(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 378

ตอนที่ 378 เริ่มดีขึ้น

สายลมอ่อนๆ พัดผ่านต้นหลิว กลิ่นดอกไม้หอมอบอวลชวนหลงใหล เป็นฤดูกาลของฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามสดใสของภาคใต้

จวนฝูโจวบนถนนซีเหมิน ถนนอิฐทอดยาวขยายออกไปทางประตูทิศตะวันตก

ก่อนจะถึงเรือนที่ปลูกสร้างอย่างยิ่งใหญ่ มีเสาธงสูงยี่สิบฟุตตั้งอยู่บนแท่นหินสองด้านทั้งซ้ายขวา ธงสีน้ำเงินโบกสะบัดอยู่บนยอดเสา ด้านขวาของธงใช้ไหมสีเหลืองปักลายสิงโตตัวผู้แยกเขี้ยวเผยกรงเล็บ ลักษณะท่าทางดุดัน ธงโบกสะบัดพลิ้วไปตามสายลม ยิ่งทำให้สิงโตตัวนั้นแลดูมีชีวิตชีวาอย่างเด่นชัด…

หวังผู่จุดบุหรี่หนึ่งมวนด้วยความคุ้นชิน พร้อมกับกวาดสายตามองตัวหนังสือแต่ละบรรทัดที่ปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์

ซึ่งไม่เหมือนกับนักอ่านคนอื่นที่อ่านอย่างรวดเร็วด้วยความเคยชิน เวลาหวังผู่อ่านหนังสือมักจะอ่านละเอียดมากโดยเฉพาะการเปิดฉากของหนังสือเล่มใหม่เขาจะอ่านอย่างตั้งใจมาก

เพราะเขาคิดว่าตอนเปิดฉากสามารถแสดงความสามารถของผู้เขียนได้ ถ้าหากตอนแรกดีพอ เช่นนั้นก็มีความมั่นใจที่จะตามอ่านต่อไป ถ้าหากข้างหน้าไร้สาระไม่สมเหตุสมผล เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลา

นี่ถือว่าเป็นความเศร้าของนักอ่านรุ่นเก่า ถ้าหากเป็นนักอ่านหน้าใหม่จะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ หากอ่านแล้วดีก็อ่านได้หมด

แต่เขาไม่เหมือนกับนักอ่านรุ่นเก่าหลายคนที่มีความรู้สึกว่าตนเองเหนือกว่า หวังผู่จะไม่เยาะเย้ยนักอ่านหน้าใหม่ เพราะตัวของนักอ่านรุ่นเก่าก็มาจากนักอ่านหน้าใหม่ ตรงกันข้ามเขารู้สึกอิจฉาที่คนหลังมีหนังสือที่สามารถอ่านได้

และถ้าหากไม่มีการสนับสนุนของนักอ่านหน้าใหม่เป็นจำนวนมาก เว็บไซต์วรรณกรรมก็คงไม่อาจพัฒนาจนมีขนาดใหญ่เหมือนทุกวันนี้

ตอนเปิดฉากของ ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ เล่มนี้ หวังผู่รู้สึกดีมาก ไม่ใช่มุกเดิมๆ อย่างทะลุมิติย้อนเวลากลับไปในอดีตบวกกับมีของวิเศษขี้โกงทรงพลังทำลายฟ้าดินได้ และสไตล์ก็ไม่เหมือนกับแบบดั้งเดิมมากนัก สไตล์การเขียนโดดเด่นตัวอักษรสามารถดึงดูดคนได้

และที่สำคัญที่สุดคือ ส่วนใหญ่แล้วไม่มีคำผิดเลย

นี่ทำให้หวังผู่รู้สึกสบายมาก และเขาก็มีเหตุผลที่จะอ่านต่อ

เมื่อยิ่งอ่านก็ยิ่งอิน หวังผู่พบว่า ‘ยุทธจักร’ ที่บรรยายในหนังสือ ให้ความรู้สึกแปลกใหม่กับเขาเป็นอย่างมากถึงแม้จะไม่มีฉากหลังของราชวงศ์ แต่กลับไม่เหมือนยุคสมัยราชวงศ์และจักรวรรดิในนิยายแฟนตาซีที่นิยมกันอยู่ในตอนนี้เลย มีความรู้สึกเหมือนอ่านนิยายที่เล่าเรื่องพงศาวดารด้วยภาษาชาวบ้านมากกว่า

หวังผู่ถูกดึงดูดเข้าไปโดยไม่รู้ตัว อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ผันผวนไปตามเรื่องราวที่ต้องประสบของตัวเอกลิ้มเพ้งจือ(หลินผิงจือ) จนกระทั่งบุคคลที่แม่ชีน้อยงี้นิ้ม (อี้หลิน) เรียกว่า ‘พี่เล่งฮู้ชง’ (หลิงหูชง) ปรากฏตัว

นี่มันไม่เหมือนกับที่คิดไว้เลยนี่นา!

คำบรรยายที่ยาวเหยียดท่อนนี้ แสดงภาพลักษณ์ของจอมยุทธ์ที่ทั้งกล้าหาญและเฉลียวฉลาดออกมาเหมือนจริงมาก จนรู้สึกตื่นเต้นอดไม่ได้ที่จะตบโต๊ะชมเปราะ เพราะมันเหมือนท่าทางของตัวเอกจริงๆ

เมื่อเทียบกันแล้ว ลิ้มเพ้งจือตัวเอกที่อยู่ก่อนหน้ากลับแตกต่างกันมาก!

ตัวประกอบเก่งกว่าตัวเอก นั่นคือข้อห้ามสำคัญนะ!

หวังผู่อดเป็นห่วงขึ้นมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าเรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร ทว่าตอนที่เขาอยากจะอ่านต่อ กลับพบว่าด้านหลังไม่มีให้อ่านต่อแล้ว

ไม่มีแล้ว จะไม่มีได้อย่างไรกันเล่า

ยังไม่ได้อัปเดตเท่านั้น

“แม่งเอ๊ย!”

หวังผู่อดสบถออกมาไม่ได้ ผลปรากฏว่าบุหรี่ที่เขาคาบอยู่ในปากก็ร่วงหล่นมาพร้อมกับขี้บุหรี่ ตกลงไปบนกางเกงของเขาพอดี

“เชี่ยแล้วๆ!”

หวังผู่รีบเอามือปัดด้วยความตื่นตระหนก โชคดีที่ก้นบุหรี่ดับไปนานแล้ว จึงไม่ได้ไหม้กางเกงของเขา

“นายกำลังอ่านอะไรอยู่ ดูตื่นเต้นเชียว”

‘ต้าเสิน’ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ชะโงกหน้าเข้ามา แล้วถามด้วยความสงสัย

หวังผู่เขย่ากางเกง แล้วยิ้มเอ่ยว่า “นิยายที่เขียนจากระดับเทพตัวจริง นายอยากอ่านไหมล่ะ”