อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 565

"คุณหนู" สืออีกลับยังกังวลมาก เขาเองก็อยากจะขวาง แต่ฟู่จาวหนิงไม่ฟังเขา นิ้วมือทาบลงไปบนชีพจรผู้นำตระกูลฮู่แล้ว

เขาทำได้แค่ปิดปากไว้เท่านั้น

ฟู่จาวหนิงจับชีพจรเขาอย่างละเอียด จากนั้นก็ตรวจสอบดวงตากับลิ้นของผู้นำตระกูลฮู่ กระทั่งยังมองที่หูของเขา และยังเคาะๆ ไปที่หัวใจของเขาด้วย

ตอนที่นางตรวจสอบอย่างละเอียด สืออีได้ยินเสียงเบาๆ ที่ด้านนอก เสียงแซ่กแซ่กดังขึ้นทีละเล็กละน้อย เหมือนเสียงเหยียบลงไปบนใบไผ่ที่ร่วงอยู่เต็มพื้นอย่างไรอย่างนั้น

"่มีคนเข้ามาแล้ว"

เสียงของสืออีกดต่ำ มือก็กำกระบี่ไว้แน่น

ผู้นำตระกูลฮู่ก็กระเสือกกระสนลุกขึ้นนั่ง ฟู่จาวหนิงยื่นมือกดลงไปบนบ่าของเขา "ท่านผู้นำตระกูลอย่าเพิ่งขยับตัว"

นางเหมือนจะตรวจเจออะไรเข้าแล้ว

ฟู่จาวหนิงหยิบเข็มเงินออกมา จากนั้นก็ล้วงขวดออกมาอีกใบหนึ่ง "ข่าจะไล่ตามรอยแมลงกู่ตัวนั้นสักหน่อย"

ผู้นำตระกูลฮู่ตกตะลึง "ไล่ตามรอยแมลงกู่?"

เขาก็เพิ่งจะเคยได้ยินวิธีเช่นนี้เป็นครั้งแรก ไล่ตามรอยแมลงกู่ ไล่ตามอย่างไร? นางรู้หรือว่าแมลงกู่ตัวนั้นซ่อนอยู่ที่ไหน?

"บีบให้มันเคลื่อนไหวได้"

ฟู่จาวหนิงหลังจากตรวจก็พบว่าร่างกายของผู้นำตระกูลแทบจะทนไม่ไหวแล้ว แมลงกู่ตัวนั้นอยู่ในร่างกายเขาน่าจะทำให้ร่างกายของเขาบาดเจ็บอย่างหนัก ถ้าหากรอจนถึงกลางคืน เขาน่าจะทานรับไม่ไหวแล้ว

ดังนั้นตอนนี้นางจึงจะลองดูว่าจะล่อแมลงกู่ตัวนั้นออกมาได้ไหม

ต่อให้ล่อออกมาไม่ได้ แต่ก้ญังสามารถใช้เข็มผนึกมันไว้ในจุดจุดหนึ่ง ไม่ให้มันมุดไปทั่ว

เพียงแต่ตอนนี้สิ่งของมากมายอยู่ในคลังสกัดยา ไม่สะดวกจะหยิบออกมาที่นี่

"นี่"

"สืออี เจ้ารับมือไว้ก่อนได้ไหม?"

บนหลังคาห้องก็มีเสียงเคลื่อนไหวแผ่วเบา

สืออีกำกระบี่ในมือแน่น สีหน้าเองก็เคร่งขรึมขึ้นมาก เพราะเขาฟังออกแล้ว ว่าคนที่มาไม่ได้มีแค่คนเดียว หรือก็คือ คนด้านนอกแทบจะล้อมห้องดินเล็กนี้ไว้หมดแล้ว

ดูท่า จะมีคนหาที่นี่พบแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นยังมาด้วยเจตนาไม่ดีด้วย

เขาเพิ่มความระแวดระวัง

จู่ๆ ด้านนอกประตูก็มีของโยนเข้ามา ส่งควันเข้มออกมาทันที

สืออีพัดเท้าเตะมันออกไป ขณะเดียวกันก็ใช้ฝ่ามือตบควันหนานี้ออกไปด้านนอก ใช้ฝ่ามือลมพัดออกไปอย่างรวดเร็ว

อีกฝ่ายถึงกับใช้ควันพิษเลยทีเดียว