(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 294

ตอนที่ 294 ตอนจบ

รถไฟใต้ดินเข้าจอดเทียบชานชาลาสถานีตงเหยียนอย่างมั่นคง

ผู้โดยสารเบียดเสียดกันออกมาจากขบวนรถ แต่ที่ว่างที่พวกเขาทิ้งไว้ได้ถูกผู้โดยสารที่ขึ้นไปใหม่จับจองจนเต็ม แล้วรถไฟก็พุ่งทะยานเข้าสู่อุโมงค์อันมืดมิด

เมืองปักกิ่งอันใหญ่โตมีประชากรอยู่อาศัยประมาณสามสิบล้านคน ระบบรถไฟใต้ดินที่ครอบคลุมทั่วเป็นการสัญจรหลักที่ประชาชนเลือกใช้ ทุกวันมีประชาชนนับไม่ถ้วนที่ใช้รถไฟใต้ดินเดินทางไปทำงาน เส้นทางใหม่ล่าสุดได้ถูกเชื่อมโยงไปถึงเขตวงแหวนรอบที่เจ็ดที่กำลังวางแผนสร้าง

หลินอวี๋กับเหล่าเพื่อนสาวไหลไปตามฝูงชน จับราวบันไดเลื่อนออกมาถึงหน้าสถานี

ในอ้อมกอดของเธออุ้มตุ๊กตากระต่ายแบบการ์ตูนตัวใหญ่ขนปุย ทำให้เธอกลายเป็นจุดสนใจของหลายคน แต่แฟนคลับสาวคนนี้ไม่สนใจสายตาแปลกประหลาดที่คนอื่นมองเธอ ใบหน้าหมดจดของเธอยังแดงระเรื่อจากความตื่นเต้นที่เพิ่งเกิดขึ้น

วันนี้คือวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันแห่งความรัก เป็นวันที่พิเศษมาก หลินอวี๋ไม่มีแฟน ตอนแรกเธอคิดอยากจะหลบอยู่ในหอพักเล่นอินเทอร์เน็ตเพื่อข้ามผ่านคืนอันแสนโรแมนติกนี้ แต่ถูกเพื่อนสาวรบเร้าให้ออกไปเดินเล่นในย่านกลางเมืองเพื่อไปดูความคึกคัก

ตอนนี้เธอรู้สึกขอบคุณเพื่อนของเธอมากๆ ถ้าไม่ได้พวกเธอคะยั้นคะยอ ตัวเองคงไม่มีโอกาสได้เห็นลู่เฉินตัวจริงกับตา แถมยังได้ขึ้นไปร้องเพลงรักคู่กับเขาด้วย

นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว หัวใจของหลินอวี๋กระโดดโลดเต้นเหมือนกวางน้อย!

เธอชอบลู่เฉินเพราะละคร ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ แม้ไม่นับว่าเป็นแฟนคลับประเภทบ้าคลั่ง แต่ในบรรดาดาราที่ชอบทั้งหลาย ลู่เฉินเป็นหนึ่งในสามอันดับแรก

แต่ตอนนี้เป็นที่หนึ่งแล้ว!

“พวกเรารีบไปกันเถอะ…”

เพื่อนสาวคนหนึ่งเอ่ยปากเร่งเร้า “รักนี้ชั่วนิรันดร์ตอนจบใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว!”

เพื่อนสาวอีกสองคนรีบสาวเท้าให้เร็วขึ้น หนึ่งคนในนั้นพูดขึ้นว่า “เสี่ยวอวี๋ เธอโชคดีมากเลย ตอนนั้นฉันก็ยกมือ ทำไมไม่เลือกฉันบ้าง”

เพื่อนสาวที่เดินอยู่ข้างหน้าหัวเราะ “เพราะเธอร้องเพลงเพี้ยนน่ะสิ ขึ้นไปคงถูกไล่ลงมา!”

“แหม เธอกล้าประชดฉันเหรอ ดูนี่!”

เพื่อนสาวสองคนหยอกล้อกันไปตามทาง เสียงหัวเราะสดใสเหมือนกระดิ่งเงินดังสะท้อนไปตามท้องถนนไกลๆ

หลินอวี๋อดขำไม่ได้ กอดกระต่ายในอ้อมอกให้แน่นขึ้น

หลินอวี๋เป็นคนเจียงเฉิง หลังจากมาเรียนมหาวิทยาลัยในปักกิ่งแล้วก็อยู่ที่นี่เพื่อทำงาน ตอนนี้เป็นพนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง เพื่อนสาวทั้งสามของเธอเป็นเพื่อนร่วมงาน อยู่ด้วยกันในอพาร์ตเมนต์นอกเขตวงแหวนรอบที่ห้า

เนื่องจากเป็นเด็กสาวที่มีนิสัยเงียบๆ ค่อนข้างเก็บตัว หลินอวี๋ไม่ได้มีงานอดิเรกมากมายนัก เวลาพักผ่อนของเธอส่วนใหญ่ใช้ไปกับการอ่านวรรณกรรม ดูหนังฟังเพลง โดยเฉพาะละครโทรทัศน์ต่างๆ เธอชอบดูอย่างยิ่ง

ไม่เหมือนกับคนรุ่นราวคราวเดียวกันส่วนใหญ่ที่คลั่งไคล้การเข้าอินเทอร์เน็ต หลินอวี๋กลับชอบดูละครผ่านทางจอโทรทัศน์มากกว่า

ด้วยเหตุนี้เมื่อเงินเดือนเดือนแรกของเธอออก จึงซื้อโทรทัศน์จอแอลซีดีมาวางไว้ในห้องรับแขกเล็กๆ ในอพาร์ตเมนต์ ตอนแรกเธอคิดจะดูคนเดียว ต่อมาเพื่อนๆ ของเธอได้รับอิทธิพลจากเธอจึงมาร่วมดูด้วย

ทุกคนมาดูละครร่วมกัน ดูแล้วหัวเราะร้องไห้ไปพร้อมกัน ความสนิทสนมจึงยิ่งมากขึ้น

นี่เป็นสิ่งที่หาไม่ได้จากการเล่นอินเทอร์เน็ตอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย!

และตอนนี้ละครที่ทั้งสี่สาวชอบมากที่สุด ติดตามมากที่สุดก็คือละครเรื่อง ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ ที่ลู่เฉินแสดง

คืนนี้เป็นตอนจบของละคร ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ แล้ว!

ทั้งกลุ่มเดินกันอย่างเร่งรีบ กลับมาถึงอพาร์ตเมนต์ที่อยู่ใกล้กับสถานีรถไฟใต้ดินอย่างรวดเร็ว

เมื่อถึงห้องเช่า เปิดประตูแล้วก็พุ่งเข้าไปในห้อง ทุกคนมานั่งกองรวมกันอยู่ที่โซฟา

เปิดทีวีเป็นอันดับแรก!

“เริ่มแล้ว เริ่มแล้ว!”

“เริ่มอะไร ยังโฆษณาอยู่เลย ในที่สุดก็กลับมาทัน”

“วิ่งจนเมื่อยขาไปหมด ใครก็ได้นวดให้ที”

“นวดทีหนึ่งห้าหยวน”

“ไปตายซะ!”

หลินอวี๋กอดกระต่ายนั่งลงบนโซฟา เธอวางคางลงบนขนกระต่ายนิ่มฟู สายตาทอดมองจอโทรทัศน์ ในใจคิดถึงตอนจบของละครในคืนนี้

เพราะตอนจบของละคร ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ เลือกออกอากาศในคืนวันแห่งความรัก เพื่อรับประกันเรตติ้ง ทางสถานีโทรทัศน์ไห่จินจึงตั้งใจเลื่อนเวลาออกอากาศตอนสุดท้ายออกไปถึงสามทุ่มครึ่ง

หลินอวี๋กับเพื่อนสาวกลับมาไม่สายเกินไป

เมื่อโฆษณาที่ยาวถึงห้านาทีเล่นจบ เพลงเปิดละครอันคุ้นเคยก็ดังไปทั่วทั้งห้องรับแขก

ละคร ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ ตอนที่ยี่สิบเริ่มต้นขึ้นแล้ว

เอินซีมักจะเก็บงำความเจ็บปวดเพื่อจะได้ใช้เวลาที่เหลือไม่มากอย่างมีความสุขร่วมกับจวิ้นซี

นี่ยิ่งทำให้จวิ้นซีเสียใจ

เอินซีเริ่มอาเจียนเป็นเลือด อาการแย่ลงทุกวัน เธอเริ่มถ่ายภาพเก็บความทรงทำ ทั้งยังแอบเตรียมงานศพ

เอินซีพบขวดยาที่จวิ้นซีเตรียมไว้ให้ตัวเขาเองในห้องของเขาอย่างบังเอิญ จึงเข้าใจจิตใจและความคิดของเขา เธอบังคับเขาให้รับปากว่าจะไม่ตายเพราะเธอ

จวิ้นซีรับปากทั้งน้ำตานองหน้า

สุดท้ายทั้งคู่ไปที่ชายทะเลที่ทั้งสองเคยไปเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ เอินซีฟังจวิ้นซีเล่าเรื่องสมัยเด็กให้ฟัง…

ดูถึงตรงนี้ ในห้องรับแขกเงียบจนน่ากลัว ทั้งสี่สาวหน้าซีดเผือด

แม้พวกเธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่า ตอนจบของละครจะโศกเศร้า แต่ทุกคนก็ยังหวังในความสุข คิดว่าไม่แน่เรื่องอาจจะหักมุม สุดท้ายพระเอกนางเอกจะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

เมื่อฉากแห่งความตายมาเยือนจริงๆ พวกเธอทุกคนน้ำตาร่วง

หลินอวี๋น้ำตาคลอจนตาพร่ามัว หัวใจบีบรัดเจ็บปวดสุดแสน เธอพยายามบังคับตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา เห็นภาพเอินซีหมดลมหายใจบนแผ่นหลังของจวิ้นซี ดูจวิ้นซีแบกหญิงสาวที่รักเดินไปตามหาดทราย…

น้ำตาแตกทันที!

“ทำไมเป็นแบบนี้”