(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 357

ตอนที่ 357 เดอะวอยซ์ไชน่า

รายการประกวดร้องเพลง

เถียนถียนตั้งความหวังไว้มากมายต่อลู่เฉิน จึงคิดไม่ถึงว่าเขาจะแนะนำแบบนี้

ถ้าหากลู่เฉินไม่ใช่ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเธอและยังมีตำแหน่งเป็นแฟนของเพื่อนสนิท เกรงว่าเธอคงจะส่งสายตาดูถูกออกไปโดยตรง

อย่ามาหลอกพี่แบบนี้ได้ไหม!

แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เถียนเถียนก็ยังเผยสายตาที่แปลกประหลาดออกมา “เอ่อ…”

เฉินเฟยเอ๋อร์ทนดูต่อไม่ไหว จึงทำเป็นพูดดุลู่เฉิน “ประกวดร้องเพลง ตอนนี้ยังทำได้อีกเหรอ”

เธอไม่ได้แค่เคยร่วมรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ เท่านั้น ก่อนหน้านั้นก็เคยรับหน้าที่กรรมการของรายการประกวดประเภทนี้มาเยอะมาก จึงเข้าใจถึงสถานการณ์ปัจจุบันของรายการวาไรตี้ประเภทรายการประกวดในประเทศอย่างลึกซึ้ง

โดยเฉพาะการประกวดร้องเพลงที่พบเห็นได้บ่อยมาก ระหว่างสถานีโทรทัศน์ด้วยกันก็เข่นฆ่าโรมรันกันอย่างดุเดือด หากเถียนเถียนเปิดบริษัทสื่อเป็นของตัวเองและเข้าไปร่วมศึกนี้ด้วย เกรงว่าถึงตอนนั้นคงจะหาไม่เจอแม้แต่กระดูก

ดูสิว่านายออกความคิดบ้าบออะไร!

เถียนเถียนลังเลเล็กน้อย แล้วเอ่ยว่า “ความจริงถ้าอยากทำ ก็ลองได้นะ”

อันที่จริงเธอไม่ได้พูดออกมาจากใจจริง ทั้งหมดเพราะอยากรักษาหน้าตาของลู่เฉิน

แน่นอนว่าลู่เฉินรู้ความคิดของทั้งสองคนอย่างชัดเจน จึงยิ้มแล้วเอ่ยว่า “คนเราทุกคนก็เหมือนกับการเล่นกล มีวิธีที่ชาญฉลาดแตกต่างกันไป การประกวดร้องเพลงได้รับความนิยมจากผู้ชมมากที่สุด แต่รูปแบบของรายการ ยังมีศักยภาพแฝงที่สามารถขุดได้!”

“หืม”

เถียนเถียนที่ผิดหวังพลันเกิดความสนใจขึ้นมา ลู่เฉินมั่นใจขนาดนี้ จะต้องมีความคิดที่ดีแน่นอน

เฉินเฟยเอ๋อร์ถลึงตาใส่เขาหนึ่งที “รีบพูด นายจะอุบเอาไว้ทำไม!”

ลู่เฉินหัวเราะเหอะๆ เขาครุ่นคิดตรึกตรองอย่างลึกซึ้งครู่หนึ่ง แล้วจึงเอ่ยว่า “รายการประกวดร้องเพลงที่ผมกำลังจินตนาการถึงอยู่นี้ การผลิตเนื้อหารายการแบ่งเป็นสี่รอบ”

“รอบแรกให้อาจารย์เลือกแบบมองไม่เห็นก่อน!”

เถียนเถียนตกตะลึง “อาจารย์เลือกแบบมองไม่เห็น มองไม่เห็นเหมือนคำว่าตาบอดใช่ไหม”

“ถูกแล้ว!”

ลู่เฉินตอบว่า “นี่คือรอบคัดเลือกนักเรียนผู้เข้าประกวด อาจารย์ที่เป็นดาราเลือกแค่เสียงเท่านั้น โดยไม่มีปัจจัยอื่นมารบกวน พวกเราสามารถออกแบบเก้าอี้ตัวสูงใหญ่สี่ตัว แล้วอาจารย์ก็นั่งหันหลังให้เวทีฟังผู้เข้าแข่งขันร้องเพลง ชอบก็กดปุ่มแล้วเก้าอี้ก็จะหมุน ไม่ชอบก็นั่งเฉยๆ จนกระทั่งนักร้องร้องจนจบเพลงแล้วเก้าอี้ก็จะหมุนกลับมาโดยอัตโนมัติ”

เฉินเฟยเอ๋อร์ตาเป็นประกาย “ฟังดูแล้วน่าสนุกมาก แบบนี้ก็ประหยัดเวลาแนะนำตัวของผู้เข้าแข่งขัน ไม่จำเป็นต้องพยายามแต่งเรื่องออกมา อาศัยความสามารถล้วนๆ เป็นความคิดที่ดีมาก!”

ปัจจุบันรายการประกวดมากมายแทบจะกลายเป็นการเล่าเรื่องนิทานแล้ว ไม่มีเรื่องราวที่ดียากที่จะอยู่รอด นอกจากนี้ยังมีลูกล่อลูกชนมากมายเพื่อซื้อใจผู้ชมก่อนที่จะแสดงโชว์ ทำให้ผู้ชมที่ดูอยู่รู้สึกอึดอัด

เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ค่อยชอบการเสแสร้งที่คล้ายตั้งใจคล้ายไม่ตั้งใจแบบนี้ ความคิดของลู่เฉินสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้การประกวดมีความเป็นมืออาชีพมากขึ้น เป็นเส้นทางใหม่อย่างแน่นอน

และเก้าอี้หมุนก็สนุกกว่าการกดปุ่มเฉยๆ!

ลู่เฉินพูดต่อ “รอบนี้นอกจากทดสอบพลังในการร้องเพลงของนักเรียนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นการวัดพลังในการตัดสินใจของดาราหลายคนที่เป็นอาจารย์อีกด้วย แน่นอนว่า ถึงแม้จะไม่ถูกอาจารย์เลือกในรอบนี้ก็ไม่ต้องร้อนใจไป เพราะนักเรียนสามารถรับการฝึกฝนต่อในค่ายฝึก เพื่อรอโอกาสในครั้งหน้า”

“อาจารย์หนึ่งคนมากสุดสามารถเลือกนักเรียนได้สิบสี่คน รวมทั้งหมดห้าสิบหกคน!”

เถียนเถียนฟังแล้ว จึงอดถามไม่ได้ “แล้วต่อจากนั้นล่ะ”

ลู่เฉินเอ่ยพูดเหมือนคิดมาเรียบร้อยแล้ว “ต่อจากนั้นก็คือรอบที่สอง อาจารย์คัดเลือก!”