อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 842

แต่วว่าฟู่จาวหนิงตอนนี้ก็ไม่ได้คิดจะโต้เถียงกับเขา

"ให้หงจั๋วเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ท่านไหม?"

"เจ้ามาช่วยนั่นล่ะ" เซียวหลันยวนส่ายหัว "แค่ช่วยข้ารวบผมก็พอ เสื้อผ้าเดี๋ยวข้าเปลี่ยนเอง"

ตอนที่เขานอนหลับอย่างสงบ สามารถนอนนิ่งไม่ขยับได้ทั้งคืน เสื้อผ้าก็ไม่ได้ยับยู่ยี่ด้วย

ฟู่จาวหนิงเอียงตามองเขา "ได้เลย ท่านอ๋อง"

ขันทีด้านนอกเรียกขึ้นมาอีกครั้ง "อ๋องเจวี้ยน!"

"ข้าจะไปเดี๋ยวนี้"

เสียงของเซียวหลันยวนดังลอดออกมาจากในห้อง ขันทีตอนนี้จึงเพิ่งจะผ่อนลมโล่งลงมา

ถ้าเขาเรียกอ๋องเจวี้ยนออกมาไม่ได้ กลับไปก็คงอธิบายกับองค์จักรพรรดิลำบาก ถึงตอนนั้นเข้าคงถูกดุด่าอีก ไม่แน่อาจจะไม่ใช่แค่ด่าด้วย

เซียวหลันยวนเพียงไม่นานก็ให้คนเข้ามา

องครักษ์ประคองเขาไปที่เกี้ยวเบาแล้วยกแบก

เขานั่งอยู่บนเกี้ยวเหลือบมองขันทีคนนั้น "วันนี้อยู่ต่อหน้าข้าเจ้าอย่าได้ส่งเสียง ข้าฟังเสียงเจ้าแล้วปวดหูเหลือเกิน"

ขันทีอ้าปากพะงาบๆ แต่ก็รีบปิดลงไปทันที

เขาไม่กล้าขัดคำสั่งอ๋องเจวี้ยนหรอก

อ๋องเจวี้ยนถูกเขาเอะอะจนโมโหขึ้นแล้วจริงๆ

ฟู่จาวหนิงเองก็เดินออกมาแล้ว "ให้คนหยิบของว่างมาให้กินด้วย ท่านต้องกินยา จะให้หิวไส้กิ่วไม่ได้"

"ได้"

เซียวหลันยวนขานรับทันที ชิงอีให้คนไปนำมาทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน