(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 32

ตอนที่ 32 บาร์บลูโลตัส

วันเสาร์ที่ 23 เดือนพฤษภาคม ท้องฟ้าแจ่มใส

ท้องฟ้าราวกับเพิ่งถูกชะล้างให้สะอาด สะอาดจนเหลือเชื่อ ท้องฟ้าสดใสไม่มีการปนเปื้อนของก้อนเมฆ ทำให้รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริง

ต่อให้หลายปีที่ผ่านมาเมืองหลวงจะได้รับการขจัดมลพิษสิ่งแวดล้อมอย่างเต็มที่ ทำให้หลุดพ้นฉายา ‘เมืองหมอกพิษ’ มานานแล้วก็ตาม แต่ท้องฟ้าแบบนี้ก็ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนักในวันปกติ ทำให้จิตใจของผู้คนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาทันที

ถึงแม้จะยังไม่ถึงฤดูร้อนมากที่สุด แต่พวกสาวๆ ในเมืองต่างก็สวมเสื้อผ้าฤดูร้อนสวยงามเรียบร้อยแล้ว กระโปรงสั้นพลิ้วไหวเดินไปตามถนนเส้นใหญ่ เผยความสาวสดใสและขาเรียวยาวของพวกเธออย่างเต็มที่

“ต้าเฉิน!”

หลี่เฟยอวี่ถือกระเป๋าหนังวิ่งหอบฮั่กเข้ามา แล้วหันไปพูดบ่นกับลู่เฉินที่กำลังยืนชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามอยู่ริมถนน

“พวกเรารีบไปกันเถอะ ถ้าไปสายเดี๋ยวก็ถูกคนอื่นยึดที่นั่ง!”

‘ต้าเฉิน’ เป็นชื่อเรียกใหม่ที่เพื่อนนักเรียนรุ่นพี่เสี่ยวเฟยใช้เรียกลู่เฉิน เดิมทีเขาเรียกมั่วซั่วมาตลอดว่า ‘ซูเปอร์สตาร์’ ‘เสี่ยวลู่’ ‘พี่น้อง’ แต่ตอนนี้นึกถึงฐานะที่ไม่เหมือนเดิมของลู่เฉินแล้ว ดังนั้นจากการคิดพิจารณาอย่างลึกซึ้งของเขา สุดท้ายจึงตั้งชื่อที่คิดว่ามีความหมายลึกซึ้งมากที่สุด

จากวิธีการพูดของหลี่เฟยอวี่ คนที่มีตำแหน่งฐานะจะใช้คำว่า ‘ต้า’ หรือไม่ก็ ‘ท่าน’ แต่ลู่เฉินตอนนี้ยังไม่ถึงระดับ ‘ท่าน’ แต่คำว่า ‘ต้า’ นั้นไม่มีปัญหา เวลาเรียกก็ไม่มีใครดูถูก

จากชื่อลู่เฉินเรียกว่าต้าลู่ก็ไม่เพราะ คนอื่นก็เข้าใจผิดได้ง่าย ดังนั้นจึงเรียกว่าต้าเฉิน

ลู่เฉินรู้สึกจนปัญญากับเรื่องนี้จริงๆ แต่จะทำอย่างไรได้ ก็ปากของหลี่เฟยอวี่เป็นปากของนักขาย ฉายาปากนักขายเป็นหนึ่งในเจ็ดอาวุธของการทำงาน มีหรือที่เขาจะพูดชนะ เพราะฉะนั้นจึงได้แต่ปล่อยให้เลยตามเลย

“ฉันพูดสามรอบแล้ว ที่นั่งของพวกเราจัดไว้เรียบร้อยแล้ว…”

ลู่เฉินเหนื่อยใจ “ไม่ถูกคนอื่นแย่งหรอก ถ้าไปตอนนี้จะเร็วไปหน่อย”

บาร์บลูโลตัสในโฮ่วไห่จะจัดกิจกรรมเทศกาลดนตรีคาร์นิวัลไนท์ในคืนนี้ ผู้สนับสนุนหลักก็คือบริษัทชิงอวี่มีเดีย ได้ยินว่าจัดงานใหญ่มาก อลังการมากที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ และยังเชิญคนในวงการมาไม่น้อย

ลู่เฉินได้เป็นนักร้องรับเชิญเช่นกัน ตอนนั้นคนของบาร์บลูโลตัสถามเขาว่ามีความต้องการอะไรบ้าง เขาครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่าต้องการที่นั่งวีไอพี ในขณะเดียวกันก็อยากให้บาร์บลูโลตัสอนุญาตให้เขาถ่ายทอดสดออนไลน์ในงานเทศกาลดนตรี

ถูกแล้ว คืนนี้รายการห้องถ่ายทอดสดลู่เฟยก็คืองานไลท์บลูมิวสิคคาร์นิวัลออฟไนท์!

ความคิดนี้เกิดขึ้นตอนที่เฉินเจี้ยนหาวบอกข่าวการรับเชิญกับลู่เฉินตั้งแต่แรกแล้ว วันนี้รูปแบบเนื้อหาในการถ่ายทอดสดออนไลน์จึงอลังการมากขึ้น มัวแต่นั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงเล่าเรื่องอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ทุกวัน บรรดาแฟนคลับจะเบื่อกับรูปแบบเดิมได้ง่ายมาก ดังนั้นจึงจำเป็นต้องคิดลูกเล่นใหม่ๆ ออกมา

เขาจะเสนอการแสดงดนตรีในงานไลท์บลูมิวสิคคาร์นิวัลออฟไนท์ ถือว่าเป็นลูกเล่นที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย!

เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ลู่เฉินไม่ลังเลที่จะบอกคนของบาร์บลูโลตัสว่าเขายอมทิ้งค่าตอบแทนในการแสดง

เขาเชื่อว่าเงินรางวัลของบรรดาแฟนคลับสามารถชดเชยได้มากพอ

ทว่าอีกฝ่ายก็ใจกว้าง ไม่เพียงแต่ยอมรับความต้องการของลู่เฉิน นอกจากนี้ยังจ่ายค่าตอบแทนจำนวนไม่น้อยด้วย!

เทศกาลดนตรีคาร์นิวัลไนท์ของบลูโลตัสไม่เคยห้ามบันทึกการถ่ายทำ กระทั่งยังเป็นฝ่ายนำคลิปของงานโพสต์ลงในอินเทอร์เน็ตเพื่อให้คนอื่นได้ชื่นชม ด้วยเหตุนี้จึงมีผลชักจูงผู้ชมให้เข้าร่วมงานได้มากขึ้น

ดังนั้นลู่เฉินจึงได้ที่นั่งวีไอพีมาอย่างราบรื่น และตัวเขาก็ไม่นั่งที่ตำแหน่งนี้ แต่กลับให้หลี่เฟยอวี่นั่งแทน

เพราะว่าการถ่ายทอดสดจากสถานที่จัดงานจำเป็นต้องมีคนช่วยเหลือ เสี่ยวเฟยเหมาะสมที่สุด และเป็นตัวเลือกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

หลังจากหลี่เฟยอวี่รู้ก็ดีใจยกใหญ่ แถมยังเริ่มเตรียมงานล่วงหน้าสองวัน

ความจริงการจัดการถ่ายทอดสดนอกสถานที่นั้นง่ายมาก ใช้โทรศัพท์ 4G เครื่องเดียวก็ทำได้แล้ว แต่หลี่เฟยอวี่กลับไม่ประมาทเลยสักนิด นอกจากมีกล้องความละเอียดสูงกับไมค์คุณภาพสูงแล้ว เขายังซื้อชุดขาตั้งกล้อง กล่องใส่กล้อง ตัวกรองความถี่เสียงและอื่นๆ เป็นต้น

แน่นอนว่าลู่เฉินเป็นคนออกเงินซื้อของพวกนี้ เพราะวันหลังต้องได้ใช้อยู่แล้ว

“รีบทำเวลา ไปเตรียมตัวก่อน”

หลี่เฟยอวี่หัวเราะฮ่าๆ พลางพูดว่า “ฉันได้ยินคนอื่นพูดมานานแล้วว่าเทศกาลดนตรีของบาร์บลูโลตัสสนุกมาก เสี่ยวเหม่ยเคยไป ครั้งนี้ฉันบอกเธอว่าได้เป็นแขกวีไอพีและจะไลฟ์สดในงาน เธอบอกว่าจะดูการไลฟ์ของพวกเราคืนนี้!”

เขาพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มชื่นบาน เผลอโผล่หางของตัวเองออกมาโดยไม่รู้ตัว

ลู่เฉินถามอย่างสงสัยว่า “เสี่ยวเหม่ยลาออกแล้วไม่ใช่เหรอ นายยังติดต่อกับเธออีกเรอะ”

“สุดยอด นี่มันคือจัดงานคอนเสิร์ตชัดๆ!”

พื้นที่ของลานจอดรถใหญ่มากพอ ต่อให้จัดเป็นเวทีส่วนหนึ่ง ก็บรรจุผู้ชมได้สองสามพันคนโดยไม่มีปัญหา และโฮ่วไห่ทั้งหมดก็มีเพียงที่นี่ที่สามารถจัดกิจกรรมขนาดใหญ่ขนาดนี้ได้

“ไม่ทราบว่าทั้งสองท่านมาร่วมงานแสดงใช่ไหมครับ”

ทีมงานที่อยู่หน้างานคนหนึ่งเดินเข้ามาหา แล้วถามอย่างมีมารยาท

“ใช่ครับ!”

ลู่เฉินหยิบบัตรสมาชิกกับบัตรวีไอพีออกมาให้อีกฝ่ายตรวจสอบ เทศกาลดนตรีคาร์นิวัลไนท์ของบาร์บลูโลตัสถูกจัดขึ้นหลายครั้งแล้ว จัดงานอย่างมีระเบียบมากมาตลอด หากไม่มีบัตรสมาชิกหรือบัตรเข้าชมก็จะเข้าไปข้างในไม่ได้

กระทั่งเขายังสังเกตเห็นรถตำรวจสีน้ำเงินขาวสองคันจอดอยู่ไกลๆ น่าจะส่งมาจากสถานีตำรวจท้องที่

หลังจากทีมงานตรวจบัตรแล้ว จึงพูดว่า “เชิญตามผมมาทางนี้ครับ”

จากการนำทางของทีมงาน ลู่เฉินกับหลี่เฟยอวี่ทั้งสองคนจึงเดินผ่านลานจอดรถ เข้าไปในบาร์บลูโลตัส

รูปแบบการตกแต่งของบาร์บลูโลตัสโอ่อ่าหรูหรากว่าบาร์เดย์ลิลลี่มาก แค่ความยาวของบาร์ที่มีรูปทรงเป็นคลื่นก็ยังยาวกว่าของบาร์เดย์ลิลลี่ถึงสองเท่า เหล้ามากมายลานตาที่จัดวางอยู่บนตู้เหล้า แก้วเหล้าที่คว่ำอยู่แต่ละใบสว่างพร่างพราวภายใต้แสงไฟที่สาดส่อง

บาร์ถูกแบ่งเป็นชั้นบน ชั้นกลาง ชั้นล่างรวมสามชั้น เวทีการแสดงรูปตัว T จัดตามรูปแบบสากลเป็นอย่างมาก หน้าจอยักษ์ที่เป็นฉากหลังมีขนาดอย่างน้อย 500 นิ้ว ตกแต่งอุปกรณ์เครื่องเสียงและแสงไฟต่างๆ สวยงามประณีตได้อย่างน่าทึ่ง

เนื่องจากเป็นกิจกรรมตอนกลางคืน ดังนั้นข้างในนี้จึงไม่เปิดให้บริการ ห้องโถงใหญ่ชั้นล่างสุดถูกจัดเป็นด้านหลังเวทีชั่วคราว เพื่อจัดให้เป็นเขตรองรับนักร้องกับวงดนตรีที่มาร่วมแสดง

ตำแหน่งของนักแสดงของบาร์เดย์ลิลลี่อยู่ฝั่งขวาติดกับเวที โต๊ะเหล้าสามตัวต่อกันเป็นโต๊ะยาว ทำให้มีพื้นที่ไม่น้อย

ตัวแทนการแสดงของบาร์เดย์ลิลลี่ไม่ได้มีลู่เฉินเพียงคนเดียว แต่ดูเหมือนสมาชิกวงดนตรีกับพี่น่ายังมาไม่ถึง นักร้องคนอื่นๆ ของบาร์ก็ยังมาไม่เยอะเท่าไร

หลังจากลู่เฉินวางกีตาร์ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็เดินไปที่โซนวีไอพีชั้นสองกับหลี่เฟยอวี่

…………………………………………………………………………