(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 296

ตอนที่ 296 ว่างพักผ่อนครึ่งวัน

เช้าตรู่

นาฬิกาชีวิตอันแน่นอนปลุกลู่เฉินให้ตื่นจากความฝันตรงเวลา

เขาฝันดีทั้งคืน

ตอนตื่นนอนรู้สึกแตกต่างจากปกติมาก กลิ่นหอมกรุ่นโชยมาจากร่างของผู้หญิงที่นอนสงบนิ่งอยู่ในอ้อมอกของเขา ภายใต้ผ้าห่มที่อบอุ่นเนื้อแนบชิดสนิทกัน

สัมผัสทางกายที่ดื่มด่ำลึกล้ำทำให้แรงปรารถนาของลู่เฉินลุกโชนขึ้นอีกครั้ง

หญิงสาวในอ้อมกอดรู้สึกถึงแรงกดของเขา จึงร้องครางแล้วค่อยๆ ลืมตาหันหน้ามาทักทาย

“อรุณสวัสดิ์…”

ลู่เฉินยิ้มทักทายแฟนสาว

ใบหน้าของเฉินเฟยเอ๋อร์ที่แดงระเรื่อและท่าทางเกียจคร้านที่ดูมีเสน่ห์น่าหลงใหลนั้นทำให้คนแทบคลั่ง

ไม่เหมือนกับดาราสาวคนอื่นที่ต้องแต่งหน้าอย่างประณีตก่อนถึงจะออกไปเจอผู้คนได้ ราชินีแห่งวงการเพลงที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของลู่เฉินคนนี้งดงามมาแต่กำเนิดอย่างแท้จริง ไม่ต้องแต่งแต้มเครื่องสำอางใดก็ยังสวยงามบาดใจ

การควบคุมตัวเองของลู่เฉินลดน้อยลงเรื่อยๆ อาศัยที่เธอยังไม่ตื่นเต็มตา กดเธอไว้ด้านล่างและรุกล้ำเธออีกครั้ง

เฉินเฟยเอ๋อร์ครางด้วยอารมณ์รุ่มร้อน ทำให้บรรยากาศในห้องนอนคุกรุ่นขึ้นอีกครั้ง

แต่เมื่อถึงห้วงเวลาสำคัญ ลู่เฉินกลับหยุดลงเสียดื้อๆ

เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะ ปลอบใจเขาด้วยการจูบบนใบหน้า “ต่อไป…ยังมีโอกาสอีก”

เมื่อคืนตอนที่เธอเห็นบทกลอน ‘ระยะห่างที่ไกลที่สุดในโลก’ ในบล็อกของลู่เฉิน ก็รู้สึกประทับใจมาก จนกดข่มความรักที่พวยพุ่งขึ้นมาจากอกเอาไว้ไม่ไหวต้องวิ่งมาหาลู่เฉินถึงคอนโดที่เขาเช่าอยู่

เดิมทีคิดว่าทั้งหมดจะราบรื่นไปได้ด้วยดี แต่จนใจที่เฉินเฟยเอ๋อร์กลับมีประจำเดือน สุดท้ายลู่เฉินทำต่อไม่ได้ค้างเติ่งอยู่ตรงนั้น ตอนหลังเฉินเฟยเอ๋อร์ต้องทำบางอย่างเพื่อช่วยให้เขาคลี่คลาย

ลู่เฉินจูบเธออย่างดุดันไปสองครั้ง แล้วใช้ความพยามยามอย่างยิ่งยวดลุกขึ้นมานั่ง “จะให้ผมไปส่งพี่ไหม”

เมื่อคืนอาเสวียนเป็นคนพาเฉินเฟยเอ๋อร์มาส่ง เมื่อส่งถึงจุดหมายแล้วเฉินเฟยเอ๋อร์ให้บอดี้การ์ดส่วนตัวกลับไปก่อน เป็นครั้งแรกที่เธอค้างคืนที่คอนโดของลู่เฉิน

เฉินเฟยเอ๋อร์ส่ายหัว “ฉันบอกอาเสวียนไว้แล้ว เธอจะมารับฉันหลังเที่ยง”

ถ้าอย่างนั้นก็ยังมีเวลาอีกตั้งครึ่งวัน ลู่เฉินดีใจมาก “ผมจะไปซื้ออาหารเช้ามาให้”

ดาราใหญ่แบบเฉินเฟยเอ๋อร์ มีเวลาว่างสักครึ่งวันมาอยู่เป็นเพื่อนเขาได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดยเฉพาะตอนนี้ที่เป็นเดือนแรกของปีตามปฏิทินจันทรคติ ทุกทีควรจะเป็นช่วงเวลาที่งานยุ่งมากที่สุด มีงานพรีเซ็นเตอร์ต่างๆ ไหลสะพัดเข้ามามากมาย

เฉินเฟยเอ๋อร์กอดเขาพลางถามว่า “ที่นี่นายมีวัตถุดิบทำอาหารไหม เอาแค่พอใช้ทำอาหารเช้าก็พอ”

ลู่เฉินพยักหน้า “มีอยู่ในห้องครัวกับตู้เย็น”

คอนโดที่เขาเช่าเป็นคอนโดแบบห้องเดี่ยว ลู่ซีพี่สาวของเขามาช่วยเก็บกวาดห้องให้เป็นระยะ พร้อมกับนำอาหารสดมาใส่ติดตู้เย็นไว้ให้ด้วย เพื่อให้เขาทำอาหารกินเองแก้หิวได้

“ถ้าอย่างนั้นก็พอแล้ว อาหารเช้าเดี๋ยวฉันทำเอง…”

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้ม “นายไปออกกำลังกายเถอะ ไม่ต้องเสียเวลาเพราะฉัน กลับมาจะได้กินอาหารเช้าพอดี”

เธอรู้ว่าลู่เฉินต้องออกกำลังกายและฝึกการต่อสู้ทุกวัน รูปร่างและฝีมือถึงได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้

กิจวัตรที่ดีต้องรักษาเอาไว้!

ลู่เฉินยังจะพูดอะไรได้อีก ความอ่อนหวานท่วมท้นไปทั้งใจ จูบลาเฉินเฟยเอ๋อร์แล้วไปวิ่งออกกำลังกาย

รอจนเขาวิ่งเสร็จกลับมา เฉินเฟยเอ๋อร์ก็เตรียมอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว

โจ๊กขาวหอมๆ ทั้งหม้อ กับเกี๊ยวทอดสีเหลืองทองลูกอวบๆ มีเครื่องเคียงเป็นผักกาดดองอันสดชื่นกับเต้าหู้หมาล่า วางอยู่บนโต๊ะทำให้ลู่เฉินเจริญอาหารเป็นอย่างดี

“ผมกลับมาแล้ว!”

เขาตะโกนบอก แล้วหยิบเกี๊ยวขึ้นมาด้วยมือเปล่าอย่างอดไม่ได้ ยัดใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ

คิดไม่ถึงว่าเกี๊ยวแช่แข็งจะนำมาทำให้อร่อยได้ขนาดนี้!

ยิ่งคิดไม่ถึงว่า เฉินเฟยเอ๋อร์จะทำกับข้าวเป็น แล้วยังทำได้อร่อยมากด้วย

ทั้งเก่งและดีพร้อมจริงๆ!

ลู่เฉินกินอย่างมีความสุข

เฉินเฟยเอ๋อร์เยี่ยมหน้าออกมาจากห้องครัว เห็นลู่เฉินกำลังแอบขโมยกินเกี๊ยว ก็เอ็ดเข้าให้ “ทำไมใช้มือหยิบเล่า ไม่สะอาดเลย รีบไปล้างมือก่อน ล้างเสร็จแล้วถึงกินได้”

“เอ่อ…”

ลู่เฉินกลืนเกี๊ยวลงคอ แล้วพุ่งเข้าไปในห้องครัว โอบเอวบางของเฉินเฟยเอ๋อร์ไว้

ราชินีแห่งวงการเพลงคนนี้ไม่รู้ไปหาผ้ากันเปื้อนจากไหนมาสวมไว้รอบเอว มัดผมรวบขึ้นถือทัพพีอยู่ในมือ ดูท่าทางเหมือนภรรยาในบ้านของเขา ทำให้ลู่เฉินยิ่งอบอุ่นหัวใจ

นี่สิถึงจะเป็นการใช้ชีวิตที่แท้จริง เขาก้มหัววางคางลงบนไหล่ของเฉินเฟยเอ๋อร์ สูดกลิ่นหอมที่โชยมาจากร่างของเธอ ในใจสุขสงบ อยากจะหยุดช่วงเวลานี้ไว้ตลอดไป

น่าเสียดายที่เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ให้ความร่วมมือ ใช้ส้นเท้าเหยียบเท้าเขาแล้วเริ่มบ่น “อย่ากวนสิ ไข่ทอดเกือบจะไหม้แล้ว!”

ลู่เฉินหัวเราะอิๆ ปล่อยคนรักอย่างเสียดาย แล้วไปล้างมือในอ่างล้างจาน

รอจนเขากลับมานั่งที่โต๊ะ เฉินเฟยเอ๋อร์ก็ยกไข่ดาวออกมาเสิร์ฟ

อาหารเช้ามื้อนี้ เขากินอย่างมีความสุขเกินบรรยาย