(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 127

ตอนที่ 127 คู่ต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา

ปุดๆ~

เสียงทุ้มน่าฟังของไอน้ำร้อนที่พ่นไอน้ำยาวออกมาจากปากของกาต้มน้ำดังขึ้นภายในห้องพักรูหนูเล็กๆ

ปึก!

ภายใต้ตัวควบคุมอุณหภูมิแบบอัตโนมัติ วินาทีต่อมา สวิตช์ที่อยู่ด้านล่างของกาต้มน้ำก็เด้งขึ้นแล้วตัดไฟทันที

เฉินเสียงยกกาต้มน้ำขึ้นมาอย่างคล่องแคล่ว เทน้ำร้อนที่เดือดปุดๆ ลงไปในถ้วยบะหมี่ที่เตรียมไว้แล้ว

บะหมี่รสเนื้อตุ๋นเกาซือฟู่หนึ่งถ้วย บวกกับผักดองรสเปรี้ยวเผ็ดครึ่งซองและไข่พะโล้หนึ่งลูก

ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว และนี่คืออาหารมื้อเย็นของเขา

เขาไม่มีทางเลือกจริงๆ วันนี้พนักงานทั้งหมดของบริษัทต้องทำงานล่วงเวลา สามารถเลิกงานกลับถึงห้องเช่าก่อนสามทุ่มได้ถือว่าโชคดีมากแล้ว บางครั้งต้องทำงานล่วงเวลาถึงห้าทุ่มหรือแม้กระทั่งดึกกว่านี้ จนเฉินเสียงต้องนอนหลับที่ออฟฟิศไปเลย

เฉินเสียงไม่อยากบ่นอะไร เพราะสำหรับนักศึกษาที่จบจากมหาวิทยาลัยไม่ค่อยมีชื่อเสียงในท้องถิ่นคนหนึ่ง งานโปรแกรมเมอร์เขียนโค้ดระดับล่างแบบนี้คือสิ่งดีที่สุดที่เขาหาได้ในหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีงานอื่นดีกว่านี้แล้ว

อย่างน้อยเขาก็อาศัยเงินเดือนมาเลี้ยงชีพตัวเองและดำรงชีวิตอยู่ในเมืองใหญ่ที่มีประชากรสามสิบล้านคนได้

เฉินเสียงไม่รอให้บะหมี่สุกเต็มที่ ก็ยกไปวางตรงหน้าคอมพิวเตอร์แล้ว

คืนนี้คือรอบสุดท้ายของการเดินทางแข่งขันทั่วประเทศของรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ เพื่อตัดสินนักร้องที่แข็งแกร่งทั้งสิบคนของประเทศ

เขาจะต้องเป็นกำลังใจให้กับลู่เฉิน ร่วมกับสมาชิกลู่เจียจวินนับพันนับหมื่น!

เฉินเสียงรู้จักลู่เฉินครั้งแรกเมื่อสองสามเดือนก่อน

ตอนนั้นเขาเข้าไปเล่นในเว็บไซต์ ‘จิงอวี๋ทีวี’ คลิกการแนะนำคนใหม่หน้าแรกอย่างไม่ตั้งใจ และเข้าไปใน ‘ห้องถ่ายทอดสดลู่เฟย’ ถึงได้รู้จักการผู้ดำเนินรายการคนใหม่ที่ร้องและเล่นเพลงที่มีความสามารถโดดเด่นไม่เหมือนใครคนนี้

เขาชอบการเล่นและร้องเพลงของลู่เฉิน ชอบความตลกขบขันกับการมองโลกในแง่ดีของผู้ดำเนินรายการคนนี้ และยิ่งชอบการสร้างสรรค์ผลงานเพลงบัลลาดพื้นบ้านร่วมสมัยของอีกฝ่าย

แต่สาเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นแฟนคลับตัวยงอย่างแท้จริง เพราะลู่เฉินก็เป็นคนหลงกรุงเหมือนกันกับเขา จึงถือว่าอยู่ในครอบครัวมดหลงกรุงเช่นเดียวกัน

เฉินเสียงดูลู่เฉินโด่งดังมาจาก ‘จิงอวี๋ทีวี’ มองลู่เฉินออกจากวงการของผู้ดำเนินรายการ เพื่อเดินไปยังพื้นที่ที่กว้างใหญ่ขึ้น ยืนอยู่บนเวทีที่จรัสแสงระยิบระยับ

ในตัวลู่เฉิน เขามองเห็นความฝันที่ตัวเองต้องการไขว่คว้ามาโดยตลอด!

การแข่งขันในค่ำคืนนี้ เฉินเสียงให้ความสนใจเป็นพิเศษ เวลาทำงานล่วงเวลาก็ยังเหม่อลอย โชคดีที่รายการเริ่มถ่ายทอดสดเวลาหนึ่งทุ่มครึ่งจนถึงตอนนี้ ลู่เฉินก็ยังไม่ได้ขึ้นเวที

มิฉะนั้นเขาคงได้แต่ดูวิดีโอย้อนหลัง ไม่สามารถส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจลู่เฉินไปพร้อมกับแฟนคลับนับแสนได้

ในหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผู้เข้าแข่งขันคู่ที่ห้าเพิ่งจะลงจากเวที

มู่เสี่ยวชูทีมร้องทัวร์ใช้เพลงหวานๆ อย่าง ‘สมอลทาวน์น็อกเทิร์น’ เอาชนะเก้าจ่านเผิงทีมเจ้าบ้านปี้ไห่ช่างชูไปหวุดหวิดด้วยคะแนนรวม 91.68 คะแนน คว้าอันดับที่ห้าจากจำนวนผู้เข้าแข่งขันที่แข็งแกร่งจากทั่วประเทศสิบคน

เมื่อเทียบกันแล้ว เธอมีคะแนนที่ชนะเพียง 0.12 คะแนนเท่านั้น!

เฉินเสียงกลับมาดึก ดังนั้นจึงเห็นเนื้อหาการแข่งขันของทั้งสองฝ่ายนิดหน่อย

แต่ก็ไม่เป็นปัญหาที่เขาจะให้กำลังใจมู่เสียวชู โดยการพิมพ์ข้อความแสดงความยินดีเข้าไปในห้องถ่ายทอดสด

มู่เสี่ยวชูก็เหมือนกับลู่เฉิน มาจากสุดยอดนักร้องในปักกิ่ง

ระหว่างการต่อสู้ฟาดฟันกันมาตลอดทาง ผู้หญิงที่ดูบอบบางและอ่อนแอคนนี้แสดงให้ทุกคนได้เห็นพลังของความตั้งใจ ความกล้าหาญ และความแข็งแกร่งที่ควรค่าแก่การยกย่อง

เธอกับลู่เฉินเองก็มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน ทั้งสองคนเป็นเหมือนพี่น้อง ทั้งงยังโผล่หน้ามาให้เห็นสองสามครั้งในขณะที่ถ่ายทอดสด

พูดกันว่ารักใครแล้วก็ต้องรักสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับเขาด้วย เหล่าแฟนคลับของลู่เฉินจึงชอบมู่เสี่ยวชูด้วยสาเหตุนี้

ทุกคนต่างเรียกเธออย่างสนิทสนมว่า ‘น้องชู’

ตอนนี้เห็นมู่เสี่ยวชูเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อีกครั้ง ภายในห้องถ่ายทอดสดจึงเต็มไปด้วยความครึกครื้น คอมเมนต์สดล้นทะลักเต็มหน้าจอ

เฉินเสียงหัวเราเหอะๆ แล้วกดปุ่มเอ็นเทอร์ ส่งเนื้อหาที่เพิ่งจะเขียนเสร็จแล้วออกไป

“ขอแสดงความยินดีกับน้องชูที่คว้าชัยชนะ เข้ารอบสิบอันดับแรกของประเทศ!”

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญอย่างแท้จริง

ผู้เข้าแข่งขันลงจากเวที พิธีกรขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง อ่านโฆษณาจบภายในสิบวินาทีอย่างรวดเร็ว

เขาเชิญเฉินเฟยเอ๋อร์ขึ้นมาสุ่มเลือกผู้เข้าแข่งขันคู่ที่หก

ภายในห้องถ่ายทอดสดลู่เฟยเงียบลงในทันที ทุกคนต่างรอคอยอย่างตื่นเต้นและร้อนใจ

การแข่งขันรอบนี้ผ่านไปครึ่งทางแล้ว ทีมร้องทัวร์กับทีมปี้ไห่ช่างชูมีผู้เข้าแข่งขึ้นเวทีไปทีมละห้าคนแล้ว

เหลือผู้เข้าแข่งขันสิบคนสุดท้าย ลู่เฉินจะถูกเลือกหรือไม่

เลนส์ของกล้องโทรทัศน์จับภาพไปที่เฉินเฟยเอ๋อร์ หลังจากกดปุ่มสุ่มเลือกด้วยความสงบเยือกเย็น

รูปภาพเริ่มหมุนบนหน้าจอแอลอีดีขนาดยักษ์อย่างรวดเร็ว

หยุด!

จากการกดปุ่มสุ่มเลือกครั้งที่สองของเฉินเฟยเอ๋อร์ หน้าจอภาพหยุดลงแล้ว

ลู่เฉินปะทะสีเจีย!

ลู่เฉิน ในที่สุดครั้งนี้ก็ถึงรอบที่เขาต้องขึ้นเวทีแล้ว!

“สุดยอด!” เฉินเสียงตบเมาส์ด้วยความตื่นเต้น จนเกือบทำบะหมี่ที่ต้มอยู่บนโต๊ะหก

แต่ตอนนี้เขาจะมัวแต่สนใจกินได้อย่างไร

ห้องถ่ายทอดสดลู่เฟยคึกคักฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง ปริมาณการส่งคอมเมนต์สดเพิ่มขึ้นมากจนน่ากลัว แน่นขนัดเต็มไปหมด!