ตอนที่ 431 แย่งชิง
“สามแสน!”
ตอนที่เหลียงจื้อหาวกำลังได้ใจ พิธีกรประมูลกำลังพูดอะไรไม่ออก ทั้งห้องจัดเลี้ยงเงียบสงัด เสียงกระจ่างใสเสียงหนึ่งดังผ่านความเงียบขึ้น
ตอนนี้สายตาทุกคู่หันไปมองที่ต้นตอของเสียง
หญิงสาวสวยในชุดกระโปรงยาวสีครีมกำลังยกป้ายขึ้น เธอนั่งอมยิ้มอยู่ข้างโต๊ะราวกับว่าไม่ได้ใส่ใจสายตาทุกคู่ที่จับจ้อง แล้วกล่าวขึ้นอีกครั้งว่า “ฉันให้สามแสนค่ะ!”
ทั้งห้องจัดงานราวกับบ่อน้ำลึกที่ถูกก้อนหินตกกระทบ เกิดแรงกระเพื่อมสั่นไหวไม่หยุด
“คนนั้นใครกัน”
“ฉันรู้จักเธอ เป็นลูกสาวคนหนึ่งของตระกูลสวี่”
“ตระกูลสวี่ไหน”
“ยังมีตระกูลสวี่ไหน ก็ตระกูลสวี่นั่นไง!”
“มีเงินก็ไม่ใช่ว่าจะซี้ซั้วใช้ เงินตั้งสามแสนซื้อเพลงเพลงเดียว เพลงของโอวหยางเต๋อหรงยังขายไม่ได้เท่านี้เลย ลู่เฉินคนนี้เป็นใครกัน”
“เหอะๆ สวี่ฮุ่ยเป็นรุ่นน้องของซูจิ้งนี่นา เธออาจจะช่วยรุ่นพี่ของเธอทำให้งานผ่านพ้นไปก็ได้นะ”
“อ๋อ งั้นก็ธรรมดา”
หลายคนจำหญิงสาวที่ยกป้ายได้ พากันวิจารณ์สนั่น
รอยยิ้มของเหลียงจื้อหาวค้างอยู่บนใบหน้า เขารู้จักสวี่ฮุ่ยเช่นกัน และก็ได้ยินเสียงวิจารณ์รอบด้าน
“เจ้าหนุ่มหน้ามนคนนี้โชคดีมีแม่ยก”
คุณชายน้อยเหลียงแอบก่นด่าในใจที่ลู่เฉินโชคดี
เขาไม่กล้าโกรธสวี่ฮุ่ย เพราะต่อให้มีตัวเขารวมกันสิบคนก็ยังไม่กล้ามีปัญหากับคนตระกูลสวี่ แม้เธอจะเป็นลูกสาวที่ขึ้นชื่อว่าทรยศตระกูลจนเข้าหน้ากับคนในบ้านไม่ค่อยติดก็ตาม
บวกลุงของเขาเพิ่มเข้าไปอีกคนก็ยังไม่ไหว
ในเซียงเจียง ตระกูลใหญ่มีอำนาจล้นฟ้า คนที่มีโอกาสได้เข้าไปอยู่ในตระกูลใหญ่ไม่มีใครไม่มีรากฐาน ล้วนแล้วแต่มีผู้หนุนหลังและมีเส้นสายกว้างไกล เป็นตระกูลที่มีฐานอำนาจทั้งทางเศรษฐกิจและการเมือง
ตระกูลสวี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น
พอสวี่ฮุ่ยยกป้าย ความกระอักกระอ่วนของลู่เฉินถูกสลายลงไปทันที หน้าตาของซูจิ้งยังคงรักษาไว้ได้
ลู่เฉินอึ้ง เขาไม่เคยคิดว่าหญิงสาวที่เพิ่งได้คุยกันไม่กี่ประโยคคนนี้จะช่วยเขาให้รอดหวุดหวิด ทั้งยังฉีกราคาออกไปจนสูงถึงสามแสนหยวน
เมื่อครู่ลู่เฉินคิดว่าจะให้หลีเจินยกป้ายประมูลเอง แม้จะดูไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามอะไร
แต่ความคิดของซูจิ้งซับซ้อนกว่านั้นมาก
มีเพียงเธอที่รู้ดีที่สุดว่า สวี่ฮุ่ยยกป้ายประมูลเพลงของลู่เฉินไม่ใช่เพราะช่วยเธอประคองเวที
ลูกสาวที่ทรยศตระกูลสวี่คนนี้ไม่ทำลายงานก็โชคดีมากแล้ว!
“ทำไมเหรอ ยังไม่เคาะประมูลอีก”
สวี่ฮุ่ยโบกป้ายในมือ พร้อมกับเค้นถามพิธีกรประมูล
พิธีกรสะดุ้งเหมือนเพิ่งตื่นจากความฝัน แล้วตะโกนเสียงดังว่า “สามแสน คุณสวี่ให้สามแสนหยวน มีใครให้ราคาสูงกว่านี้ไหมครับ”
แม้จะต้องทำตามขั้นตอน แต่พิธีกรประมูลไม่คิดว่าจะมีใครให้ราคาสูงกว่านี้แล้ว จึงยกค้อนเตรียมเคาะตัดสิน
งานประมูลการกุศลไม่ได้มีกฎเกณฑ์มากมายเหมือนงานประมูลสินค้า ให้ความสำคัญกับความเร็วและการประมูลสำเร็จมากกว่า
“สามแสนห้า!”
ตอนที่ทุกคนคิดว่าเสียงเคาะจะดังขึ้น จู่ๆ ก็มีเสียงแทรกขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar