อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 800

ฟู่จาวหนิงไม่รู้เลย หลายวันนี้ที่พูดถึงเรื่องการเดินทางขององค์หญิงหนานฉือ พูดถึงเรื่องที่หวางต้าหลางกับผู้ตรวจการอันไปต้อนรับ เซียวหลันยวนเองก็ไม่ได้พูดเลยสักคำ

"ข้าไม่รู้" นางตอบ

"ได้ยินว่าคนผู้นั้นเล่าเรียนมามากมายบนยอดเขาโยวชิง คิดว่าอ๋องเจวี้ยนคงจะพูดกับเขา" ฮูหยินหลิ่วอธิบายอย่างเขินอาย

ฟู่จาวหนิงไม่รู้อะไรเลย นั่นเป็นเพราะอ๋องเจวี้ยนไม่ได้บอกนาง

อาจจะเพราะความรู้สึกฉันท์สามีภรรยาของพวกเขายังไปไม่ถึงไหน? เรื่องที่ในเมืองพูดกันว่าอ๋องเจวี้ยนยกพระชายาอ๋องเจวี้ยนไว้ในใจแล้วเป็นเรื่องโกหกหรือ?

"อ๋องเจวี้ยนถ้าฟังออกก็ยิ่งดีเลย" ฮูหยินใหญ่โม่เอ่ยขึ้น "อย่างน้อยก็คงจะไม่เหมือนกับฟังหนังสือจากสวรรค์ที่คนธรรมดาฟังไม่ออกหรอก"

"อืม" ฟู่จาวหนิงพยักหน้า

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน ฮูหยินหลิ่วกับฮูหยินจางล้วนไม่ค่อยสบายกัน ทรมานมากว่าหนึ่งปีแล้ว ไปหาหมอก็ไม่ได้ ท่านช่วย..."

ฮูหยินใหญ่โม่พอเอ่ยเรื่องนี้ขึ้น ฮูหยินทั้งสองคนก็หน้าแดงเล็กน้อย

เพราะอาการป่วยของพวกนางมันน่าอายอยู่หน่อยๆ

"ข้าจะช่วยทั้งสองท่านดูให้"

"ข้าก่อนดีไหม?" ฮูหยินหลิ่วตอนนี้ร้อนรนขึ้นมาแล้ว เพราะนางเองก็ทรมานมาก

ฮูหยิงใหญ่โม่กับฮูหยินจางถอยออกไป

ฮูหยินหลิ่วหน้าแดงพูดกับฟู่จาวหนิงว่า "พระชายาอ๋องเจวี้ยน เสียมารยาทแล้ว"

"ไม่สบายต้องหาหมอ นี่เสียมารยาทตรงไหนกัน ฮูหยินหลิ่วบอกอาการมาเถิด ยื่นมือมา"

ฟู่จาวหนิงพอเข้าการทำงานก็ท่าทีจริงจัง สีหน้าตั้งใจ ไม่ทำให้คนรู้สึกขวยเขินเลย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน