(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 17

ตอนที่ 17 แอดมินแนะนำ

ตอนที่ลู่เฉินยังอยู่ในห้องพักใต้ดิน พูดคุยกับพวกแฟนคลับในเฟยซวิ่นอย่างครึกครื้นสนุกสนาน ห่างออกไป 10 กิโลเมตรที่หอพักของตึกวิจัยสถาบันเทคโนโลยีปักกิ่ง ห้อง 307 หวางอวี่กำลังตรวจสอบพื้นที่ในการควบคุมของตัวเอง

กลางดึกสงัด แสงไฟในตึกดับลงนานแล้ว ในห้องมืดมิด มีเพียงแสงเดียวจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ให้ความสว่างแก่พื้นที่แคบๆ หน้าโต๊ะ

ใบหน้าผอมๆ ของหวางอวี่ที่ถูกแสงสว่างริบหรี่สาดส่องช่างดูซีดเผือดมาก ผมเผ้ายุ่งเหยิงบ่งบอกว่าปกติแล้วเขาไม่ค่อยดูแลตัวเอง แต่ดวงตาหลังแว่นหนาเตอะเป็นประกายสดใส ไม่มีวี่แววของความเหนื่อยล้าแต่อย่างใด

มือขวาของเขากุมเม้าส์ เคลื่อนไหวสั่งการคอมพิวเตอร์ตรงหน้าอย่างฉับไวด้วยความชำนาญอย่างที่สุด

การเป็นผู้ดูแลบอร์ดฟอรัมเป่ยไห่เฉิง หวางอวี่ชื่นชอบงานของตัวเองมากเป็นพิเศษ ต่อให้ต้องทำงานถึงดึกดื่นมืดค่ำแค่ไหน เขายังคงตั้งใจดูแลจัดการบอร์ดของตัวเองในเว็บไซต์ ใช้อำนาจของการเป็นผู้ดูแลบอร์ดลบข้อมูลโพสต์ที่ผิดกฎ ขณะเดียวกันก็จัดการข้อพิพาทของสมาชิกในบอร์ดด้วยความขยันขันแข็ง

บอร์ดเป่ยไห่เฉิงหรือก็คือเว็บบอร์ดของเมืองมหาวิทยาลัยย่านเป่ยไห่ มีประวัติยาวนานถึง 20 ปี เป็นกระดานข่าวอิเล็กโทรนิคส์ที่มีชื่อเสียงไปทั้งประเทศในหมู่นักศึกษามหาวิทยาลัย เป็นศูนย์รวมของนักศึกษามหาวิทยาลัยในเมืองหลวง จำนวนสมาชิกมีแต่จะเพิ่มขึ้นไม่มีลดลง

บอร์ดเป่ยไห่เฉิงมีจำนวนกลุ่มมากมาย นอกจากกลุ่มของมหาวิทยาลัยหลายสิบกลุ่มแล้ว ยังมีกลุ่ม ‘มุมมองนานาชาติ’ ‘เรื่องดังนาทีเด็ด’ ‘โรงเตี๊ยมชีวิต’ ‘อิสระโลกกว้าง’ เป็นต้น

หวางอวี่เป็นหนึ่งในสามผู้ดูแลบอร์ดแห่งกลุ่ม ‘อิสระโลกกว้าง’ กลุ่ม ‘อิสระโลกกว้าง’ นี้เป็นกลุ่มที่ได้รับความนิยมสูงมาก สมาชิกของบอร์ดมากมายชอบเข้ามาเสวนาพาทีกันในกลุ่มนี้ บอกเล่าเรื่องของตัวเอง ทั้งการเรียน การใช้ชีวิต ท่องเที่ยว ความรัก…ยังมีคลิปวีดีโอและรูปภาพต่างๆ ด้วย

ในบอร์ดมีผู้คนมากหน้าหลายตา ยิ่งเป็นบอร์ดที่ได้รับความนิยมยิ่งเกิดปัญหาง่าย ทั้งโฆษณา นายหน้า สร้างกระแส เป็นต้นที่ลงโพสต์ผิดกฎของกลุ่ม ดังนั้นจะต้องมีผู้ดูแลบอร์ดตาไวคอยจัดการ เพื่อปกป้องหน้าเว็บบอร์ดให้มีเสถียรภาพ

หวางอวี่ลบโพสต์โฆษณาสองโพสต์ออกอย่างเคยชิน ขณะเดียวกันก็รายงานหัวข้อของผู้ส่งข้อมูล เขาใช้หางตาเหลือบมองดูเวลาด้านมุมซ้ายล่างของหน้าจอ คอมพิวเตอร์แจ้งเวลา 1:50 น.

เกือบตี2 แล้ว!

เขาอดไม่ได้ที่จะหาวออกมา ในที่สุดก็รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าแล้ว จึงเตรียมปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเข้านอน

ร่างกายเป็นต้นทุนของการสู้ชีวิต การนอนดึกมากเกินไปทำร้ายร่างกายมากไปแล้ว

ตอนนี้เองที่มือขวาของหวางอวี่ไปเลื่อนเม้าส์ให้วาดเป็นครึ่งวงกลมอย่างไม่ได้ตั้งใจ ภาพบนหน้าจอถูกดึงลงมา ข้อมูลโพสต์หนึ่งปรากฏขึ้นแก่สายตาของเขา

‘คืนนี้ที่บาร์โฮ่วไห่ ได้พบกับพี่ชายรูปหล่อคนหนึ่ง กับเพลงที่เพราะจับใจ!’

ชื่อโพสต์ยาวมาก เวลาที่เผยแพร่คือ 20:15 น. ผู้เผยแพร่ใช้ชื่อว่า มินิเบบี้ ดูจากชื่อบัญชีแล้วน่าจะเป็นผู้หญิง แต่นั่นไม่มีประโยชน์ โพสต์นี้ถูกกดเข้าไปดูแค่ 100 กว่าครั้ง มีตอบกลับเพียง 15 ครั้ง

โพสต์ที่ไม่ค่อยมีคนสนใจแบบนี้มีมากมายเหลือเกินในบอร์ดเป่ยไห่เฉิง เฉพาะในบอร์ด ‘อิสระโลกกว้าง’ ทุก 1 นาทีจะมีคนส่งโพสต์เข้ามาสูงสุดหลายสิบหรืออาจมากถึงร้อย ถ้าไม่มีใครได้เห็นหัวข้อเหล่านี้หรือตอบกลับอยู่เรื่อยๆ โพสต์พวกนี้จะก็จะปรากฏอยู่บนหน้าหลักได้แค่ไม่กี่วินาที

ทุกอย่างเกิดขึ้นจากความสงสัย หวางอวี่เปิดโพสต์นี้ดู

เนื้อหาที่โพสต์ธรรมดามาก คือเป็นวีดีโอที่มีความยาวเพียง 3 นาที 25 วินาที

พี่รูปหล่อ? เพลงที่เพราะ?

หวางอวี่เบะปาก แล้วเลื่อนเม้าส์ไปคลิกที่วีดีโอ

เขาตัดสินใจว่าดูวีดีโอนี้จบแล้วจะไปนอน ถ้าเป็นเนื้อหาสร้างกระแส ก็ต้องกำจัดทิ้งให้สิ้นซาก!

คลิปวีดีโอถูกเปิดขึ้น เสียงกีตาร์และเสียงขับร้องถูกส่งผ่านลำโพงคอมพิวเตอร์ออกมา

หวางอวี่ตกใจสะดุ้ง รีบกดหยุด เขาหันกลับไปมองรูมเมทที่นอนหลับไปแล้วอย่างเกรงใจ จากนั้นค่อยเสียบหูฟังที่เขาไม่ชอบใส่หู

ฟังต่อ

คลิปวีดีโอถูกถ่ายด้วยโทรศัพท์มือถือ สถานที่ถ่ายทำถูกระบุไว้อย่างชัดเจนแล้วในหัวข้อด้านบน ผู้ถ่ายคลิปนั้นแอบถ่ายอย่างไม่ต้องสงสัย ภาพหน้าจอสั่นไหวไปมาด้วยการหลบๆ ซ่อนๆ คุณภาพเสียงที่ถูกอัดไม่ดีนัก

หวางอวี่เป็นคนมีความรู้กว้างขวาง รู้จักการแอบถ่ายซึ่งความจริงแล้วทำเพื่อการสร้างกระแสเป็นอย่างดี แต่คลิปวีดีโอชิ้นนี้น่าจะไม่ใช่การจัดฉากถ่าย เพราะสภาพแวดล้อมเหมือนจริง

เนื้อหาในคลิปเป็นชายหนุ่มที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีในบาร์แห่งหนึ่ง ใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าและกางเกงยีนส์ ท่าทางถือกีตาร์ดูเท่ห์ไม่เบา แต่มองจากที่ไกลๆ แล้วไม่ได้น่าตะลึงมากมายนัก

สิ่งที่ทำให้หวางอวี่ชะงักคือเสียงร้องเพลงของเขา

“…เมื่อก่อนเธอระวังมาก ที่จะยืมยางลบครึ่งก้อนจากฉัน เธอเคยพูดขึ้นมาลอยๆ ว่าชอบอยู่กับฉัน…”

น้ำเสียงบริสุทธิ์ สะอาด เจือความโหยหา ทำให้คนฟังรู้สึกเศร้าโศก กระทบกระเทือนอารมณ์ตามอย่างไม่รู้ตัว เรื่องราวในอดีตมากมายผุดขึ้นมาในดวงจิตสารพัด

เพียงแค่ฟังเพลงท่อนเดียว หวางอวี่ก็รู้สึกหลงใหล

เขานึกถึงตอนเรียนมัธยมต้น เด็กหญิงหน้าตาน่ารัก นิสัยขี้อาย เคยถูกเขาแกล้งแต่กลับไม่เคยโกรธ เธอเลือนหายไปจากความทรงจำของเขาเมื่อนานมาแล้ว เหมือนเธอจะเคยบอกเขาว่าเธอชอบอยู่กับเขา…

หวางอวี่ในวัยเยาว์ไม่เข้าใจความรู้สึกของเด็กสาว

หวางอวี่ในตอนนี้ ยังเป็นหมาโสดอยู่เลย!

คลิปวิดีโอจบลงอย่างรวดเร็วภายใน 3 นาที 25 วินาที หวางอวี่กลับไปดูตั้งแต่ต้นใหม่อีกครั้ง

เขาฟังเพลงนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฟังจนครบห้ารอบ หวางอวี่ยังไม่พอใจ เพราะเขายังไม่ได้ฟังเพลงฉบับสมบูรณ์ จึงเปิดเว็บไซต์ค้นหา ใช้คำในเนื้อร้องนั้นเป็นคีย์เวิร์ดในการค้นหา

หวางอวี่คิดไม่ถึงว่าเขาไม่สามารถหาเพลงที่เหมือนกันหรือคล้ายกันได้จากอินเตอร์เน็ต!

หรือจะเป็นผลงานเพลงใหม่?

หวางอวี่แทบไม่อยากเชื่อ แต่ความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า ผู้เผยแพร่คลิปก็ไม่ได้ให้ข้อมูลใดๆ อีก อย่างเช่นชื่อเพลง

ความคิดเห็นตอบกลับมีน้อยครั้ง ส่วนมากบอกว่า

ตอนนี้สภาวะเปลี่ยนไปแล้ว ลู่เฉินค้นหาเป้าหมายชีวิตเจอแล้ว ไหนจะมีความทะเยอทะยานอีก

ถ้าอยากบรรลุเป้าหมายกับความทะเยอทะยานของเขา อาศัยเพียงรูปร่างที่สมบูรณ์สวยงามอย่างเดียวไม่พอ!

เขาเริ่มออกวิ่ง ฝ่าปรอยฝนที่สาดซัดใส่หน้า ลู่เฉินวิ่งไปตามชายฝั่งแม่น้ำ จนไปถึงสวนสาธารณะเล็กๆ

ระยะทางที่วิ่งมานี้ เพียงพอแล้วกับการอบอุ่นร่างกาย เขาทำท่ายืดเส้นยืดสายตามที่เคยจำได้

ลู่เฉินอายุ 22 ปี โครงสร้างร่างกายยังมั่นคง แต่กล้ามเนื้อขาดความยืดหยุ่นและความอดทน หากจะทำท่าออกกำลังกายที่อยู่ในความทรงจำทั้งหมดให้ครบทุกท่า ดูจะเป็นภารกิจที่ยากจะสำเร็จ

ความเมื่อย ความแสบ ความปวด อาการชา ความคัน…เพียงออกกำลังกายท่าธรรมดา เขายังรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัวเหมือนโดนมดทั้งรังรุมกัด เจ็บปวดจนอยากจะล้มตัวลงนอนบนพื้น

แต่ลู่เฉินกัดฟันทนเอาไว้

คำโบราณสอนได้ดี คนที่อดทนต่อความยากลำบากได้จะได้เป็นยอดคน ไม่มีใครสำเร็จได้ชัยชนะมาอย่างง่ายดาย ต่อให้เขามีคลังความรู้ในโลกแห่งความฝัน เขาไม่อยากและไม่ยอมเป็นหนอนขี้เกียจที่นอนอยู่บนกองเงินกองทอง

กัดฟัน ฝืนใจ ออกแรงฮึด!

ลู่เฉินค่อยๆ ทำท่าบริหารจนครบตามกระบวนท่า เหงื่อซึมเปียกเสื้อผ้า แขนขาค่อยๆ ชาซาบซ่านไปทั่ว เขาไม่สนใจสายตาของผู้ที่มาออกกำลังกายยามเช้าที่มองเขาอย่างประหลาด เขาอดทนออกกำลังกายอยู่ท่ามกลางปรอยฝน!

จนเมื่อออกกำลังกายจบ เขาเหนื่อยจนแทบคลานลงบนพื้น รู้สึกราวกับร่างกายไม่ได้เป็นของตัวเองอีกต่อไป เขายังนั่งลงในทันทีไม่ได้ ต้องเดินช้าๆ เพื่อคลายกล้ามเนื้อที่อ่อนล้าเสียก่อน

ถ้าไม่อดทนทำด้วยความแน่วแน่ ก็จะไม่มีทางทำจนจบ

หากเป็นเมื่อหลายปีก่อน ครอบครัวของลู่เฉินสมบูรณ์พร้อม เขาคงไม่ฝืนทรมานตัวเองแบบนี้

ตั้งแต่บิดาจากโลกนี้ไป ชีวิตที่ยากลำบากทำให้เขาอดทนและเข้มแข็ง ลู่เฉินไม่ยอมก้มหัวให้โชคชะตา ด้วยเหตุนี้เขาจึงมีวุฒิภาวะสูงกว่าคนในวัยเดียวกัน และยิ่งรู้จักรักษาโอกาสที่ได้มา

ท่าออกกำลังกายเหล่านี้มาจากความทรงจำของโม่หราน นักแสดงคนที่อยู่ในโลกแห่งความฝันที่มีทั้งความสามารถทางการแสดงและสติปัญญาล้ำเลิศ แต่สุดท้ายก็เป็นได้แค่เพียงตัวประกอบ

ความทรงจำส่วนของโม่หรานบอกลู่เฉินว่า เพียงแค่เขาอดทนพยายามออกกำลังกายด้วยท่าทางเหล่านี้ต่อไป ร่างกายของเขาจะสมบูรณ์แข็งแรงและสวยงาม และสามารถทำท่าทางที่คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถทำได้

ลู่เฉินเชื่อมั่นอย่างไม่มีข้อสงสัย

จากก้าวย่างที่หนักอึ้งเปลี่ยนเป็นเบาลง ความร้อนที่อบอุ่นสบายแผ่ขยายไปตามท่อนแขนท่อนขา ความเจ็บปวดแสบร้อนในกล้ามเนื้อและกระดูกถูกดูดซับกลับไป จากการเดินค่อยเป็นการซอยฝีเท้าให้ถี่ขึ้นเป็นการวิ่งช้าๆ

เขายังไม่กลับบ้าน แต่มุ่งหน้าไปที่ที่ทำงานช่วงกลางวันของเขา

เขาจะไปลาออกจากงาน

………………………………………………………………………