อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 965

หมอถังนางไม่รู้จัก แต่ช่วงหลายวันนี้นางก็พอเข้าใจหมอหวางอยู่ วิชาแพทย์เองก็ไม่เลว จรรยาบรรณแพทย์ก็มี คำพูดของเขาเชื่อถือได้

"มีนักพรตไปบ้านพวกเขาจริงๆ เคยให้น้ำยันต์ไป" ลุงตงพูด

"แล้วท่านย่าคนนั้นมีอาการไม่สบายที่ตรงไหนหรือ?"

"ก็คือมึนหัวอยู่ทุกวี่วัน ลุกไม่ขึ้น โดนลมนิดเดียวก็รู้สึกวี่าตนเองแทบไม่ไหวแล้ว วันวันเอาแต่นอนอยู่บนเตียง แล้วยังฝันร้ายบ่อย ได้ยินว่าชอบฝันเห็นญาติที่ตายไปแล้วอยู่บ่อยๆ ผมซูบ ผอมเอามากๆ" ลุงตงตอบ

"แล้วดื่มน้ำยันต์นั่นลงไปก็ดีขึ้นแล้วหรือ?" ฟู่จาวหนิงไม่อยากเชื่อจริงๆ

"พอดื่มน้ำยันต์ก็ไม่ฝันร้ายไปหลายวัน พวกเขาทั้งบ้านถึงได้เชื่อ"

"เมื่อครู่คุณชายซือถูยังบอกว่าจะเชิญหมอใหญ่ไปให้พวกเขา ความหมายของคุณชายซือถูคือไม่ยอมเก็บเงินรักษาจากพวกของเสี่ยวเอ่อร์แน่ ไม่แน่อาจจะช่วยจัดยาให้ แต่เสี่ยวเอ่อร์กับปูของเขาไม่ยอม" เสี่ยวชิ่นเอ่ยขึ้นข้างๆ

"คุณชายซือถู?"

เสิ่นเสวียนจับประเด็นได้แล้ว เมื่อครู่ฟู่จาวหนิงตอนพูดถึงเรื่องนี้ยังไม่ได้เอ่ยถึงซือถูไป๋

"ซือถูไป๋" ฟู่จาวหนิงจึงเอ่ยขึ้นมา "ข้าเองก็ไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่"

"ตระกูลซือถูเองก็มีความทะเยอทะยาน" เสิ่นเสวียนคิดๆ "ซือถูไป๋มีชื่อเสียงจากความหล่อเหลามาตลอด ผู้นำตระกูลซือถูเองก็เป็นพวกคิดละเอียดรอบคอบ ในด้านงานมงคลของเขาคงทำอะไรไว้บ้างแล้ว ไม่เช่นนั้นซือถูไป๋จนป่านนี้ไม่มีทางที่จะยังไม่แต่งงาน"

ฟู่จาวหนิงฟังคำพูดของเขาเข้าใจทันที

"ท่านลุง ความคิดของท่านคงไม่ใช่..."

"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเป็นเนื้อชิ้นมันเลยทีเดียว"

เสิ่นเสวียนยิ้มขึ้นมา

"โดยเฉพาะตระกูลซือถูเองก็ไม่ได้อยู่บนเส้นทางขุนนางด้วย ตระกูลพวกเขาไม่มีใครอยู่บนเส้นทางข้าราชการ เช่นนั้นการมีราชบุตรเขยสักคนบางทีอาจจะเป็นวิธีการเข้าใกล้อำนาจจักรพรรดิได้มากที่สุดของพวกเขา"

ฟู่จาวหนิงหมดคำจะพูดต่อ

เหมือนไม่ได้ผิดอะไรนี่?

แต่ซือถูไป๋เองจะยอมหรือ?