อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 796

"ดังนั้นถือโอกาสนี้ ถือว่าเจ้าตัดขาดความสัมพันธ์นี้กับเผ่าเฮ่อเหลียนเสีย หลังจากนี้เจ้าจะเป็นแค่ฟู่จาวเฟย ไม่ใช่เฮ่อเหลียนเฟยอีกแล้ว ญาติของเจ้าคือท่านปู่กับพี่สาว" เซียวหลันยวนพูดถึงตรงนี้ก็ชะงักไป แล้วเพิ่มต่อว่า "แล้วก็ยังมีพี่เขยด้วย มีพวกเราอยู่ เจ้าก็จะไม่โดดเดี่ยวอยู่คนเดียว แล้วจะกลัวอะไร? มีเรื่องอะไรก็มาบอกกับข้า"

"ขอบคุณพี่เขย"

อืม เด็กดี เรียกเขาว่าพี่เขยมาหลายคำแล้ว บอกขอบคุณพี่เขยมาหลายรอบแล้ว

เซียวหลันยวนรู้สึกว่าเด็กคนนี้ใช้ได้อยู่

หลังจากนี้ก็พาเขาออกไปบ่อยๆ ก็พอแล้ว มีเรื่องอะไรก็สอนเขา ชุบเลี้ยงเข้า?

ฟู่จาวหนิงในเมื่อส่งเรื่องนี้ให้กับเซียวหลันยวน เช่นนั้นก็คือไม่คิดว่าจะมาคอยดูเขา

เรื่องเกิดขึ้นไปแล้ว ทำได้แค่ให้ฟู่จาวเฟยไปจัดการทำความเข้าใจด้วยตนเอง

นางซ้อมชกมวย อาบน้ำ เตรียมจะไปอ่านตำราแพทย์ เซียวหลันยวนจึงเข้ามา

"ท่านอ๋อง"

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงด้านนอกพอเห็นเซียวหลันยวนเข้ามาก็ยินดี รีบเข้าไปคารวะพร้อมกัน

ทั้งสองกำลังจะเงยหน้า ก็ได้ยินเสียงต่ำของเซียวหลันยวน "ก้มหน้าไว้"

"เจ้าค่ะ" สาวใช้สองคนประหลาดใจหน่อยๆ แต่ท่านอ๋องพูดเช่นนี้แล้ว พวกนางเองก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น

เซียวหลันยวนปลดหน้ากากลงมา ถอนหายใจโล่ง

เขาไปหาฟู่จาวเฟย ยังกลัวว่าจะทำให้ฟู่จาวเฟยตกใจ ดังนั้นจึงสวมหน้ากากไปหา

เพียงแต่หน้ากากนี้สวมไว้แล้วไปแตะโดนแผลเป็นพิษ ทำเอาเขาทรมานมาก ใบหน้าทั้งคันทั้งเจ็บ ยิ่งไปกว่านั้นยังสัมผัสได้ถึงความกลัดกลุ้มมหาศาล

ฟู่จาวหนิงเตือนเขาแล้วเตือนเขาอีก ให้ตอนนี้ไม่ต้องสวมหน้ากากจะทำให้แผลเป็นพิษยิ่งเปิดแล้วใบหน้าจะติดเชื้ออีก

เขาตอนนี้มาพบฟู่จาวหนิง ก็ยังไม่กล้าให้นางเห็นเขาสวมหน้ากากไว้

ดังนั้นก่อนจะเข้าไปจึงรีบปลดลงมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน