อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 967

ฟู่จาวหนิงตอนที่เข้ามาก็เห็นชิ่งอวิ๋นเซียว

นางประหลาดใจ

"ทำไมผู้นำน้อยตระกูลชิ่งถึงแจ้นมาที่นี่ด้วยล่ะ?"

"บ้านตระกูลชิ่งอยู่ในเมืองชายแดนที่ไม่ห่างจากต้าชื่อเท่าไรนัก น่าจะมีการค้ากับต้าชื่อทางนี้ เทศกาลอวยพรสารทฤดูของต้าชื่อ บ้านตระกูลชิ่งน่าจะส่งคนเข้ามาจัดการเรื่องการค้า"

สืออีรู้มาบางส่วน "ก่อนหน้านี้ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งมีการสนับสนุนจากท่านอ๋อง กลับมาตระกูลชิ่งก็น่าจะชิงเอาการคุ้มครองจากผู้อาวุโสมาได้ไม่น้อย น่าจะพอลงรากได้อย่างมั่นคงแล้วกระมัง"

"บังเอิญเสียจริง ที่มาเจอเขาที่นี่"

ซือถูไป๋เองก็เห็นนางแล้วส

"จาวหนิง"

เขาเข้าไปรับฟู่จาวหนิง

ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งพอหมุนตัว ตอนที่เห็นฟู่จาวหนิงก็งงงันไปแล้ว

เขากำลังเตรียมจะร้องเรียกพระชายาอ๋องเจวี้ยน ฟู่จาวหนิงก็เตือนเขาขึ้นมาก่อนก้าวหนึ่ง "ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งเรียกข้าว่าแม่นางฟู่ก็พอ"

"แม่ แม่นางฟู่!"

ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งถลึงตาโต "ท่านทำไมถึงมาอยู่ที่นี่กัน?"

"แน่นอนว่ามีธุระน่ะสิ"

"นี่ก็บังเอิญจริงๆ! ดังนั้น คุณชายซือถูบอกว่ารอคนอยู่ ที่แท้ก็รอท่านนี่เอง"

"ใช่แล้ว"

"เช่นนั้น เขาจึงมากับท่านหรือ?" ผู้นำน้อยตระกูลชิ่งมองไปด้านหลังนาง แต่ก็ไม่เห็นอ๋องเจวี้ยน

คงไม่ใช่หลังจากได้สิ่งยืนยันไป อ๋องเจวี้ยนก็หย่าร้างกับฟู่จาวหนิงเลยกระมัง? ดังนั้นฟู่จาวหนิงตอนนี้จึงมาต้าชื่อเพียงลำพัง ยิ่งไปกว่ากนั้นยังให้เรียกนางว่าแม่นางฟู่อีก ไม่ใช่พระชายาอ๋องเจวี้ยน