(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 28

ตอนที่ 28 บทเพลงที่ดีเพลงหนึ่ง

มือข้างหนึ่งนี้สวยงามมาก เนียนละเอียดอวบอิ่ม ขาวนวลราวกับหยกที่ไร้ตำหนิ นิ้วเรียวยาวทั้งห้าขาวผ่องราวกับต้นหอมอ่อน ตัดเล็บสะอาดเรียบร้อย ไม่ทาเล็บมือแม้แต่น้อย แต่กลับมีสีชมพูอ่อนสุขภาพดี

นี่คือมือข้างหนึ่งของผู้หญิงอย่างไม่ต้องสงสัย เธอรับแก้วทรงสูงมาอย่างสง่าและคล่องแคล่ว ราวกับว่าแก้วค็อก เทลแห่งเปลวไฟใบนี้ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ และไม่ได้แย่งมาจากลู่เฉิน

ลู่เฉินหันหน้าไปมองอย่างช่วยไม่ได้ จึงเห็นใบหน้าที่เขาจำได้

ซูชิงเหมย ผู้อำนวยการบริษัทชิงอวี่มีเดีย!

ตอนเย็นผู้อำนวยการคนนี้เปลี่ยนใส่ชุดลำลองของผู้หญิง ทำให้ดูสง่ามากขึ้น ไม่มีความแพรวพราวยั่วยวนแบบนั้น

ลู่เฉินพูดทักอย่างมีมารยาท “สวัสดีครับ ผู้อำนวยการซู”

น้ำเสียงเย็นชาแฝงด้วยความห่างเหินเล็กน้อย ลู่เฉินไม่คิดว่าผู้หญิงที่เคยถูกเขาปฏิเสธจะมาปรากฏตัวที่นี่อีกครั้ง เพื่อมาแย่งค็อกเทลแก้วนี้

เขาจึงระวังตัวโดยสัญชาตญาณ

“สวัสดีค่ะ คุณลู่เฉิน…”

ซูชิงเหมยตอบกลับอย่างราบเรียบ เธอนำค็อกเทลแตะที่ริมฝีปากแล้วจิบเบาๆ จากนั้นก็พูดวิจารณ์ว่า “น้ำผลไม้เยอะไปทำให้เหล้าเจือจาง รสชาติออกหวานดีกรีไม่แรงพอ ไม่สมกับชื่อ Burning”

เดวิดอ้าปากค้าง แล้วพูดว่า “คุณซู ปริมาณแอลกอฮอล์ในค็อกเทลเปลวไฟมีมากพอแล้วครับ!”

“แต่ก็ยังไม่มากพอ ใช่ไหมคะ?”

ซูชิงเหมยวางแก้วทรงสูงกลับไปบนเคาน์เตอร์บาร์ พูดกับลู่เฉินว่า “คุณไม่ลองเหรอคะ”

บนแก้วยังมีรอยริมฝีปากจางๆ ของเธออยู่

นี่คือการยั่วยวนกันใช่ไหม

ลู่เฉินยิ้มตอบ “ไม่ดีกว่า ขอบคุณครับ แอลกอฮอล์ไม่ดีต่อลำคอ และผมก็เป็นนักร้องด้วย”

เมื่อคืนเขาดื่มเบียร์ไปตั้งมากมาย แน่นอนว่าสำหรับคนที่ชอบดื่มเหล้าแล้ว เบียร์ไม่ถือว่าเป็นเหล้า

ลู่เฉินหันไปพยักหน้าให้อีกฝ่าย จากนั้นจึงลุกขึ้นเดินไปจากเคาน์เตอร์บาร์

ซูชิงเหมยรู้สึกว่าตัวเองออกแรงเต็มที่แต่เหมือนตีไปบนปุยฝ้าย ว่างเปล่าไร้เรี่ยวแรง อยากจะโมโหแต่ก็หาเหตุผลไม่ได้ จึงได้แต่ทำเสียง ‘เชอะ’ ด้วยความหงุดหงิดใจ

เดวิดยักไหล่ แสร้งทำเป็นเหมือนไม่รู้อะไร แล้วผสมค็อกเทลของเขาต่อไป

ในฐานะบาร์เทนเดอร์จอมเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง เขาไม่อยากเข้าไปอยู่ในสงครามระหว่างชายหญิง

ลู่เฉินถือกีตาร์ เดินไปที่หลังเวที

ภายในห้องที่กว้างไม่มีคนมากนัก มีเพียงหวางเสี่ยวไซว่กำลังใส่หูฟังส่ายศีรษะฟังเพลง

เขาไม่ได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของลู่เฉิน

ลู่เฉินนั่งลงในตำแหน่งของตัวเอง เปิดกระเป๋าหยิบกีตาร์ออกมาแล้วปรับเสียงใหม่

จากนั้นก็เตรียมรายการเพลงที่จะแสดงคืนนี้

‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ กับ ‘ซินเดอเรลล่า’ เพลงต้นฉบับสองเพลงนี้เป็นรายการหลักที่ต้องร้องอย่างไม่ต้องสงสัย นอกจากนี้ยังจะร้องเพลงอีกสองสามเพลง เขาอยากเปลี่ยนเป็นเพลงรักดูดดื่มผ่อนคลายสักสองเพลง หรือไม่ก็เพิ่มเพลงร็อคเบาๆ ไม่รุนแรงสักหนึ่งเพลง

ลูกค้าในบาร์โฮ่วไห่ไม่ใช่คนเรื่องมาก เมื่อก่อนลู่เฉินยังพอหลอกล่อลูกค้าที่ไม่เข้าใจสายอาชีพนี้ได้อย่างไม่มีปัญหา แต่เขาในตอนนี้มีความต้องการสูงกว่าเดิม ต่อให้เป็นการแสดงร้องเพลงบนเวทีในบาร์ก็ต้องมีสไตล์และคุณภาพ

ตอนที่ยังไม่มีชื่อเสียงโด่งดัง ลู่เฉินก็ยังต้องทำอาชีพเป็นนักร้องในบาร์ต่อไป แต่ถ้าจะทำก็ต้องทำให้ดีที่สุด จะทำเป็นขอไปทีไม่ได้!

เวลาผ่านไปเร็วมาก เผลอแป๊บเดียวก็สองทุ่มแล้ว ลูกค้าที่ปรากฏตัวในบาร์ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

หลี่หงกับเยี่ยเจิ้นหยางก็มาแล้ว คนแรกยังพอเกรงใจลู่เฉินอยู่บ้าง แถมยังเป็นฝ่ายทักทายเขาก่อน ส่วนคนหลังยังคงวางมาด ทำท่าทีไม่ยินดียินร้ายเหมือนเดิม

ลู่เฉินไม่สนใจ แต่ก่อนเขาอาจจะเคยอิจฉาเยี่ยเจิ้นหยางที่ได้เป็นนักร้องเซ็นสัญญา แต่ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องอิจ ฉาใครแล้ว ไม่ว่าจะเป็นนักร้องระดับไหนก็ตาม!

เวลาสองทุ่มผ่านไป พี่น่าก็ปรากฏตัวอยู่ในห้องหลังเวทีเช่นกัน

เธอทักทายกับทุกคนอย่างกระตือรือร้น จากนั้นก็ดึงลู่เฉินไปข้างๆ แล้วพูดว่า “เย็นนี้จะมีเพื่อนในวงการของเถ้าแก่มา ฉันจะจัดให้นายขึ้นแสดงตอนสามทุ่ม นายต้องแสดงให้ดีนะ เป็นโอกาสที่ดีมาก!”

“ผมรู้แล้วครับ ขอบคุณครับพี่น่า อ้อใช่…”

ลู่เฉินพยักหน้า เขาหยิบของที่เตรียมไว้นานแล้วออกมา

“ขอมอบให้พี่ครับ”

“อะไรเหรอ”