อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 966

"อืม อยากจะถามเรื่องของอาจารย์เสียหน่อย"

"เสิ่นหยาง ไปหาพี่สาวเจ้ากับอาสะใภ้ไปด้วยกัน พวกนางกำลังเรียนเรื่องของว่างชาพอดี ให้ไปเรียนรู้เสียหน่อย"

"ขอรับ"

เสิ่นเสวียนพูดกับฟู่จาวหนิง "อาสะใภ้กับพี่สาวเขานิสัยดี ชอบทำกับข้าวทำของว่าง สองวันนี้ก็คอยติดตามท่านปู่อาของเจ้าเพื่อเรียนรู้อยู่ เจ้าเคยพบหรือยัง?"

ผู้อาวุโสตู้ค่อนข้างเจ้าอารมณ์ คนที่ทำให้เขายอมให้เรียนรู้อยู่ข้างๆ ได้ แสดงว่าพวกนางก็ไม่เลวนัก ทำอะไรก็รู้วิธีการ

ฟู่จาวหนิงเคยพบครั้งหนึ่ง พวกนางช่วยยกอาหารเข้ามายังสวนสี่ซิน แต่ว่าไม่ได้คุยกัน

สองคนนั้นหน้าตาดีทั้งคู่ ใบหน้ากลมเรียบ มองแล้วอ่อนโยน ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าบ้านตระกูลเสิ่นก็มีบางคนที่ใช้ได้อยู่

"เคยพบแล้ว เช่นนั้นก็รบกวนพวกนางไปกับข้ารอบหนึ่งแล้วกัน"

"ข้าจะส่งคนไปรับพวกนางเดี๋ยวนี้" เสิ่นหยางลุกขึ้นหมุนตัวออกไปทันที

รอจนรรับคนมา ฟู่จาวหนิงก็พาพวกนางไปพบซือถูไป๋ด้วยกัน

สืออีสือซานแน่นอนว่าต้องตามไป

"ถ้าตอนหลังท่านอ๋องรู้เข้า พวกเราก็ช่วยพระชายาอธิบายหน่อยแล้วกัน" สืออีกระซิบกับสือซาน

สือซษนเองไม่ค่อยเข้าใจ "อธิบายอะไรหรือ?"

พระชายายังมีอะไรต้องอธิบายอีกหรือ? เขาทำไมรู้สึกว่าพระชายาเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไรนี่?

"ท่านอ๋องพวกเรารังเกียจซือถูไป๋มาก เจ้าไม่รู้สินะ ถ้าหากท่านอ๋องรู้ว่าพระชายามาเจอกับซือถูไป๋จะโกรธเอา พวกเราต้องช่วยกันอธิบายหน่อย ว่าพระชายาเองก็จงใจให้ท่านเสิ่นหาคนสองคนมาเป็นเพื่อนด้วยกันแล้ว"

ก็คือไม่อยากไปพบซือถูไป๋ตามลำพังนั่นล่ะ

พอบวกกับเสี่ยวชิ่น แล้วยังมีพวกเขาสองคนอีก นี่ก็ไปด้วยกันเป็นกลุ่มแล้ว ท่านอ๋องคงไม่โกรธพระชายาแล้ว

"เจ้าไม่พูดข้าไม่พูด ท่านอ๋องเองก็ไม่รู้หรอก" สือซานเหลือบมองเขา "พวกเราตอนนี้ติดตามพระชายาอยู่ ก็ฟังคำสั่งพระชายา ดังนั้นไม่ต้องรายงานท่านอ๋องไปเสียทุกเรื่อง"