคนนอกเข้าใกล้จวนอ๋องเลย" ทหารอีกคนเอ่ยขึ้นมา

เซียวหลันยวนมองไปทางฮู่เจียไท่

"ได้ยินแล้วใช่ไหม?"

ฮู่เจียไท่ตอนที่อยู่ในพื้นที่ของพวกเขาก่อนหน้านี้ ตระกูลฮู่ถือว่ามีตำแหน่งฐานะ พูดได้ว่าเพราะอยู่ห่างไกลจากส่วนกลางจึงไม่ถูกผูกมัด ที่นั่นตัวตนฐานะของตระกูลฮู่สูงส่งมาก ดังนั้นคนที่เขาพบด้วยตอนที่พุดคุยกับเขาก็จะต้องถ่อมเนื้อตัว

กระทั่งข้าราชการของสถานที่นั้น เวลาเรียกเขาก็ยังต้องใช้คำว่าท่านผู้เฒ่าฮู่ด้วยซ้ำ

ตอนนี้มาถึงเมืองหลวง เป็นครั้งแรกที่มายืนอยู่ต่อหน้าคนจากราชวงศ์ พอเห็นเซียวหลันยวนเฉยชากับเขาเช่นนี้ แล้วน้ำเสียงก็ยังทำเป็นสูงส่งกว่าอีก เขารู้สึกไม่ชินเอามากๆ

ยิ่งไปกว่านั้นอ๋องเจวี้ยนยังเรียกทหารตั้งมากมายเข้ามาแล้ว ล้วนมายืนเรียงแถวอยู่เบื้องหน้าเขา ทหารของอ๋องเจวี้ยนแตกต่างกับคนอื่น กำลังวังชาและท่วงท่าก็แตกต่างอย่างชัดเจน พอมายืนเรียงแถวด้านหน้าเขาเช่นนี้ ทำเอาเขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันเลยทีเดียว

เขารู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนจงใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน