อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 749

นี่เกือบจะถึงเมืองหลวงอยู่แล้ว

คนที่อยู่ด้านหลังอาจจะคิดว่าถ้าตามไปเช่นนี้จนกลับถึงเมืองหลวง พอของถูกนำไปไว้ในจวนอ๋องเจวี้ยนจะยิ่งลงมือยาก คิดว่าคงจะเตรียมตัวชิงของกันที่นี่

ส่วนว่ามันจะเป็นอะไร แย่งชิงมาก่อนเดี๋ยวก็รู้เอง

ดังนั้นอีกฝ่ายกระทั่งรถม้าก็จะไม่ทิ้งไว้ให้พวกเขา จะต้องเอาไปทั้งหมดแน่นอน

ตอนที่พวกเขาคิดหาวิธีรับมือที่นี่ ชายหนุ่มที่ใบหน้าถูกรมด้วยควันจนดำคนหนึ่งก็โซซัดโซเซเข้ามาในเมืองหลวง

เขาตรงไปยังจวนพระสัสสุระ พุ่งไปยังประตูหลัง ยื่นมือตบไปสองทีเรี่ยวแรงก็หมดแล้วล้มลง

มีคนเข้ามาเปิดประตู พอเห็นคนผู้นี้ ก็รีบมองซ้ายขวาไปรอบๆ แล้วแบกคนเข้าไป

เพียงไม่นาน พระสัสสุระก็รีบมาอยู่ด้านหน้าคนผู้นี้ พอเห็นสภาพเขาก็ตกตะลึงหน้าถอดสี

"เจี๋ยเอ๋อร์! นี่เจ้าเกิดอะไรขึ้น?"

ตอนนี้เขาไม่ใช่ว่าควรอยู่ที่หมู่บ้านกุยเซี่ยวหรือ?

ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?

เสื้อผ้าบนตัวถูกเผาจนรุ่งริ่งไปบ้าง ผมเผ้าก็ไหม้จนม้วนหยิก คิ้วครึ่งหนึ่งถูกเผาไปไม่เหลือ ใบหน้าเองก็ดำมะเมี่ยม

นี่มันลูกชายของเขาเองนี่นา พอเขาอยู่ในสภาพเช่นนี้ก็จำแทบไม่ได้

"ท่านพ่อ หมู่บ้านกุยเซี่ยว ถูกทำลายแล้ว!"

"เจ้าว่าอะไรนะ?" พระสัสสุระเหมือนถูกฟ้าผ่า คนทั้งหมดตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ "เจ้าเล่ามาอีกรอบ!"

"เมื่อคืนนี้มีคนบุกเข้ามาในหมู่บ้านกุยเซี่ยว พอเห็นคนก็โจมตี แล้วยังจุดไฟไปทั่ว ไม่รู้ว่าพวกเขาหากลไกของคลังใต้ดินพบได้อย่างไร ทำลายกลไกทันที แล้วจึงไปจุดเพลิงที่ด้านใน โหด โหดร้ายเหลือเกิน"

"พวกเจ้าตายกันหมดเลยหรือ? พวกเจ้าต่อต้านไม่ได้เลยหรือ? ไล่พวกเขาออกไปน่ะ!"

พระสัสสุระหลายวันนี้อยู่แต่ในเมืองหลวง ไม่ได้กลับไปที่หมู่บ้านกุยเซี่ยว

แต่ว่า เจียงจี๋กับพวกหัวหน้าอีกหลายคนจับหญิงสาวชาวบ้านไปที่หมู่บ้านกุยเซี่ยว ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้พวกเขารู้สึกว่าพวกเด็กสาวเล่นด้วยไม่สนุก อยากเล่นอะไรที่สดใหม่ดู ดังนั้นจึงปิดหน้าปิดตาปลอมตัวเป็นโจร ไปในหมู่บ้านรอบๆ เลือกเข้าไปปล้นสาวชาวบ้านที่เพิ่งแต่งงานได้ไม่ถึงปี บางส่วนรักใคร่กันดีกับสามี บางส่วนตั้งท้องแล้วก็มี

คนเหล่านี้ถูกพวกเขาจับกลับไปที่หมู่บ้านกุยเซี่ยว แล้วยังบีบจนตายไปแล้วหลายคน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน