(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 151

ตอนที่ 151 ชายชาตรีต้องแข็งแกร่ง

หญิงสาวในชุดจีนโบราณคนนี้มีอายุประมาณยี่สิบปี แต่เมื่อเห็นเธอสวมชุดตุ้ยจินซึ่งเป็นแบบชายหน้าเสื้อผ่ากลางปักลายดอกไม้เป็นชั้นๆ สีขาวครีมกับเสื้อกั๊กยาวของสตรีจีนในยุคโบราณ กระโปรงยาวลากพื้นปักลายดอกลิลลี่สีขาวครีมตรงเนื้อผ้าด้านหน้า ผมสีดำขลับสองข้างยาวลงมาถึงขอบเอว ม้วนทรงผมแกละง่ามคู่งดงามเฉพาะตัวอยู่บนศีรษะ

นี่คือการแต่งตัวสมัยโบราณที่ได้รับความนิยมในยุคนี้ การตัดเย็บชุดจีนโบราณหรือชุดชาวฮั่นที่สวยงามของผู้หญิงมีราคาไม่ธรรมดา นอกจากนี้ถ้าอยากจะใส่ให้สวยเหมือนสตรีสมัยโบราณก็ไม่ง่าย เพราะรูปร่างและหน้าตาก็เป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้

แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

เธอเหมือนกับสตรีที่เดินออกมาจากภาพวาดโบราณ ผิวขาวราวหิมะเปล่งปลั่งเหมือนหยก ใบหน้างดงามนัยน์ตาเป็นประกายดุจดวงดาว บุคลิกงามสง่าและเย็นชา ซึ่งไม่มีใครกล้ามีความคิดสัปดน

ตอนที่เธอเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวที่หรูหรานี้ เหมือนเป็นการเพิ่มแสงสว่างภายในห้อง

“เอ๊ะ!”

เมื่อเห็นหญิงสาวในชุดชาวฮั่นคนนี้ เกาเยวี่ยจึงถามอย่างประหลาดใจ “ฉินชิง เธอมาได้ยังไง”

หญิงสาวในชุดชาวฮั่นโน้มตัวและกล่าวอย่างมีมารยาท “สวัสดีศาสตราจารย์เกา สวัสดีศาสตราจารย์เฉิน สวัสดีผู้กำกับจาง และสวัสดีลุงเฉินค่ะ”

เธอกล่าวทักทายแขกทั้งสี่คนที่นั่งอยู่รวดเดียวจบ สุดท้ายดวงตาที่สวยงามเป็นประกายก็มองไปที่ตัวของลู่เฉิน

มีความสงสัยและสำรวจเล็กน้อย

เฉินผู่กับจางเหวินเทียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เฉินเจี้ยนหาวเอ่ยชมว่า “ฉินชิงนับวันยิ่งสวยขึ้น ถ้าหากเธอสวยมากกว่านี้ ฉันเกรงว่าต่อไปจะไม่มีใครเหมาะสมกับเธอแล้ว!”

ฉินชิงเม้มปากยิ้มเล็กน้อยและเอ่ยว่า “ลุงเฉินชอบพูดตลก ไม่เวอร์ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”

เสียงของเธอไพเราะน่าฟัง ราวกับหยกกลิ้งในถาดทองคำ หูได้ยินเสียงแต่ซาบซึ้งไปถึงหัวใจ ให้ความรู้สึกที่สบายมากๆ

ทว่ารอยยิ้มของเธอกลับปรากฏขึ้นมาแวบเดียวก็หายไป กลับสู่ใบหน้าที่นิ่งและงามสง่าเหมือนเดิม

เฉินเจี้ยนหาวพูดกับลู่เฉินว่า “เสี่ยวลู่ คนนี้ชื่อฉินชิง เรียนดนตรีโฟล์กอยู่ที่สถาบันจิงอิน วันหลังถ้านายไปนั่งฟังวิชาที่จิงอิน หากมีเรื่องอะไรก็ไปขอความช่วยเหลือจากเธอได้”

ลู่เฉินลุกขึ้นแล้วเอ่ยว่า “สวัสดีครับ ผมชื่อลู่เฉิน ลู่ที่แปลว่าแผ่นดิน เฉินที่แปลว่าตอนเช้าครับ”

ฉินชิงพยักหน้า “สวัสดีค่ะ”

สีหน้าของเธอเรียบเฉย มีมาดบางอย่างที่ยากจะบรรยายด้วยคำพูด

หลังจากทักทายกันแล้ว ฉินชิงจึงพูดกับเกาเยวี่ยว่า “ศาสตราจารย์เกาคะ ได้ยินว่าพวกคุณอยากได้กลองใหญ่ แต่ในโรงน้ำชาของพวกเรามีแค่กลองชิเมะไดโกะ ไม่ทราบว่าพอจะเหมาะสมกับความต้องการไหมคะ”

เกาเยวี่ยยิ้มตอบอย่างใจดี “ได้สิ มีเพลงหนึ่งต้องการดนตรีประกอบ กลองชิเมะไดโกะก็ใช้ได้”

กลองชิเมะไดโกะเป็นไทโกะประเภทหนึ่ง ไทโกะมีถิ่นกำเนิดในประเทศจีน หลังจากที่ถูกนำเข้ามาในญี่ปุ่นแล้วก็ถูกส่งเสริมให้เจริญรุ่งเรือง และกลับคืนสู่ประเทศในสมัยปัจจุบัน ส่วนใหญ่จะแบ่งออกเป็นกลองโอไดโกะ กลองชิเมะไดโกะ และกลองสแนร์ ปกติจะเรียกว่ากลองใหญ่ กลองกลาง และกลองสแนร์

พนักงานบริการสองคนเอากลองชิเมะไดโกะตัวหนึ่งเข้ามาส่ง ลักษณะกลองมีสี่รู ร้อยเชือกสีแดงพันข้างบน กับไม้กลองที่เอาไว้ตีหนังกลอง เหมาะสมที่สุดให้ผู้ชายตีกลองเล่นโชว์

ฉินชิงตาเป็นประกาย ถามว่า “อย่างนั้นหนูขอฟังที่นี่ด้วยได้ไหมคะ”

จางเหวินเทียนยิ้มพูดว่า “เธอเข้ามา พวกเราต้อนรับแทบไม่ทัน ฟังเสร็จแล้วเสี่ยวฉินก็ช่วยเสนอความคิดเห็นหน่อยนะ”

ฉินชิงตอบกลับอย่างจริงจังมาก “ได้ค่ะ”

เธอนั่งลงตรงมุมหนึ่งของห้องส่วนตัว มีกู่ฉินวางอยู่ตรงนั้น

จางเหวินเทียนพูดกับลู่เฉินอย่างอดใจไม่ไหว “เสี่ยวลู่ ร้องอีกรอบนะ!”

ลู่เฉินพยักหน้า หยิบไม้กลองขึ้นมา

กลองชิเมะไดโกะแบบนี้เขาไม่เคยเล่นมาก่อน แต่เคยเห็นคนเล่น จึงรู้ว่ามีวิธีการใช้ที่พิถีพิถันมาก

ยังดีที่เขาใช้บรรเลงดนตรีประกอบเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องใช้เทคนิคขั้นสูงมากมาย เขาจึงใช้สองมือจับไม้ตีบรรเลงดนตรีโหมโรง

ถึงแม้จะไม่ได้ใช้กลองจีน แต่เสียงของกลองหนังแท้ใช่ว่าตะเกียบเมื่อครู่จะเทียบได้ แค่เพียงดนตรีบรรเลงสั้นๆ ท่อนแรก ก็ทำให้คนฟังรู้สึกเลือดลมพลุ่งพล่าน

เมื่อเป็นการแสดงอีกครั้ง ลู่เฉินจงใจไม่ลดเสียงให้ต่ำลงอีก

“เผชิญคลื่นลมอย่างหยิ่งผยอง

เลือดร้อนแรงดั่งแสงอาทิตย์

กระดูกและเส้นเอ็นแกร่งดั่งเหล็กกล้า

ความคิดกว้างไกลนับหมื่นลี้

ปฏิญาณไว้ให้เป็นหนึ่งวีรบุรุษ

เพียรประพฤติเป็นผู้หาญกล้า

เลือดวีระบุรุษร้อนแรงดั่งแสงตะวัน!

…”

ในโลกความฝันของลู่เฉิน เพลงประกอบหลักคลาสสิกนี้หนีไม่พ้นภาพยนตร์กำลังภายใน เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นสุดยอด เนื้อเพลงเต็มไปด้วยจิตวิญญาณที่หาญกล้าของลูกผู้ชาย

มันดัดแปลงมาจากเพลงโบราณ ‘คำสั่งแม่ทัพ’ ที่ใช้ฝึกทหารในกองทัพ ไม่ว่าจะเป็นท่วงทำนองและเนื้อร้องยังคงมีความสง่างาม แสดงถึงความยิ่งใหญ่ของ ‘กษัตริย์ในใต้หล้า’ และอารมณ์ที่พลุ่งพล่านสามารถทำให้ผู้ฟังทุกคนตกใจได้ในคราวเดียว!

ท่วงทำนองเพลงเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง หากพูดถึง ‘พลัง’ ไม่ใช่เพียงพลังที่ทรงอานุภาพ แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือได้แสดงถึงความกล้าหาญของลูกหลานชาวจีน ความชอบธรรมอันน่าเกรงขามแห่งฟ้าดิน การผสมผสาน ‘พลัง’ เหล่านี้รวมกัน จึงกำเนิดเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์จีนที่น่าตื่นตาตื่นใจและน่าตื่นเต้นที่สุดในสมัยนั้น

ย้อนนึกถึงเนื้อเรื่องของภาพยนตร์ที่อยู่ในความฝัน พลังของลู่เฉินพุ่งพรวดขึ้นมาอย่างกะทันหัน หลอมรวมความรู้สึกเข้าไปทั้งหมด

เขาร้องเพลงทรงพลังมากยิ่งขึ้น!

“…

ท้องฟ้ามหาสมุทรหลอมรวมมาสู่ข้า

พื้นดินเป็นพยานสะท้อนปณิธานของข้า

คลื่นสะท้าน

นภากว้างที่งดงามและกว้างใหญ่

บันทึกข้าไว้ในฐานะวีระบุรุษผู้กล้า

อุปสรรคใดไม่หวาดหวั่น ยืดอกดั่งปลายทวนไม่หวั่นไหว

เลือดร้อนแรงในกายลุกเป็นประกายเจิดจ้า