(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 19

ตอนที่ 19 บัญชีดำ!

“ลู่เฉิน สวัสดี!”

เสียงที่ดังมาจากปลายสายเป็นเสียงทักทายด้วยความอบอุ่นมีไมตรี “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ช่วงนี้สบายดีไหม?”

ความทรงจำของลู่เฉินถูกกระตุ้นทันใด ภาพในหัวของเขาปรากฏใบหน้าที่คุ้นเคยของคนคนหนึ่ง

เขายิ้มแล้วตอบกลับไปว่า “หัวหน้าห้องเฉา สวัสดี ทำไมอยู่ๆ ถึงโทรหาฉันล่ะ คิดถึงเหรอ”

เสียงหัวเราะดังก้องขึ้นมาจากฝ่ายนั้น

คนที่โทรศัพท์หาลู่เฉินเป็นหัวหน้าชั้นเรียนสาขาคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยเจียงไห่…เฉาซิ่วจู

ในมหาวิทยาลัย สาขาคอมพิวเตอร์มักมีผู้หญิงน้อยกว่าผู้ชาย เฉาซิ่วจูเป็นหัวหน้าชั้นมาสี่ปี เธอมีหน้าตาธรรมดา แต่นิสัยอบอุ่นใจกว้าง ด้วยเหตุนี้จึงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมชั้น

ลู่เฉินกับหัวหน้าห้องเฉาคนนี้นอกจากจะมีความสัมพันธ์ไม่เลวแล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งนั่นก็คือ แฟนเก่าของลู่เฉินได้รับการแนะนำผ่านเฉาซิ่วจู การเลิกรากันของพวกเขาจึงทำให้เธอรู้สึกผิดมานาน

“บ้า! บ้า! บ้า!”

เฉาซิ่วจูพูดขึ้นว่า “แฟนฉันยืนอยู่ข้างฉันนี่น่ะ! เขาอยากจะให้ฉันทักทายนายหน่อย ถามนายว่าเมื่อไรนายจะกลับมา นายไม่ค่อยโผล่หน้าในกลุ่มแชทเลยช่วงนี้ ยังอยู่ที่ปักกิ่งเหรอ”

แฟนหนุ่มของเฉาซิ่วจู่เป็นเพื่อนร่วมชั้นกับลู่เฉิน เคยพักอยู่ห้องข้างกันในหอพักนักศึกษา มักชอบออกไปเล่น บาสเกตบอลด้วยกันบ่อยๆ

“ฉันยังอยู่ปักกิ่ง แล้วก็ซุ่มตัวเงียบๆ อยู่ในกลุ่มแชทตลอดแหละ…”

ลู่เฉินตอบ “เห็นพวกเธอสวีทหวานแหววกันทุกวันฉันก็ไม่กล้ารบกวน ต้นเดือนหน้าฉันจะกลับไป”

เดือนหน้าลู่เฉินก็จะจบการศึกษา หน่วยกิตของเขาเก็บจนครบแล้ว ต้องกลับไปรับใบปริญญาบัตรและเข้าร่วมพิธีสำเร็จการศึกษา

“ลู่เฉิน นายไปอยู่ปักกิ่งจนหัดพูดเล่นเก่งขึ้นแล้วนะ!”

เฉาซิ่วจูทำเสียงดุใส่ “ตอนนี้หัวหน้าชั้นกำลังจะมอบหมายภารกิจหนึ่งให้นาย งานเลี้ยงคืนวันที่ 9 มิถุนายน นายต้องเตรียมการแสดงเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้กับชั้นเรียนของเรา และต้องเอารางวัลมาให้ได้!”

“ให้ฉันเตรียมการแสดงในคืนงานเลี้ยงวันจบการศึกษา?”

ลู่เฉินตะลึง “เพื่อนในชั้นเรียนเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย”

เขาเคยเป็นตัวแทนชั้นเรียนขึ้นแสดงบนเวทีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง แต่งานเลี้ยงจบการศึกษาของมหาวิทยาลัยไม่เหมือนกับเมื่อก่อน

ในชีวิตนี้มีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!

เฉาซิ่วจูเอ่ยอย่างจนปัญญาว่า “นายก็รู้ ถ้าให้พวกเขาเล่นเกมน่ะเป็นผู้กล้าวีรบุรุษกันหมด แต่เรื่องการแสดงบนเวที พวกนั้นอ่อนด้อยไม่เอาถ่าน เลยต้องลำบากนายแล้ว!”

“พวกเขายังบอกอีกว่านายร้องเพลงเป็น เล่นกีตาร์เป็น ไหนยังจะรูปหล่ออีก ถ้าไม่ใช่นายแล้วยังจะมีใครอีก”

“กลายเป็นความผิดของฉันเฉยเลย?”

ลู่เฉินกระอักกระอ่วน คิดๆ แล้วตอบไปว่า “เอาอย่างนั้นก็ได้ คำสั่งของเธอหัวหน้าห้องเฉา ฉันต้องยอมทำตาม แต่ฉันมีเงื่อนไขนิดหน่อย”

เฉาซิ่วจูถามอย่างสงสัย “เงื่อนไขอะไร”

ลู่เฉินตอบว่า “ทัศนศึกษาของรุ่นเมื่อปีที่แล้ว ในรุ่นเดียวกันมีคนถ่ายรูปมากมาย ฉันต้องการรูปถ่ายทั้งหมดของนักศึกษาผู้หญิง ทั้งโสดและไม่โสด!”

“อะไรนะ?”

เฉาซิ่วจูหวาดระแวงขึ้นมา ถามกลับเสียงเข้มว่า “นายคิดจะทำอะไร”

เธอทำงานให้สมาคมนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเจียงไห่ หากต้องการรูปถ่ายพวกนั้นย่อมไม่มีปัญหา แต่การกระทำของลู่เฉินน่าสงสัยมาก!

ลู่เฉินหัวเราะ “หัวหน้าห้อง เธอบอกว่าฉันต้องได้รางวัล อย่างนั้นฉันก็ต้องเตรียมตัวไม่ใช่เหรอ รูปภาพพวกนั้นฉันจะเอามาทำเป็น MV ถึงเวลานั้นฉายขึ้นจอบนเวที ถึงจะได้ผลลัพธ์ที่ดีไง”

“เป็นแบบนี้นี่เอง ความคิดของนายไม่เลวเลยนี่!”

เฉาซิ่วจูพูดแก้เก้อว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันค่อยไปที่ออฟฟิศ หาครบแล้วจะส่งให้นายทีเดียว”

นิสัยของเธอโผงผาง ไม่มีเล่ห์กลมากมายนัก และเป็นคนไม่คิดมาก

“ได้เลย…”

ทั้งสองพูดคุยกันอีกไม่กี่ประโยคก็วางสาย

ลู่เฉินออกมาจากห้องรูหนูของเขาเพื่อหาอาหารดีๆ สักมื้อกิน เติมให้เต็มกระเพาะแล้วค่อยกลับมา

เขาทำงานต่อในช่วงบ่าย ตอนนี้เขาจัดการเนื้อเพลงได้สมบูรณ์ยี่สิบเพลงแล้ว

ผลการทำงานถือว่ามีประสิทธิภาพสูงมาก แต่เพลงพวกนี้เป็นเพลงที่ลู่เฉินคุ้นเคยที่สุดในความทรงจำ ดังนั้นเมื่อเขียนออกมาใหม่อีกครั้งย่อมง่ายดาย ต่อไปคงจะยิ่งยากลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ ต้องใช้เวลาอีกนาน

สำหรับเขาในตอนนี้ เพลงชั้นยอดยี่สิบเพลงถือว่ามากเกินไป เขาไม่เผยแพร่ออกไปทั้งหมดในคราวเดียวแน่ แต่ต้องค่อยๆ คิดหาวิธีทำให้แต่ละเพลงมีคุณค่ามากขึ้น

แบบนี้ถึงจะคุ้มค่ากับเพลงที่ได้มาจากโลกแห่งความฝัน!

ในเพลงยี่สิบเพลง มีห้าเพลงที่ลู่เฉินนำไปจดทะเบียนลิขสิทธิ์บน ‘ห้องสมุดดนตรีจีน’