อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 799

ฮูหยินใหญ่โม่เมื่อวานนี้จงใจให้คนไปตรวจสอบเรื่องของตระกูลเริ่นมาไม่น้อย เตรียมว่าวันนี้จะเข้ามาพูดมาคุยกับฟู่จาวหนิงเสียหน่อย

แต่ฮูหยินหลิ่วกับฮูหยินจางไม่ค่อยคุ้นเคยกับฟู่จาวหนิง จึงรู้สึกระมัดระวังตัวหน่อย กลัวว่าพูดเรื่องพวกนี้ขึ้นมาแล้วมาแล้วนางจะไม่ชอบ

แต่ฟู่จาวหนิงก็ถามมาอย่างสนใจ "ตระกูลเริ่นมีอะไรน่าสนใจหรือ?"

"เมื่อวานหลังจากที่เริ่นหมิ่นเซียงคนนั้นกลับไป ตระกูลเริ่นก็ทะเลาะกันใหญ่โตขึ้นมา นางไม่ใช่ว่ามีพี่สาวอีกหลายคนหรอกหรือ? หรือก็คือลูกของภรรยาคนแรกตระกูลเริ่น พวกเขาบอกว่าด้านนอกมีคนไม่น้อยกำลังพูดถึงเริ่นหมิ่นเซียง" ฮูหยินใหญ่โม่กลั้นหัวเราะ "เห็นว่าคนพวกนั้นด่าว่านางหน้าไม่อาย"

"อืม นั่นข้าให้คนออกไปด่าเอง" ฟู่จาวหนิงก็ยอดรับอย่างหน้าชื่นตาบาน

นี่ไม่มีเรื่องอะไรที่ยอมรับไม่ได้นี่

"ได้ยินว่าพระชายายังจ่ายเงินจ้างคนด้วย?" ฮูหยินใหญ่โม่ถามขึ้น

"ใช่เลย" ฟู่จาวหนิงพยักหน้า "หนึ่งคนสิบตำลึง"

ฮูหยินหลิ่วกับฮูหยินจางเดิมทีก็รู้สึกระแวดระวังอยู่ แต่พอฟังถึงจุดนี้ พอเห็นสีหน้าฟู่จาวหนิงก็ดูแอบเกเรอยู่ จึงหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่

พระชายาอ๋องเจวี้ยนแตกต่างกับที่พวกนางจินตนาการไว้เลย ไม่เหมือนกับพวกคุณหนูที่พวกนางเคยเจอมาเลย

แต่หลังจากที่ไปหาข่าวว่าเริ่นหมิ่นเซียงพวกนางทำอะไร พวกนางสองคนล้วนจำต้องยอมรับ ว่าไม้นี้ของฟู่จาวหนิงเป็นการระบายอารมณ์ได้ยอดเยี่ยมจริงๆ

ก่อนหน้านี้พวกนางเองก็เจอกับเรื่องคล้ายๆ กันนี้มาแล้ว ถูกคนด่าถูกคนแกล้ง แต่พอคิดว่าตนเองต้องรักษามารยาทไว้ ต้องรักษาการอบรมที่ดีงามไว้ จะไปทำตัวเป็นผู้หญิงปากร้ายไม่ได้ ทำได้เพียงกล้ำกลืนลงไปอย่างขมขื่น

พวกนางเองก็เห็นอยู่บ่อยครั้ง ว่าคนเหล่านี้พูดเหตุผลด้วยก็ไม่มีผล ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห อีกฝ่ายไม่มีการสูญเสียไม่มีการยับยั้งชั่งใจ แต่ตนเองกลับยังโมโหหนักขึ้นไปอีก

แต่ที่ใช้วิธีของคนอื่นมาลงโทษคนอื่นอย่างฟู่จาวหนิงนี่ก็ดูสะใจดีจริงๆ

ฟู่จาวหนิงผายมือออก "ถึงอย่างไรข้าก็ไม่ได้มีคุณธรรมอยู่แล้วนี่นา"

"พระชายาอ๋องเจวี้ยนเป็นคนที่ตรงไปตรงมาจริงๆ" ฮูหยินหลิ่วเอ่ยขึ้น

"ใช่แล้ว แม่นางเริ่นคนนั้นถูกเลี้ยงมาจนนิสัยเสีย ไม่รู้หลังจากนี้จะมีใครยอมไปคุยเรื่องแต่งงานกับพวกเขาอีกไหม"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน