อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 968

เซียวหลันยวนนิ่งงันไปแล้ว

ทำให้ตกใจหรือ?

พวกเขาก่อนหน้านี้นี้ที่ผ่านเมือง หลังจากเข้ามาก็ได้ยินคนวิพากษ์วิจารณ์ถึงหน้าตาเขา

แน่นอนว่ามีคนคอยกระพือคลื่นอยู่เบื้องหลัง ไม่เช่นนั้นคงไม่ลือมาเร็วขนาดนี้ ลือมาไกลถึงขนาดนี้

ผู้คนล้วนกำลังวิพากษ์วิจารณ์ ว่าอ๋องเจวี้ยนหน้าพังไปแล้วครึ่งหนึ่ง น่าเกลียดอย่างมาก ราวกับเป็นผีร้าย

ไม่ใช่แค่น่าเกลียด แต่ยังน่ากลัวอย่างมากด้วย เห็นแล้วจะฝันร้ายเลยทีเดียว

แล้วยังบอกอีก ว่าพอเห็นใบหน้าอ๋องเจวี้ยน ไม่ใช่แค่กินข้าวไม่ลง แต่ยังจะอาเจียนน้ำดีออกมาจนหมดด้วย

หลังจากได้ยินครั้งนั้น พวกเขาก็ไม่เข้าไปพักในเมืองอีกเลย

เซียวหลันยวนเดิมทีคิดว่าปณิธานตนเองแข็งแกร่งมาก น่าจะไม่สนใจสายตาของคนอื่นได้ แต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกจะประเมินตนเองสูงเกินไปแล้ว

ได้พอยินคนอื่นพูดเช่นนี้ เขาเองก็คิดขึ้นมาว่าฟู่จาวหนิงจะกลัวหรือรังเกียจใบหน้านี้ของเขาไหม

บางทีอาจจะบอกว่าตอนนี้ยังไม่รังเกียจ แต่หลังจากนี้ล่ะ? ถ้ามันรักษาให้หายจริงๆ ไม่ได้ล่ะ?

ลูกๆ ของเขาหลังจากนี้ล่ะ?

คำพูดที่ผู้คนพูดกันเช่นนี้ จะส่งผลกระทบไปถึงนางไหม? ถ้าหากทุกคนล้วนกำลังพูด ทำไมถึงมาแต่งงานกับผุ้ชายที่น่ากลัวแบบนี้ล่ะ เพราะละโมบต่อตัวตนฐานะหรือเปล่า?

ถ้าหากเขาคิดจะเลี่ยงจากเมืองหลวง เลี่ยงจากผู้คน เช่นนั้นจะมีคุณสมบัติอะไรให้นางต้องมาหลบเลี่ยงไปด้วยกันกับเขา?

นางยังมีปู่กับน้องชายอีก แล้วยังต้องตามหาพ่อกับแม่อีกล่ะ

เซียวหลันยวนรู้สึกว่านิสัยตนเองน่ารังเกียจจริงๆ

ก่อนหน้านี้เขาไม่ใช่คนแบบนี้

ชิงอีเร่งเดินทาง คอยเหลือบมามองรถม้าเป็นระยะ