(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 293

ตอนที่ 293 ควรค่าแก่การรำลึกถึง

ผลงานชิ้นก่อนๆ ที่ลู่เฉินนำออกมาเสนอ ส่วนมากเป็นแนวเพลงบัลลาดและเพลงซอฟต์ร็อก เน้นที่ความคิดถึงอดีตและความเลือดร้อน

แต่เขาไม่จำกัดแนวเพลงของตัวเองอยู่แค่นี้แน่ ปีนี้ต้องพัฒนาแนวเพลงอื่นที่หลากหลายมากขึ้น เพลง ‘ก็คือรักเธอ’ ที่นำออกมาร้องในวันวาเลนไทน์เพลงนี้ เป็นเพลงรักอย่างชัดเจน

ในบรรดาเพลงป็อบ เพลงรักเป็นเพลงที่มีผู้ฟังมากที่สุด และเป็นแนวเพลงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแนวหนึ่ง หลายสิบปีมานี้เกิดผลงานเพลงระดับตำนานจากทั้งในและต่างประเทศนับไม่ถ้วน ไม่เคยเสียความนิยมเลย

เพราะความรัก เป็นอารมณ์ที่สวยงามของมนุษย์อย่างหนึ่ง!

เพลง ‘ก็คือรักเธอ’ เพลงนี้มีทำนองไพเราะอ่อนหวาน เนื้อเพลงจำง่ายร้องง่าย วิธีการแสดงอารมณ์ไม่ซับซ้อนมากนัก ลู่เฉินร้องออกมาได้น่าฟัง สบายๆ แต่เต็มไปด้วยอารมณ์รักลึกซึ้งราวกับการพร่ำพลอดคำรักของคนรัก ส่งความหวานละมุนผ่านหูเข้าไปถึงหัวใจของคนฟัง

“ฉัน อยากบอกเธอมาตลอด เธอให้ความสุขที่ฉันคิดไม่ถึง เหมือนโอเอซิสกลางทะเลทราย…”

“บอกสิว่า เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป เป็นรากฐานของชีวิต เป็นปีกพาให้ฉันบิน และเป็นรังให้ฉันพักพิง…”

“ฉันยอม ยอมจริงๆ ยอมเสียทุกอย่างเพื่อจะรักษาเธอเอาไว้…”

“โอ้～ อยู่ด้วยกันนะ กาลเวลาที่ผ่านไป จำไว้ว่าฉันรักเธอแค่ไหน…”

“โอ้～ ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ไม่ปล่อยวางไม่ทอดทิ้ง ไม่สนใจว่าทางข้างหน้าจะเป็นพายุฝน…”

“ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ กุมเธอเอาไว้ในมือ ความสุขเปี่ยมล้นมอบให้เธอคนเดียว…”

“โอ้～ ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ฉันยอมทุกอย่าง…”

“ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ให้เราได้อยู่ด้วยกัน!”

ตอนนี้คู่รักทุกคู่ในจัตุรัสประชาชนที่ได้ฟังเพลงนี้ ต่างเผยรอยยิ้มน้อยๆ พวกเขาอิงแอบซบกัน เพื่อสัมผัสไออุ่นจากกันและกันในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ เสียงร้องของลู่เฉินเรียกอารมณ์หลงรักให้กลับมา

กาลเวลาล่วงเลยไปอย่างไร้เยื่อใย อาจจะมีวันหนึ่งที่ความรู้สึกถูกเวลาลดทอนลง คนรักกันค่อยๆ ห่างเหิน แต่เชื่อว่าทุกคนจะต้องจดจำคืนนี้ได้ ท่ามกลางกลุ่มคนที่เบียดเสียดกันเคยได้รับประสบการณ์ที่สวยงามและน่าประทับใจ!

“ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ให้เราได้อยู่ด้วยกัน!”

นี่เป็นความสุขอันสวยงามที่สุดในวันวาเลนไทน์!

เมื่อลู่เฉินร้องเพลง ‘ก็คือรักเธอ’ จบแล้ว เสียงปรบมือดังไปทั่ว โดยเฉพาะจากคู่รักทั้งหลายที่ปรบมือแบบเอาเป็นเอาตาย

ลู่เฉินวางกีตาร์ลง แล้วค้อมตัวลงขอบคุณพร้อมกับวงนิพพาน

“ขอบคุณทุกคนครับ หวังว่าคู่รักทุกคู่บนโลกใบนี้จะได้ครองคู่กันตลอดไป!”

เสียงปรบมือดังขึ้นกว่าเดิม!

จู่ๆ เบื้องล่างของเวทีก็เกิดความเคลื่อนไหวเล็กน้อย มันเกิดขึ้นเร็วมาก เด็กหญิงคนหนึ่งที่สวมชุดกระโปรงสีขาวถือดอกกุหลาบช่อหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวที มาหยุดอยู่ตรงหน้าลู่เฉิน

เด็กหญิงอายุอย่างมากไม่เกินห้าถึงหกขวบ ผิวขาวน่ารักเหมือนตุ๊กตา เธอพยายามเขย่งปลายเท้ายื่นดอกไม้ให้ลู่เฉิน

ลู่เฉินรู้สึกประหลาดใจ รีบก้มตัวลงไปรับดอกไม้มา “ขอบใจจ้ะ หนูชื่ออะไรคะ”

เขาจำได้ว่าในลำดับงานไม่มีการมอบดอกไม้ น่าจะเป็นสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด

เด็กหญิงตอบเสียงแหลมว่า “หนูชื่อยายา พี่ลู่เฉิน สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ!”

ลู่เฉินถอนใจ “พี่ลู่เฉินยังไม่มีแฟนนี่คะ ทำยังไงดี”

เด็กหญิงขมวดคิ้วใช้ความคิด แล้วตอบอย่างดีใจว่า “ถ้าอย่างนั้นยายายกพี่สาวให้ค่ะ เธอตะกละมาก แล้วก็ชอบแย่งของของหนูอยู่เรื่อย…”

ผู้ชมในที่นั้นหัวเราะ…เด็กหญิงช่างน่ารักเหลือเกิน!

ลู่เฉินหัวเราะเหอะๆ ยื่นมือออกไปกอดเด็กหญิง แล้วจูงเธอไปส่งด้านล่างเวที