(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 285

ตอนที่ 285 อาจารย์เยี่ย

ไม่ว่าจะทั้งการชนแก้วหรือการถ่ายรูปคู่ ลู่เฉินล้วนไม่ปฏิเสธ

ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่รู้จักกันมาหลายปี หรือไม่ก็ญาติและคนรักของพวกเขา จะใช่แฟนคลับตัวจริงหรือไม่ ลู่เฉินก็ไม่อยากเว้นระยะห่างจากพวกเขาอย่างถือตัว เพราะพวกเขาและพวกเธอไม่ได้มีความคิดที่จะมาหาผลประโยชน์

อีกหลายปีผ่านไปในงานลี้ยงรุ่น สภาพการณ์แบบนี้อาจจะไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่อย่างน้อยตอนนี้ลู่เฉินไม่ต้องการคิดอะไรให้มากเกินไป

ในบรรดาเพื่อนฝูงของเขา เพื่อนผู้ชายสงวนตัวหน่อย พวกเพื่อนผู้หญิงกลับใจกล้ามากกว่า มีบางคนถึงกับควงแขนลู่เฉิน กอดเอวเขา ถ่ายรูปด้านซ้ายรูปหนึ่งด้านขวารูปหนึ่ง ลู่เฉินยิ้มจนหน้าตึงไปหมด

ตอนที่ถ่ายรูปเสร็จ พนักงานหญิงวัยกลางคนสวมชุดเครื่องแบบพนักงานของโรงแรมเดินตามบริกรคนหนึ่งเข้ามาในห้องกุหลาบ เธอเดินเข้ามายิ้มให้กับลู่เฉิน แล้วพูดว่า “คุณลู่เฉินคะ สวัสดีค่ะ เป็นเกียรติมากที่คุณมาเยือนที่โรงแรมจิ่นหาวของเรา ฉันเป็นผู้จัดการฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ของโรงแรมจิ่นหาวค่ะ”

ลู่เฉินพยักหน้า “สวัสดีครับ”

หญิงวัยกลางคนพูดอย่างสุภาพว่า “พวกเราขอถือวิสาสะเชิญคุณลู่เฉินเซ็นลายเซ็นและถ่ายรูปของคุณเพื่อนำไปแขวนบนผนังที่เตรียมไว้สำหรับรูปภาพคนดังที่มาเยือนโรงแรมของเราได้ไหมคะ หากคุณตกลง ค่าใช้จ่ายในห้องกุหลาบคืนนี้ยกให้ฟรีเลยค่ะ”

ลู่เฉินยิ้ม

บริเวณเคาน์เตอร์ที่จ่ายเงินของสถานที่ขนาดใหญ่หรือสถานที่ที่มีชื่อเสียงมักจะติดรูปของคนที่มีชื่อเสียงไว้เพื่อเพิ่มความยิ่งใหญ่ การนำรูปภาพของคนมีชื่อเสียงที่มาเยือนใส่กรอบแขวนผนังนั้น แน่นอนว่าใช้เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ จึงจำเป็นต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าตัว

คืนนี้งานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยมเปิดโต๊ะทั้งหมดสี่ตัว ตามมาตรฐานราคาของโรงแรมจิ่นหาวแล้ว น่าจะเริ่มที่ประมาณสองสามหมื่นหยวน ไม่นับว่าเป็นราคาที่สูงมากแต่ก็ไม่น้อย

สำหรับลู่เฉินในตอนนี้เงินจำนวนนี้ไม่มากมายนัก เขาไม่อยากเอาเปรียบทางโรงแรม ยิ่งไปกว่านั้นค่าใช้จ่ายในงานเลี้ยงรุ่นก็ต้องหารตามจำนวนคนอยู่แล้ว

แต่เพราะเป็นงานเลี้ยงรุ่น อีกทั้งเมื่อก่อนเขาเคยมาที่โรงแรมนี้หลายครั้ง ลู่เฉินจึงตกปากรับคำไป “ได้ครับ แต่แค่แขวนรูปเท่านั้น ห้ามนำไปใช้โฆษณาอย่างอื่น”

หญิงวัยกลางคนดีใจใหญ่ “ไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ ขอบคุณคุณมาก!”

เศรษฐกิจของเมืองปินไห่ก้าวหน้า พื้นที่อุดมสมบูรณ์ ตลาดผู้บริโภคมีขนาดใหญ่มาก หลายปีนี้โรงแรมห้าดาวผุดขึ้นมาหลายแห่ง โรงแรมจิ่นหาวเองกำลังเผชิญหน้ากับการแข่งขันอย่างเข้มข้น กำลังคิดหาทางดึงดูดลูกค้าอยู่พอดี

การดึงตัวลู่เฉินคนดังแห่งท้องถิ่นที่เป็นดาราใหญ่มาได้ แม้ไม่ได้เป็นพรีเซ็นเตอร์โฆษณาอย่างเป็นทางการ ก็ยังเป็นเรื่องน่ายินดีที่คาดไม่ถึงของโรงแรมจิ่นหาวอยู่ดี เทียบกับการไม่คิดค่าใช้จ่ายในคืนนี้นั้นคุ้มค่ามากเหลือเกิน

เพื่อนๆ ของลู่เฉินได้เห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตา จึงรับรู้และสัมผัสได้ถึงอำนาจของการเป็นดารา

เพียงแค่เซ็นชื่อและถ่ายรูป บิลราคาหลายหมื่นก็ถูกยกให้ฟรีๆ เลย!

แน่นอนว่าเพื่อนๆ ต่างดีใจ…เพราะจะได้ประหยัดเงิน!

ผลลัพธ์ที่ลู่เฉินต้องการจริงๆ ก็คือสิ่งนี้ ทำให้ทุกคนดีใจถึงจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด!

บางคนหัวเราะ “โอ้โห ลู่เฉินนายแจกลายเซ็นให้ฉันเยอะๆ หน่อย ฉันจะเก็บเอาไว้ต้องเพิ่มมูลค่าได้แน่!”

ทุกคนหัวเราะชอบใจเสียงดัง

งานเลี้ยงรุ่นสิ้นสุดลงตอนสามทุ่ม รายการต่อไปเป็นการไปร้องเพลงที่คาราโอเกะ แต่ลู่เฉินไม่ไปแล้ว

แม้เป็นเพื่อนที่คุ้นเคยกัน แต่ระดับความห่างของทั้งสองฝ่ายก็ยังต่างกันมาก ตำแหน่งที่ลู่เฉินอยู่นั้นสูงกว่าจนต้องให้คนอื่นแหงนหน้ามอง มีเขาอยู่ด้วยยากที่จะทำให้ทุกคนปลดปล่อยตัวเองให้เพลิดเพลินไปกับความสนุกสนานได้อย่างแท้จริงได้

ลู่เฉินรู้ดีแก่ใจ เขาเห็นคุณค่าของมิตรภาพความเป็นเพื่อน จึงเลือกที่จะเดินทางกลับก่อน

ก่อนจากไป ทุกคนขึ้นไปถ่ายรูปหมู่กันบนเวทีเล็กๆ ในห้องกุหลาบ ให้บริกรช่วยถ่ายรูปให้

ถ่ายรูปเสร็จแล้ว มีเพื่อนสาวคนหนึ่งพูดกับเขาอย่างเสียดายว่า “ลู่เฉิน ร้องเพลงให้ทุกคนฟังสักเพลงเถอะ!

ทุกคนพากันเห็นด้วย “นั่นน่ะสิ ร้องสักเพลงค่อยกลับ!”

แม้แต่พวกบริกรที่อยู่ตรงนั้นก็มองด้วยสายตาคาดหวัง…นี่เป็นการร้องของนักร้องตัวจริงเสียงจริงเลยเชียวนะ!

ลู่เฉินยิ้ม “เอาเถอะ แล้วเธอยากฟังเพลงอะไรล่ะ”