(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 281

ตอนที่ 281 เป็นคนดีคนหนึ่ง

ปฏิกิริยาของลู่เฉินเร็วมาก เขาหยุดก้าวเท้าแล้วยืนนิ่งอย่างมั่นคง จึงไม่ชนกับคนที่พุ่งตัวออกมาขวางทาง

ฝ่ายนั้นรู้ว่าการกระทำของตัวเองบุ่มบ่ามไม่เหมาะสม ก็หน้าแดงอย่างอับอาย ก่อนจะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ก้มโค้งแสดงความเคารพ “อาจารย์ลู่เฉิน หนูเป็นแฟนคลับผู้ภักดีของอาจารย์ค่ะ และก็เป็นเด็กฝึกที่นี่ด้วย อาจารย์ช่วยชี้แนะหนูหน่อยได้ไหมคะ”

คนที่เข้ามาขวางทางลู่เฉินเป็นเด็กสาวอายุสิบห้าสิบหกปี ตัวไม่สูงมากแต่หน้าตาสะสวย เธอตัดผมสั้นกับหน้าม้า ดวงตาโตขนตายาวมาก ดูเหมือนตุ๊กตาตัวใหญ่

ไม่รู้ว่าเพราะตื่นเต้นหรือเขินอาย สาวน้อยหน้าแดงเป็นลูกตำลึง แม้แต่ใบหูก็แดงด้วย

เธอประนมมือไปด้วยขณะทำความเคารพ แสดงถึงความหวั่นไหวในจิตใจ

แล้วยังก้มตัวลงรอลู่เฉินรับปาก

เห็นภาพแบบนี้แล้ว ทุกคนตกตะลึง

เจนนิเฟอร์ที่อยู่ข้างลู่เฉินขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่พอใจว่า “โจวเสี่ยวเจีย ใครอนุญาตให้เธอทำตัวไร้มารยาทอย่างนี้ ยังไม่รีบกลับไปที่ห้องซ้อมอีก!”

ห้องซ้อมสองฝั่งของทางเดินมีหลายห้องที่ประตูเปิดอยู่ เด็กฝึกหลายคนชะโงกหน้าออกมาดูอย่างอยากรู้อยากเห็น เมื่อเห็นว่าโจวเสี่ยวเจียกำลังถูกเจนนิเฟอร์ต่อว่า ทุกคนเผยสีหน้ามีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น

สำหรับศิลปินส่วนใหญ่ การแข่งขันของพวกเขาและพวกเธอได้เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เป็นเด็กฝึกแล้ว

โจวเสี่ยวเจียถูกเจนนิเฟอร์ตำหนิก็ขอบตาแดงขึ้นมา เธอกลั้นน้ำตาไว้ ก้มหน้าตอบว่า “ขอโทษค่ะผู้อำนวยการเหอ ขอโทษค่ะอาจารย์ลู่เฉิน…”

เธอขอโทษ แล้วเตรียมจะหันหลังจากไป

ลู่เฉินยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก เธออยู่เอเจนซี่ไหนล่ะ”

เด็กสาวน่าเอ็นดู ทำให้เขาคิดถึงน้องสาวสุดที่รักของตัวเอง

ลู่เสวี่ยอายุมากกว่าโจวเสี่ยวเจียที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ไม่กี่ปี เป็นวัยที่ควรจะได้รับการประคบประหงมจากพ่อแม่ แต่เพราะอยากเข้าสู่วงการบันเทิง แม้แต่วันปีใหม่ก็ยังต้องฝึกซ้อมอยู่ที่นี่อย่างยากลำบาก

โจวเสี่ยวเจียมีท่าทางดีใจ รีบพูดว่า “อาจารย์ลู่เฉิน หนูเซ็นสัญญากับวั่นซื่อมีเดียค่ะ”

วั่นซื่อมีเดีย? ลู่เฉินไม่รู้จัก ไม่ใช่บริษัทใหญ่ในวงการแน่นอน

ในเมืองหลวงมีบริษัทเอเจนซี่และบริษัทผลิตภาพยนตร์โทรทัศน์มากมาย ยังมีสตูดิโอต่างๆ อีกนับไม่ถ้วน การแข่งขันในตลาดช่างรุนแรง ดังนั้นบริษัทขนาดกลางและขนาดเล็กจำนวนมากจึงค่อนข้างลำบาก แม้แต่ศิลปินที่เซ็นสัญญาก็พลอยลำบากตามไปด้วย

ศิลปินที่เซ็นสัญญากับบริษัทขนาดเล็กแทบไม่มีโอกาสได้เกิด แม้ได้เดบิวต์อย่างเป็นทางการแล้ว ก็มีงานให้รับแค่ไม่กี่งาน ทำได้แค่ไปเป็นนักร้องนักเต้นประกอบให้คนอื่นหรือไม่ก็เป็นนักแสดงตัวประกอบที่มีบทบาทน้อย ได้แต่ดิ้นรนทนลำบากอยู่ในวงการบันเทิง

ศิลปินหลงกรุงเหล่านี้มีมากมายจนนับไม่ถ้วน!

รูปลักษณ์ภายนอกของโจวเสี่ยวเจียใช้ได้ แต่ถ้าไม่มีแรงสนับสนุนอันเข้มแข็ง โอกาสที่เธอจะได้เกิดก็เท่ากับโอกาสในการถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่ เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์น่าจะถูกกลืนละลายหายไปในธุรกิจบันเทิงอย่างไร้ซุ่มเสียง

เด็กสาวอาจจะรู้ถึงข้อนี้ ดังนั้นจึงรวบรวมกำลังใจและความกล้าหาญมาขวางทางลู่เฉิน

ขอคำชี้แนะ ขอให้ดูแล ขอ…

ลู่เฉินในตอนนี้ มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะถูกยกย่องว่าเป็น ‘อาจารย์’

เขาถามว่า “เธอเลือกเดินทางไหน ร้องเพลง เต้น การแสดง หรือวาไรตี้โชว์”

ศิลปินในปัจจุบัน มีเส้นทางให้เลือกเดินมากกว่าศิลปินรุ่นเก่า ถ้าไม่สำเร็จยังเปลี่ยนไปเลือกอีกทางได้ ถ้าทำได้ไม่ดีสักอย่างก็อาศัยแค่ขายหน้าตาออกสื่อก็พอ แต่ถ้าแม้แต่ใบหน้ายังขายไม่ออกก็ต้องขายอย่างอื่นแล้ว

โจวเสี่ยวเจียตอบว่า “หนูอยากเป็นนักร้อง เป็นนักร้องเหมือนกับอาจารย์เฉินเฟยเอ๋อร์!”

เฉินเฟยเอ๋อร์…

ลู่เฉินอดยิ้มไม่ได้ “ถ้าอย่างนั้นฉันให้โอกาสเธอ เธอร้องเพลงให้ฉันฟังหน่อย”