(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 138

ตอนที่ 138 ชี้แนะ

เด็กวัยรุ่นสมัยนี้เก่งจริงๆ!

ขณะมองดูพี่น้องสองคนที่อยู่ตรงหน้า หลินจื้อเจี๋ยรู้สึกว่าตัวเองแก่แล้วจริงๆ

ความคิดตามจังหวะของเด็กวัยรุ่นแทบไม่ทัน

ลู่เฉินอายุยี่สิบสองปี เพิ่งเรียนมาจบไม่นาน ไม่ได้เรียนสาขาการดนตรีด้วย เขาเดบิวต์อย่างเป็นทางการผ่านรายการวาไรตี้โชว์ ได้รับเรตติ้งจากผู้ชมที่ไม่เลว กลายเป็นดาวรุ่งดวงใหม่แห่งวงการเพลงป็อป

และเขาก็ไม่ได้เดินบนเส้นทางสร้างชื่อเสียงเหมือนกับเด็กใหม่ส่วนใหญ่ เขาไม่เซ็นสัญญากับบริษัทจัดหานักแสดงใดๆ แต่สร้างสตูดิโอของตัวเองขึ้นมา ตอนนี้ก็กำลังจะออกอัลบั้มแรกแล้ว เร็วมากจนคนต้องอ้าปากค้างด้วยความตะลึงงัน

ลู่ซีพี่สาวของลู่เฉินเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเขาและเป็นผู้จัดการสตูดิโอในขณะเดียวกัน แถมอายุก็ยังน้อยอย่างน่าทึ่งเช่นกัน

ถึงแม้ในมุมมองของหลินจื้อเจี๋ย ไม่ว่าจะเป็นลู่เฉินหรือลู่ซีก็ยังไม่มีส่วนไหนที่เป็นผู้ใหญ่มากพอ แต่จิตวิญญาณที่แข็งแกร่งและความมั่นใจในตัวของพวกเขาทั้งสองกลับสะดุดใจคนเก่งในตำนานอย่างลึกซึ้ง

ถานหงชอบชี้แนะคนรุ่นใหม่ เขาหลินจื้อเจี๋ยก็เช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นเขาจึงยอมช่วย

และวงการเพลงป็อปของประเทศในปัจจุบันนี้ก็ต้องการคนรุ่นหลังที่เก่ง มีความสามมารถในการขับเคลื่อนอย่างไม่หยุดนิ่ง!

หลินจื้อเจี๋ยส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ผมช่วยหาธุรกิจเล็กๆ น้อยๆ เข้าบริษัทเท่านั้น ประเด็นสำคัญคือต้องดูว่าซีดีอัลบั้มของพวกคุณจะจัดจำหน่ายได้สำเร็จหรือเปล่า และคุณภาพก็เป็นสิ่งสำคัญ…”

พอพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเขาก็นึกได้ว่าลู่เฉินไม่มีปัญหาในด้านนี้!

นับตั้งแต่เริ่มการแข่งขันในรอบแรกของรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ จนกระทั่งถึงรอบชิงชนะเลิศช่วงสุดท้าย ลู่เฉินใช้ผลงานเพลงต้นฉบับทั้งหมด

‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ‘บินให้สูงขึ้น’ ‘วัยเจิดจรัส’ ‘ธุลีรักในสายลม’…แล้วก็ยังมีเพลงฮิตในโลกอินเทอร์เน็ตตอนนี้อย่าง ‘วิ่งตามความฝันด้วยใจอันบริสุทธิ์’ มีเพลงไหนบ้างที่ไม่ใช่ฝีมือของเขา แต่ละเพลงเรียกได้ว่าเป็นผลงานที่โดดเด่น กระทั่งเป็นผลงานเพลงคลาสสิก!

พอลองคำนวณอย่างละเอียดแล้ว หากนำมารวมเป็นอัลบั้มเดียวจึงไม่มีปัญหา

ถึงขั้นพูดได้ว่าเป็นเพลงที่มีคุณภาพ…

แล้วยังมีอะไรต้องพูดอีก ตอนที่เขาเป็นกรรมการก็ให้คะแนนลู่เฉินสิบคะแนนตั้งหลายครั้ง!

หลินจื้อเจี๋ยรีบกลืนคำพูดท่อนหลังทันที แล้วถามว่า “อัลบั้มชุดนี้ของคุณเตรียมจะผลิตที่ไหนเหรอ”

ผู้อำนวยการเพลงบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดคนนี้พบว่าตัวเองรู้สึกตัวช้าไป เพราะอัลบั้มชุดนี้ของลู่เฉินผลิตและจัดจำหน่ายโดยบริษัทของตัวเองได้!

ด้วยคุณภาพของเพลง ความสามารถของลู่เฉิน บวกกับกำลังที่แข็งแกร่งของเฟยสือเรคคอร์ด ไม่แน่อาจจะสร้างปาฏิหาริย์เล็กๆ และเกิดความเจริญรุ่งเรืองของอุตสาหกรรมแผ่นเสียงในตอนนั้นขึ้นมา

เรื่องกิจการเพลงแผ่นเสียงถอดถอย หลินจื้อเจี๋ยยังคงกังวลมาตลอด

เมื่อโอกาสเช่นนี้ปรากฏขึ้น ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที!

ลู่เฉินไม่รู้ความคิดของหลินจื้อเจี๋ย จึงตอบแบบไม่คิดมาก “ตอนนี้กำลังทำอยู่ที่สตูดิโอเนี่ยผานครับ อัดเสียงไปแล้วเจ็ดเพลง มากที่สุดอีกหนึ่งสัปดาห์ก็น่าจะอัดเสร็จแล้วครับ”

ถ้าหากไม่ใช่เพราะต้องเสียเวลาไปกับการเดินทางทัวร์แข่งขันของรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ อัลบั้มแรกของเขาก็คงเสร็จไปนานแล้ว

แต่การเสียเวลาเพียงเท่านี้ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เท่ากับเป็นการโปรโมทล่วงหน้าก็แล้วกัน

หลินจื้อเจี๋ยผิดหวังทันที…คุณเอาอัลบั้มของตัวเองไปให้คนอื่นทำลวกๆ ได้อย่างไร

สตูดิโอเนี่ยผานคือที่แบบไหนกัน

ไม่เคยได้ยินมาก่อน!

เขาพลันลุกขึ้นพรวด พูดว่า “ไป พาผมไปดูสตูดิโอของที่นั่น ผมอยากลองฟังเพลงดูสักหน่อย!”

เขาแอบตัดสินใจแล้ว ถ้าหากมาตรฐานในการผลิตของสตูดิโอเนี่ยผานอะไรนี่ไม่ผ่าน เขายอมไม่เห็นแก่หน้าตัวเอง และจะต้องดึงงานของลู่เฉินมาผลิตใหม่ทั้งหมดให้ได้

ไม่ได้เกี่ยวกับการทำกำไร แต่ตอนนี้การออกอัลบั้มมีแต่ขาดทุน ดังนั้นหลินจื้อเจี๋ยจึงไม่อยากให้เพลงดีเหล่านี้ถูกคนอื่นทำพัง มิฉะนั้นจิตสำนักที่ดีของเขาคงรู้สึกไม่สบายใจอย่างแน่นอน!

ด้วยสภาพแวดล้อมของประเทศในปัจจุบันนี้ เพลงต้นฉบับเนื้อดีก็หายากอยู่แล้ว นับประสาอะไรกับทั้งอัลบั้ม

ลู่เฉินกับลู่ซีมองหน้ากัน ไม่เข้าใจว่าทำไมหลินจื้อเจี๋ยถึงตื่นตัวเช่นนี้

แต่อย่างไรเสียก็ต้องไว้หน้าผู้อำนวยการเพลงของเฟยสือเรคคอร์ด ลู่เฉินจึงรีบพูด “โอเคครับ อย่างนั้นผมจะพาคุณไปตอนนี้เลย สตูดิโอเนี่ยผานอยู่ละแวกนี้เหมือนกัน ใกล้มากครับ”

หลินจื้อเจี๋ยโบกมือ

“ไปกันเถอะ!”

เขาอยากจะฟังอัลบั้มเพลงของลู่เฉินอย่างอดใจไม่ไหวแล้ว ต่อให้ยังไม่เป็นผลงานฉบับเต็มก็ตาม

ลู่ซีจ่ายเงิน จากนั้นทุกคนออกจากร้านกาแฟหลันถิง รีบไปที่สตูดิโอเนี่ยผาน

ระหว่างที่เดินทางอยู่ ลู่เฉินได้โทรศัพท์ไปหาหวังจิ้งเพื่อให้เธอเตรียมตัวให้ดี

พอไปถึงสตูดิโอเนี่ยผาน พนักงานทั้งหมดก็ออกมาต้อนรับ!

หวังจิ้ง หวังฮุย และหวังฉางเซิงกับสมาชิกที่เหลืออีกสามคนของสตูดิโอเนี่ยผาน ดูยิ่งใหญ่อลังการมาก

เมื่อเห็นลู่เฉินและคนอื่นๆ มาถึงแล้ว หวังจิ้งชิงเดินไปข้างหน้า พูดกับหลินจื้อเจี๋ยอย่างมีมารยาท “สวัสดีอาจารย์หลินค่ะ!”

หลินจื้อเจี๋ยตกใจที่เจอเธอ เอ่ยอย่างงุนงง “สวัสดี คุณคือ?”

เขาทำงานมายี่สิบกว่าปีและมีลูกศิษย์ลูกหาก็ไม่น้อย แต่กลับไม่เคยเจอคนที่อยู่ตรงหน้าเขา

หวังจิ้งอธิบายว่า “เมื่อสามปีก่อนคุณเคยไปสอนที่สถาบันจิงอิง ฉันเคยไปฟังสองครั้ง และได้รับประโยชน์มามากเลยค่ะ”

“อ้อ!”

หลินจื้อเจี๋ยเข้าใจทันที “ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้ ผมก็คิดอยู่ว่าเคยมีนักศึกษาที่สวยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร!”

หวังจิ้งกลั้นหัวเราะไม่อยู่

การรอคอยที่ร้อนใจแบบนี้ ในที่สุดหลินจื้อเจี๋ยก็ฟังผลงานเพลงที่บันทึกเสร็จทั้งหมดเจ็ดเพลงครบแล้ว

เขาถอดหูฟังมอนิเตอร์ สีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย

จากผลงานการผลิตที่ทำอยู่ตอนนี้ หลินจื้อเจี๋ยไม่ค่อยพอใจมากเท่าไร เขาฟังปัญหาที่มีอยู่ออกไม่น้อย

อย่างเช่นการเรียบเรียงเพลงยังไม่ดีพอ ดนตรีประกอบขาดระดับชั้นของความรู้สึกและการแสดงรายละเอียด วิธีการตัดต่อยังอ่อนหัดเกินไป ไม่สามารถแสดงความหมายและความรู้สึกของเพลงออกมาได้อย่างเต็มที่…

แต่ก็ต้องยอมรับว่า สตูดิโอเนี่ยผานใช้ใจในการทำอัลบั้มชุดนี้อย่างตั้งใจ ดูจากสภาพแวดล้อมและอุปกรณ์ของที่นี่ อาศัยเพียงพลังของเด็กวัยรุ่นสองสามคนนี้ สามารถทำออกมาได้ระดับนี้ถือว่าไม่เลวแล้ว เรียกร้องมากเกินไปไม่ได้จริงๆ

ดังนั้นหลินจื้อเจี๋ยจึงรู้สึกสับสนในตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้านหนึ่งก็หวังว่าอัลบั้มชุดนี้ของลู่เฉินจะทำออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ อีกด้านหนึ่งเขาก็ไม่อยากพูดหรือโจมตีความขยันและตั้งใจของเด็กวัยรุ่นพวกนี้

เพราะท่าทางและทัศนคติเป็นตัวตัดสินทุกอย่าง!

สิ่งสำคัญที่สุดคือ นี่คือการเลือกของลู่เฉิน

หลินจื้อเจี๋ยครุ่นคิด แล้วเอ่ยว่า “ปัญหาก็ยังมีอยู่บ้าง แต่โดยภาพรวมแล้วถือว่าพอใช้ได้”

แล้วเขาจึงพูดถึงข้อบกพร่องที่มีอยู่

หากเป็นคนอื่นบางทีอาจจะไม่จริงจังขนาดนี้ พูดจาดีกับทุกคน เพราะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเอง

แต่หลินจื้อเจี๋ยไม่ใช่คนแบบนี้ เขาไม่ชอบวิธีการสื่อสารที่เสแสร้งจอมปลอม

มีอะไรก็พูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม!

สำหรับหวังจิ้ง หวังฮุย และคนอื่นๆ นี่คือโอกาสในการเรียนรู้ที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ปกติหากสตูดิโอใช้เงินจ้าง ก็จ้างบุคคลระดับสูงอย่างหลินจื้อเจี๋ยให้มาช่วยชี้แนะตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว

เพราะฉะนั้นทุกคนจึงฟังอย่างตั้งใจ ยิ่งเป็นคำวิจารณ์พวกเขาก็ยิ่งฟังให้ขึ้นใจ!

พอรู้ข้อบกพร่องที่มีอยู่ ถึงจะสามารถแก้ไขและพัฒนาได้

หลินจื้อเจี๋ยพูดอย่างสนุก ลืมหลักการของตัวเอง เริ่มวิเคราะห์เพลงสองสามเพลงอย่างรอบด้าน

ลู่ซีไม่เข้าใจ เธอยิ่งฟังก็ยิ่งงง จึงอดมองลู่เฉินไม่ได้

อัลบั้มใหม่มีปัญหาตั้งมากมาย จะไหวไหม

ลู่เฉินส่งสายตาเชื่อมั่นให้เธอ

ไม่ว่าจะเป็นอัลบั้มไหน ไม่ว่าจะผลิตจากบริษัทไหนก็ตาม เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง

อิทธิพลและความสามารถของสตูดิโอเนี่ยผานยังไม่แข็งแกร่งพอ แต่ท่าทางในการทำงานของหวังจิ้งและหวังฮุยทำให้เขาพูดไม่ออก ถึงแม้จะมีปัญหาอยู่ก็จริง แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อคุณภาพโดยรวมทั้งหมด

ค่าใช้จ่ายในการผลิตหนึ่งแสนหยวน ถือว่าคุ้มค่าเกินราคาแล้ว!

…………………………………………………………………………