อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 798

"พระชายา ท่านอ๋องทำไมถึงไปเสียแล้วล่ะ? เขาเพิ่งจะบอกว่าคืนนี้จะพักที่เรือนเจียนเจียนี่"

ฟู่จาวหนิงเหลือบมองนางผาดหนึ่ง "สทำไม ที่นี่เจ้าเป็นคนตัดสินใจหรือว่าข้าเป็นคนตัดสินใจกัน?"

หงจั๋วตกตะลึง รีบเอ่ยขึ้นว่า "ไม่ใช่เช่นนั้น ข้าน้อยผิดไปแล้ว ในเรือนเจียนเจียแน่นอนว่าต้องพระชายาเป็นคนตัดสินใจ"

"ก็แค่นั้นนี่?"

ฟู่จาวหนิงโบกไม้โบกมือ "เอาล่ะ พวกเจ้าเองก็ไปพักผ่อนได้แล้ว ไม่ต้องคอยปรนนิบัติหรอก"

"เจ้าค่ะ"

หงจั๋วถอยออกไป

เฝิ่นซิงดึงนาง เอ่ยขึ้นเสียงต่ำ "ข้าเองก็ดึงเจ้าไม่ทัน เจ้าเองเห็นว่าพระชายาของพวกเราใจดีเกินไปแล้วหรือ ดังนั้นถึงค่อยๆ ลืมฐานะของตัวเองไปแล้ว? พระชายาไม่ให้ท่านอ๋องอยู่ด้วย มันใช่เรื่องที่เจ้าจะไปถามได้รึ?"

นี่เป็นเรื่องของนายท่านทั้งสองเขา พวกนางยุ่งมากเกินไปไหม?

หงจั๋วเองก็รู้สึกว่าเมื่อครู่นี้ ท่าทางของฟู่จาวหนิงทำเอานางรู้สึกใจสั่นตุ้มต่อมหน่อยๆ

"ข้าได้ใจเกินไปแล้ว"

พระชายาปกติก็ใจกว้างใจดีกับพวกนางมากแล้ว

"ไปเถอะ พระชายาให้พวกเราไปพักผ่อน พวกเราก็กลับห้องเถอะ อย่ารบกวนนางเลย"

ฟู่จาวหนิงไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวภายนอกแล้ว จึงส่ายหัวขึ้นมา

อันที่จริงนางเองก็ไม่มีคุณสมบัติหรือมีคุณสมบัติจะพิจารณาอะไรทั้งนั้น แต่อยู่ในจวนอ๋องเจวี้ยน นางก็ไม่อยากให้เรื่องที่ว่าตนเองกับเซียวหลันยวนจะนอนด้วยกันไหมต้องมาถูกคนอื่นคอยจับตามองตลอดเวลาแบบนี้

หงจั๋วสาวใช้คนนี้ถ้าไม่ตำหนิไปเสียหน่อย หลังจากนี้ก็คงจะคอยเอาแต่ถามว่าทำไมไม่อยู่กับเซียวหลันยวนนั่นล่ะ

ต่อให้จะเป็นเพื่อน จะมาสนใจเรื่องส่วนตัวของสามีภรรยาแบบนี้มันก็เกินไป

ส่วนที่นางทำไมไม่อยู่กับเซียวหลันยวน เฮอะ ก็เพราะผู้ชายคนนั้นแย่เกินไปน่ะสิ

ถือดีอย่างไรการจะมาค้างด้วยเป็นเรื่องที่เขาตัดสินใจคนเดียว เขาอยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไปหรือ ราวกับครึ่งเตียงของนางเป็นโรงเตี๊ยมอย่างไรอย่างนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ที่เขาคิดอยู่นั่นมันอะไรกัน?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน