(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 178

ตอนที่ 178 ก้าวไปอีกขั้น!

ร้านคาราโอเกะมงกุฎทองคำ ห้องหมายเลข158

เพลงเพิ่งปิดลง ลู่เฉินมองเฉินเฟยเอ๋อร์ที่ซบอยู่กับบ่าของเขา

ราชินีเพลงรักเธอเอียงศีรษะ ผมดำเป็นมันทิ้งตัวสยายอยู่บนโซฟาด้านหลัง ตาปรือ หน้าเรียวแก้มแดงเรื่อ

ลู่เฉินได้กลิ่นแอลกอลฮอล์มาจากลมหายใจของเธอเบาๆ

เฉินเฟยเอ๋อร์ดื่มจนเมาแล้ว

ลู่เฉินมาที่ร้านคาราโอเกะบนชั้นสูงสุดของห้างสรรพสินค้าด้วยความดึงดันของเธอ ทั้งสองสั่งเบียร์ยี่ห้อจินเวยครึ่งลัง และที่ขาดไม่ได้คือขนมและกับแกล้ม

พูดคุย ดื่มเบียร์ ร้องเพลง เล่นทอยลูกเต๋า…เฉินเฟยเอ๋อร์เล่นอย่างสนุกสนาน

ลู่เฉินก็เหมือนกัน

นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ผ่อนคลายแบบนี้ ไม่ต้องคิดอะไร ทำตามอารมณ์ของตัวเอง

และคนที่อยู่เป็นเพื่อนเล่นกับเขา ยังเป็นถึงราชินีนักร้องเพลงรักตัวจริงเสียงจริง!

เบียร์ขวดเล็กขนาด 330 ml. จำนวนสิบสองขวด เฉินเฟยเอ๋อร์ดื่มไปห้าขวด ถ้าไม่ได้ลู่เฉินคอยห้ามไว้ คงดื่มมากกว่านี้

ผลลัพธ์คือตอนนี้ฤทธิ์เหล้ากำเริบ เธอเอนพิงลู่เฉินหลับไป

สิ่งที่ลู่เฉินพูดไม่ออกคือ ราชินีเพลงรักสาวสวยเชื่อใจเขามากเกินไปหรือเปล่า?

ถ้าหากเขาอยากทำเรื่องเสียหายละก็…

ลู่เฉินทอดสายตามใบหน้าเรียวเล็กของเฉินเฟยเอ๋อร์ บังเกิดความคิดชั่ววูบขึ้น

“พี่เฟย พี่เฟย?”

เขาเรียกเบาๆ สองครั้ง ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างที่คิดไว้

มุมปากของลู่เฉินหยักขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย ยื่นมือเข้าหาเฉินเฟยเอ๋อร์ด้วยความประสงค์ร้าย

หยิกลงบนแก้มของเธอเบาๆ ทีหนึ่ง

“สาวน้อย วันนี้เธอตกอยู่ในกำมือของพี่ชายแล้ว ถึงเธอจะร้องให้คอแทบแตกก็ไม่มีประโยชน์”

“ยิ้มให้พี่ชายทีสิ!”

ลู่เฉินหัวเราะหึหึ แล้วชักมือกลับอย่างรวดเร็ว

แค่นี้ก็พอใจมากแล้ว

เขาอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้สักใบ จากนั้นขึ้นชื่อรูปว่า ‘เศรษฐีหนุ่มมอมเหล้าเฉินเฟยเอ๋อร์ในร้านคาราโอเกะ น่าสงสารราชินีเพลงรักแห่งยุคเสียความบริสทธิ์แล้ว’ นำไปโพสต์ในบล็อก

แค่คิดก็สนุกแล้ว!

อยู่ในวังวนความคิดชั่วร้ายครู่หนึ่ง สุดท้ายลู่เฉินที่เปลี่ยนเป็นคนนิสัยไม่ดีได้หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ติดต่อหาผู้ช่วยของเฉินเฟยเอ๋อร์

เฉินเฟยเอ๋อร์เมาขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องให้ผู้ช่วยของเธอมารับตัวกลับไป

บอกที่อยู่ให้ฝ่ายนั้นทราบแล้ว ลู่เฉินก็วางสาย

เมื่อวางสายไป เขาก็ซวยแล้ว

เห็นเฉินเฟยเอ๋อร์หันหน้ามา เกยคางบนบ่าของเขา เผยรอยยิ้มยั่วยวน

เธอหรี่ตากระซิบถามด้วยเสียงออดอ้อนว่า “พี่ชาย ยิ้มแบบนี้หรือเปล่า?”

ลู่เฉินแทบอยากจะหาซอกหลืบบนพื้นมุดหนี

ที่แท้เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ได้เมาจริง!

เขาเพิ่งถูกจับได้จึงได้แต่ทำหน้าเหยเกและยอมรับผิดโดยดี “พี่เฟย ผมผิดไปแล้ว…”

เฉินเฟยเอ๋อร์ทำเสียงแค่นหัวเราะ “สำนึกผิดสิถึงจะเป็นเด็กดี แต่เมื่อทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ ลงโทษให้นายเขียนเพลงให้ฉันสองเพลงแล้วกัน จะต้องเป็นเพลงแบบที่เพราะมากๆ ไม่อย่างนั้น…”

เธอยกกำปั้นขึ้นมาเหวี่ยงผ่านหน้าลู่เฉินไป “ฉันเคยเรียนต่อยมวยด้วย!”

ลู่เฉินเบาใจลง “สองเพลงไม่มีปัญหา!”

เฉินเฟยเอ๋อร์หยิบกระเป๋าขึ้นมาอย่างได้ใจ ลุกขึ้นยืนบอกว่า “เราไปกันเถอะ ลงไปข้างล่าง รอพี่จาง”

พี่จางคือผู้ช่วยของเฉินเฟยเอ๋อร์

ออกไปชำระเงินแล้ว ทั้งสองลงมาชั้นล่างด้วยลิฟท์ แค่มองออกไปก็เห็นพี่จางรออยู่ตรงประตูทางเข้า

เธอและผู้ติดตามจะต้องรออยู่ในละแวกเดียวกัน ดังนั้นเมื่อเรียกตัวก็จะมาถึงในทันที

เฉินเฟยเอ๋อร์หันกลับไปบอกกับลู่เฉินว่า “ฉันไม่ไปส่งนายละ นายขับรถกลับเอง ระวังด้วย”

ลู่เฉินพยักหน้า “พี่เฟยไว้พบกันครับ”

เฉินเฟยเอ๋อร์ขยิบตาให้เขา แล้วเขย่งปลายเท้าจุ๊บที่หน้าของเขาหนึ่งที

ลู่เฉินตัวแข็งทื่อ

พี่จางที่มองเห็นทุกอย่างตะลึงอ้าปากค้างเช่นกัน

ตั้งแต่เฉินเฟยเอ๋อร์เข้าวงการมา เธออยู่เคียงข้างเฉินเฟยเอ๋อร์มาตลอด สนิทกับเฉินเฟยเอ๋อร์ยิ่งกว่าญาติสนิท

แต่พี่จางไม่เคยเห็นเฉินเฟยเอ๋อร์ใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนมากเท่านี้มาก่อน!

เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะ “ขอบใจนายมากที่เที่ยวเป็นเพื่อนฉันได้สนุกขนาดนี้ นี่เป็นของขวัญขอบคุณ นายอย่าคิดมากล่ะ!”