(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 315

ตอนที่ 315 เส้นทางธรรมดา

“…

ฉันเคยข้ามภูเขาและมหาสมุทร

เคยข้ามผ่านผู้คนนับไม่ถ้วน

ฉันเคยมีพร้อมทุกสิ่ง

ในพริบตากลับเหลือเพียงควัน

ฉันเคยหดหู่ ผิดหวัง หลงทาง

จนได้เห็นความธรรมดาเป็นคำตอบเดียว!

…”

เพลง ‘เส้นทางธรรมดา’ เป็นเพลงที่ลู่เฉินตั้งใจแต่งขึ้นมาประกอบโฆษณารถยนต์จงหวา R100 เป็นเพลงแนวทริปฮอปผสมกับแนวสตริง เพลงทั้งเพลงมีกลิ่นอายของเพลงบัลลาดอย่างเข้มข้น ท่วงทำนองที่ชักช้าอ้อยอิ่ง กับเสียงร้องอันสดใส และเสียงฮัมทุ้มต่ำ ทำให้เพลงนี้ให้อารมณ์อบอุ่นและเศร้าสร้อยไปพร้อมกัน

ลู่เฉินใช้วัตถุดิบบนอินเทอร์เน็ตมาตัดต่อเป็นเนื้อหาในมิวสิควิดีโอ คอนเซปต์หลักคือรถและวิวทิวทัศน์ ภาพที่เปลี่ยนวิวไปเรื่อยๆ ประกอบกับเสียงเพลงที่ลอยมาเข้าหูและเนื้อร้องที่กระทบใจซึ่งส่งเสริมกันให้ไพเราะยิ่งขึ้น เกิดเป็นเสน่ห์อันประหลาด ชักนำหัวใจของคนฟังให้พุ่งทะยานไปข้างหน้าพร้อมกับตัวรถ

มันทำให้ผู้ฟังรับรู้ถึงความเงียบสงบและความอ่อนเยาว์ รวมทั้งการค้นหาเส้นทางสู่อนาคตท่ามกลางความเศร้าโศกและหลงทาง

“…

ฉันก็เหมือนเธอ เหมือนเขา เหมือนต้นไม้ใบหญ้า

ท่ามกลางความสับสน นี่คือฉันเอง

มีเพียงเส้นทางเดียวที่ต้องเดิน!

เวลาไม่เคยมีคำพูด มันเป็นเช่นนี้

วันพรุ่งนี้รออยู่ via via

ทางที่ลมพัดผ่านยังอีกยาวไกล

เรื่องราวของเธอเล่าถึงไหนแล้ว”

อารมณ์ตกใจและงงงันปรากฏอยู่ในแววตาของจวงจิงเหว่ย

ก่อนที่เขาจะได้ดูมิวสิควิดีโอโฆษณาชุดนี้ ผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์แห่งบริษัทโฆษณาม่ายซื่อยังคับข้องใจอย่างหนักกับผลงานที่ลู่เฉินทำมา เขาแทบทนไม่ได้ เตรียมจะสั่งสอนลู่เฉินสักที ทำให้ฝ่ายหลังรู้ว่าเมื่ออยู่ในถิ่นของผู้เชี่ยวชาญ ไม่ใช่ว่าใครจะแทรกขาเข้ามาก็ได้

แต่เมื่อมิวสิควิดีโอถูกฉายไปครึ่งหนึ่ง จวงจิงเหว่ยนิ่งงัน

หากดูจากการทำวิดีโอโฆษณาชุดนี้เพียงอย่างเดียว เนื้อหาในมิวสิควิดีโอถูกทำขึ้นมาอย่างหยาบๆ งานตัดต่อแบบมือสมัครเล่น ระหว่างการเปลี่ยนภาพแต่ละครั้งดูไม่เป็นธรรมชาติเลย ดูออกว่าถูกทำขึ้นโดยคนมือใหม่

ถ้าบอกว่ามันถูกทำขึ้นโดยเจ้าหน้าที่เทคนิคของบริษัทม่ายซื่อ จวงจิงเหว่ยคงต้องไล่เจ้าหน้าที่คนนั้นออกไปเลย

แต่จวงจิงเหว่ยไม่ถึงกับโง่ใช้จุดนี้โจมตีลู่เฉิน

เพราะเนื้อหาในตัวอย่างโฆษณานี้ เหมือนกับการเขียนบทคร่าวๆ สำหรับถ่ายทำภาพยนตร์ เทคนิคนั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือหัวข้อที่มีความคิดสร้างสรรค์ คอนเซปต์ และการแสดงออก

นี่เป็นสามสิ่งที่สำคัญที่สุด จวงจิงเหว่ยกลับหาจุดบกพร่องออกมาไม่ได้เลย!

ดนตรีประกอบดีมาก เพลงธีมก็ดีมาก!

กลุ่มลูกค้าเป้าหมายของรถยนต์สเตชันแวกอนรุ่นนี้ คือคนทำงานออฟฟิศที่มีฐานเงินเดือนสูงในเมือง อายุอยู่ในช่วง 25-40 ปี พวกเขามีพื้นฐานทางการเงินและการงานที่ดี ไขว่คว้าการใช้ชีวิตอย่างอิสระและดื่มด่ำกับความสุข

ชอบขับรถออกไปท่องเที่ยว เป็นหนึ่งในจุดเด่นของกลุ่มคนระดับนี้

ไอเดียโฆษณาของลู่เฉิน หรือพูดอีกอย่างก็คือมิวสิควิดีโอโฆษณาชุดนี้ สามารถสัมผัสถึงจุดกระสันในจิตใจของกลุ่มลูกค้าได้อย่างไม่ต้องสงสัย มันจริงใจและเปิดกว้างพอ สิ่งที่บอกเล่าคือการเดินทางของชีวิตที่ไม่ธรรมดา

ในเนื้อเพลงเจือปนด้วยความหยาบกร้าน ท่อนแร็ปในตอนท้ายกระทบใจคน ถ่ายทอดเสียงที่อยู่ในหัวใจของกลุ่มลูกค้าเป้าหมายออกมาอย่างแท้จริง เป็นบทเพลงอันไพเราะที่เปี่ยมล้นด้วยอารมณ์แห่งชีวิต!

จวงจิงเหว่ยฟังอยู่ ดูอยู่ ยังอดรู้สึกว่าอยากจะออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้างไม่ได้

คำพูดของจวงจิงเหว่ยทำให้ทุกคนในที่นั้นยิ้มออกมา

คนของบริษัทรถยนต์จงหวาได้ดูวิดีโอนี้แล้ว ตอนนี้มาเจรจาเพราะต้องการความคิดเห็นจากผู้เชี่ยวชาญ เมื่อได้รับคำชื่นชมและการยอมรับจากบริษัทโฆษณาม่ายซื่อแล้ว ก็เป็นการเน้นย้ำว่าสายตาของพวกเขาดูคนไม่ผิด ที่เลือกพรีเซ็นเตอร์คนนี้

เวลามีค่าดั่งทองคำ โฆษณาถ่ายทำเสร็จเร็วเท่าไร ก็ดีกับการโปรโมตรถรุ่นใหม่มากขึ้นเท่านั้น

เพื่อนร่วมงานของจวงจิงเหว่ยไม่เคยเห็นเขายอมให้คนนอกวงการแต่โดยดีมาก่อน ต่างรู้สึกว่าน่าสนใจ อนาคตเอาไปใช้เป็นเรื่องเล่าต่อได้

ส่วนลู่ซีที่มากับลู่เฉินยิ่งดีใจใหญ่ เมื่อเป็นเช่นนี้การเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้บริษัทรถยนต์จงหวานั้นแน่นอนแล้ว

เธอรู้สึกภาคภูมิใจในตัวลู่เฉินมาก

เพลงหนึ่งเพลง มิวสิควิดีโอหนึ่งชุด ทำให้ลู่เฉินได้รับการยอมรับจากบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งสองเจ้าและได้ร่วมงานกัน

ลู่เฉินหัวเราะ “ขอบคุณครับ ผมได้ร่วมงานกับบริษัทรถยนต์จงหวาและบริษัทโฆษณาม่ายซื่อ ถือเป็นเกียรติอย่างสูงเช่นกันครับ!”

ไม่มีการโต้เถียงกันไปมา ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง บรรยากาศการเจรจาของทั้งสามฝ่ายเป็นไปได้ด้วยไมตรีจิต ตัวแทนของบริษัทรถยนต์จงหวาตกลงยอมรับไอเดียของโฆษณาชุดนี้ทันที ต่อไปจะเป็นการพูดคุยเรื่องรายละเอียดการถ่ายทำ

ลู่เฉินใช้วัตถุดิบนอินเทอร์เน็ตในการตัดต่อ ส่วนใหญ่มาจากภาพยนตร์ทั้งในและต่างประเทศ หากมีปัญหาด้านลิขสิทธิ์ก็ไม่อาจใช้ได้ นอกจากหาซื้อภาพมาแทนที่แล้ว ยังมีฉากที่ต้องถ่ายทำอีกไม่น้อย

ลู่เฉินเป็นหนึ่งในนักแสดงหลัก ย่อมขาดเขาไม่ได้ การเจรจาตกลงกันก่อนนั้นจำเป็นมาก

วันรุ่งขึ้น สตูดิโอลู่เฉินกับบริษัทรถยนต์จงหวาเซ็นสัญญาพรีเซ็นเตอร์อย่างเป็นทางการ

สองปีเป็นเงินสิบสองล้าน ไม่รวมค่าแรงนอกเหนือจากสัญญา เช่นเพลง ‘เส้นทางธรรมดา’ ทางบริษัทจงหวาต้องจ่ายต่างหากอีกห้าแสนหยวนเพื่อซื้อลิขสิทธิ์เพลง

เมื่อมีเงินนี้เข้าบัญชี สภาพคล่องทางการเงินของสตูดิโอลู่เฉินดีขึ้นมาก

การถ่ายทำละครเรื่องใหม่จะเกิดขึ้นในเร็ววัน

แต่ก่อนหน้านั้น ลู่เฉินยังมีกิจกรรมสำคัญอีกอย่างที่ต้องไปเข้าร่วม นั่นก็คือเทศกาลดนตรีกลางแจ้ง 72H!

……………………………………….