อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 574

"ขาดวัตถุดิบยาน่ะ ถ้ามีวัตถุดิบยาก็สกัดออกมาได้ เป็นเหมือนกับยาไล่งูเลย มีวัตถุดิบยาบางอย่างสามารถทำให้พวกยุงงูแมลงรังเกียจได้อยู่"

ดังนั้นนางจึงไม่รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องไม่น่าเชื่ออะไร

โดยเฉพาะหลังจากที่ช่วยลูกพี่ที่อยู่ในโลกวิชาแพทย์สองคนนั้นในอดีต นางก็ยังแลกเปลี่ยนกับพวกเขาอยู่ไม่น้อย พวกเขาเองก็สอนนางมาไม่น้อยเหมือนกัน

ฟู่จาวหนิงตอนนั้นก็เคยค้นคว้ามาแล้ว

แต่เพราะในวันปกติก็แทบจะสัมผัสไม่ถึงคนป่วยกลุ่มนี้เลย นางเองจึงไม่ได้ตั้งอกตั้งใจสกัดยาในด้านนี้ต่อ

นางถึงกับเอายาที่รับมือกับแมลงกู่ไปเทียบกับยาไล่งูเนี่ยนะ?

เซียวหลันยวนได้ยินก็อดขำไม่ได้

"เจ้าไม่ใช่คนของพันธมิตรโอสถใต้หล้าหรอกหรือ? ลองไม่พึ่งผู้อาวุโสจี้แล้วไปออกรวบรวมวัตถุดิบยาที่ต้องการมาสร้างถุงยาดู"

เขาเองไม่ได้กังวลเท่าไรเลย แต่กลับกังวลนางอยู่หน่อยๆ

"ไว้ข้าจะไปถามท่านอาจารย์ดู" ฟู่จาวหนิงพยักหน้า

"ผู้อาวุโสฮู่ทางนี้"

"ช่วยออกมาได้แล้ว แม้จะค่อนข้างยุ่งยาก แต่ก็ช่วยไว้ได้แล้ว"

"ระหว่างทางที่ผู้อาวุโสฮู่กลับมาก็มอบคำสั่งเสียไว้ไม่น้อยเลย มองออกว่าเขารู้สึกว่าตนเองช่วยไว้ไม่ได้แล้วจริงๆ คงจะรอดได้ไม่กี่วัน" เซียวหลันยวนพูดขึ้น

"อืม เดิมทีก็เป็นอย่างนั้นนั่นล่ะ แต่ตอนนี้มาพบกับข้าแล้วนี่ไง"

ฟู่จาวหนิงพยักหน้า ชี้มาที่ตนเอง จากนั้นก็เอาสองมือมาไพล่หลัง เชิดหน้าเชิดอก ทำท่าทางสูงส่ง

พอเห็นท่าทีนี้ของนาง เซียวหลันยวนก็รู้สึกใจอ่อนยวบขึ้นมา คิดจะหยิกแก้มกับคางนางเสียหน่อย

"ดูท่า หมอเทวดาฟู่จะมั่นอกมั่นใจกับวิชาแพทย์ตนเองเสียเหลือเกิน"

"แน่นอน" ฟู่จาวหนิงพยักเพยิดคาง

เซียวหลันยวนอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน