อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 561

สืออีกับสือซานสบตากันผาดหนึ่ง ทั้งสองคนดูตกตะลึงหน่อยๆ พวกเขาถึงแม้จะคาดเดาไว้บ้างแล้ว รู้สึกว่าคนที่ซ่อนอยู่ที่นี่จะต้องเป็นผู้นำตระกูลฮู่ แต่ก็ยังยืนยันไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าฟู่จาวหนิงจะร้องเรียกขึ้นมาตรงๆ

"ข้าคือฟู่จาวหนิง พระชายาของเซียวหลันยวน"

ฟู่จาวหนิงขานตัวตนฐานะตนเองออกมา

ด้านในไม่มีการเคลื่อนไหวใด

"ก่อนหน้านี้ท่านพบกับสาวน้อยคนหนึ่ง นางส่งยาให้กับท่าน ยานั้นคือยาที่ข้าสกัดมาเอง ถ้าหากท่านบาดเจ็บ ยาวันนั้นถ้ากินหมดก็น่าจะดีขึ้นมากแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ตอนนี้จะยังไออยู่ แต่เมื่อครู่ข้าได้ยินท่านข่มอาการไอเสียงต่ำ น่าจะเพราะบาดเจ็บไปไม่น้อย"

พอสิ้นเสียงคำพูดฟู่จาวหนิง ด้านในก็มีเสียงไอออกมาเป็นชุด

ตอนนี้น่าจะข่มไม่อยู่แล้ว

"ท่าน ท่าน แค่กๆๆ"

"ผู้นำตระกูลฮู่ ถ้าหากไม่ว่าอะไร ข้าจะเข้าไปแล้ว แค่ข้าคนเดียว"

ฟู่จาวหนิงยกเท้าเดินเข้าไป

ในห้องมีเตียงไม้ตัววหนึ่ง ด้านบนวางป้ายสุสานหลายป้ายวางไว้

ด้านในมุม มีคนชราพิงกำแพงอยู่ ด้านล่างมีเสื้อฟางอยู่สามผืน

เขาพิงอยู่ตรงนั้นตัวสั่นระริก ใบหน้ามีแต่ฝุ่นธูป มองหน้าตาไม่ออก แต่เส้นผมขาวโพลน ดูแล้วน่าจะอายุอานามไม่น้อย

เสื้อผ้าของเขายังมีรอยเลือดอยู่ ยิ่งไปกว่นั้นยังขาดเป็นรูอีกรูหนึ่งด้วย

นอกเหนือจากนี้ ในนี้ไม่มีอะไรอยู่อีก

"ผู้นำตระกูลฮู่ใช่ไหม?"

ฟู่จาวหนิงยืนอยู่ที่นั่นไม่เดินหน้าต่อ ชายชรากระแอมอยู่พักหนึ่ง พูดอะไรไม่ออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน