อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 843

"ถ้าหากรับปากว่าจะให้เงินพวกเขาล่ะ?"

องค์จักรพรรดิพอได้ยิน "นี่ข้ายังต้องให้เงินพวกเขาอีกหรือ?!"

เขาขี้งกจะแย่

เขาเดิมทีรู้สึกว่าหลังจากที่ไท่ซ่างหวงสละบัลลังก์ให้เขาเมื่อครั้งนั้นคลังหลวงไม่ค่อยจะสู้ดีสักเท่าไร หลายปีมานี้พวกเขาเองก็ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยมากด้วย บวกกับช่วงสองปีนี้แคว้นเล็กๆ ในสังกัดเหล่านั้น รวมถึงเผ่าเฮ่อเหลียนด้วย ล้วนเริ่มมีความคิดต่อต้านขึ้นมาบ้างแล้ว ที่เด่นชัดที่สุดก็คือของบรรณาการที่ส่งเข้ามาตอนนี้น้อยลง

หลายปีก่อนหน้านี้ เนื่องจากเขาหงุดหงิดและโกรธเคือง คิดจะให้ไท่ซ่างหวงได้เห็น ดังนั้นจึงทุ่มเงินสร้างผลงานด้านการปกครอง อย่างเช่นการสร้างถนนทางการในพื้นที่่ต่างๆ สร้างเขื่อนอะไรพวกนี้ ทุ่มเงินก้อนใหญ่ลงไป

เขาอยากจะให้ไท่ซ่างหวงกับพวกอ๋องขุนนางเก่าที่ไม่ค่อยจะสนับสนุนเขาในตอนนั้นได้เห็น ว่าเขาเป็นจักรพรรดิได้ดีแค่ไหน

แต่ต่อมาเขากลับถูกเหล่าขุนนางเก่าบอกว่าเป็นพวกทำงานไม่ใช้สมอง ถลุงคลังหลวงจนเกลี้ยง สายตาไม่กว้างไกล

โมโหจนแทบบ้า

ถึงอย่างไรคลังหลวงตอนนี้ก็โล่งโจ้ง โล่งเอามากๆ

ถ้ายังให้เขาต้องควักเงินออกไปอีก จะเป็นไปได้อย่างไร?

"ไม่อย่างนั้น ก็ให้เหล่าขุนนางใหญ่เศรษฐีใหญ่ของแต่ละพื้นที่บริจาคมาหน่อย" ผู้ตรวจการชิงเอ่ยขึ้น "ถ้ามีเงิน การจะเอาเสบียงจากพื้นที่ต่างๆ มาก็จะง่ายขึ้นหน่อย"

องค์จักรพรรดิใจสั่นกึก

"แล้วขุนนางใหญ่เศรษฐีใหญ่พวกนันจะยอมหรือ?" เขาลองถามหยั่งเชิง

"เริ่มจากในเมืองหลวงก่อนไหม? แม้จะห่างไปหน่อย แต่รายชื่อเงินที่รวมมาจากการบริจาคสามารถส่งออกไปก่อนได้ อยู่ใต้หนังตาองค์จักรพรรดิเยี่ยงนี้ คงไม่มีใครกล้าเสแสร้งแน่นอน" มีคนเอ่ยขึ้น

พอคำพูดนี้ออกมา ก็ทำให้พวกขอนนางใหญ่หลายคนกลอกตาขาว

มีคนแอบก่นด่าขึ้นในใจแล้ว

แม่แกสิ เจ้าจะบริจาคก็บริจาคไปเองสิ ทำไมต้องลากพวกเขาไปด้วย?

ยังมีบางคนที่ขี้งกอยู่ ถ้าต้องควักเงินออกจากกระเป๋าตนเอง ก็เจ็บปวดเช่นเดียวกับกรีดเลือดเนื้อตัวเองเลย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน