อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 566

"ไม่ต้องรีบร้อน พวกเขาตอนนี้ยังไม่ลงมือแน่ เพราะว่าอีกฝ่ายจจะต้องอยากได้สิ่งยืนยันด้วยแน่นอน" ฟู่จาวหนิงขณะที่ลงเข็มอย่างรวดเร็วก็ยังเบนความสนใจมาคุยกับผู้นำตระกูลฮู่ได้อีก

ผู้นำตระกูลฮู่ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกหน่อยๆ เหมือนกัน

พระชายาอ๋องเจวี้ยนคนนี้ไม่ใช่หญิงสาวธรรมดาเลย

"ท่านไม่กลัวหรือ?" เขาอดถามขึ้นมาไม่ได้

นางตอนนี้มีทหารอยู่แค่คนเดียว และเขาก็มองออกแล้ว ว่านางไม่มีกำลังภายใน พูดว่าไม่มีวรยุทธ์เลยก็ได้ อีกฝ่ายถ้าโยนควันพิษเข้ามาในห้อง จะต้องเป็นพิษร้ายแรงอย่างแน่นอน

"กลัวอะไร? พวกเขาไม่แน่ว่าจะต้องสังหารข้าเสียหน่อย" ฟู่จาวหนิงขณะที่ตอบคำถามนี้ก็ยังปักเข็มลงไปอีกหลายเข็ม

ครั้งนี้ ผู้นำตระกูลฮู่รู้สึกว่าในมือของตนเองมีอะไรบางอย่างกำลังขยับตัวอยู่

เขาไม่สนใจการเคลื่อนไหวภายนอกไปชั่วขณะ ร้องเสียงต่อขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณ "อยู่ที่แขนขวาทางนี้!"

ฟู่จาวหนิงไม่พูดพล่ามทำเพลง มีดผ่าตัดอยู่ในมือ พอกรีดวาดก็ตัดแขนเสื้อของเขาออก พอกระชาก แขนเสื้อทั้งแขนก็ถูกดึงลงมา

นางเห็นการกระโดดเคลื่อนไหวเล็กๆ บนแขนของผู้นำตระกูลฮู่ แทงเข็มหลายเล่มฉึกๆ เข้าไป

ตำแหน่งนั้นมีอะไรบางอย่างดิ้นขึ้นมาอีก ราวกับถูกขังเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น ผู้นำตระกูลฮู่พอเห็นแล้วก็ขวัญหนีดีฝ่อขึ้นมาหน่อยๆ เพราะเขาไม่รู้ว่าแทงลงไปเช่นนี้แมลงกู่ตัวนั้นจะยิ่งบ้าคลั่งขึ้นไปหรือเปล่า

ถึงตอนนั้นถ้ายังมามุมอาละวาดในร่างกาย เกรงว่าเขาคงจะไม่รอดแน่แล้ว

แต่ฟู่จาวหนิงก็เหมือนจะรู้ว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ ในมือก็แทงเข็มไม่หยุด ในปากก็อธิบายกับเขาคำหนึ่ง "เข็มเหล่านี้ของข้าฉาบยาเอาไว้ ผลของยาก็รวดเร็วเป็นพิเศษ เขาตอนนี้น่าจะสามารถสัมผัสได้ว่าที่แขนเริ่มชาแล้วกระมัง?"

เรื่องอื่นก็ไม่ต้องพูดแล้ว ตอนที่นางเอ่ยขึ้นมาผู้นำตระกูลฮู่ก็สัมผัสได้ว่าแขนของตนเองไม่มีความรู้สึกแล้ว เขาเดิมทียังคิดว่าฟู่จาวหนิงแทงเข้าไปที่จุดชีพจร แต่ว่าตอนนี้พอได้ยินคำพูดของนาง เขาถึงได้รู้ว่าที่แท้ก็เป็นเพราะประสิทธิภาพของยา

แต่ว่า ประสิทธิภาพยานี้น่าตกตะลึงเกินไปไหม? เพียงพริบตาก็เห็นผลเสียแล้ว

"แมลงกู่ทนอาการชาไม่ไหวกระมัง? ดังนั้นจึงทำให้มันเคลื่อนไหวไม่ได้ก่อน จัดการผนึกพวกมันไว้"

ส่วนว่าจะบีบมันออกมาอย่างไรก็ยังมีเวลาให้คิดหาวิธีอยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน