(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 441

ตอนที่ 441 ลงหนังสือพิมพ์

บางคนกำลังร้องเพลง บางคนกำลังเต้น บางคนกำลังเที่ยวสนุกสนาน บางคนกำลังหัวเราะอย่างมีความสุข

ยามค่ำคืนของฮ่องกงไม่เคยหลับใหล

ดังนั้นยามที่หลายคนนอนหลับไปแล้ว ก็ยังมีอีกหลายคนที่กำลังดื่มด่ำกับชีวิต หรือไม่ก็ง่วนอยู่กับงานที่ยุ่งเหยิง

ถนนราชินีตะวันตก เลขที่ 269 ถนนกวงหมิง ตึกหลงชิ่ง อาคารบี ชั้น 27 ภายในห้องบรรณาธิการ ‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ ยังคงสว่างไสว กองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ยังคงทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์กันอย่างตึงเครียด

‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ เป็นหนึ่งในหนังสือพิมพ์ฟรีที่มียอดจัดจำหน่ายมากที่สุดในฮ่องกง ยอดจัดจำหน่ายรายวันมากกว่าเจ็ดแสน เพราะฉะนั้นจึงมีอิทธิพลอย่างมากในฮ่องกง

หนังสือพิมพ์สำหรับมวลชนสำนักนี้ ขึ้นชื่อเรื่องการรายงานข่าวสังคมที่เร็ว แม่นยำ และโหดเหี้ยมไร้ความปรานีมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

‘เร็ว’ หมายถึงการออกข่าวของพวกเขารวดเร็วมาก ถึงแม้ไม่อาจเทียบกับอินเทอร์เน็ตได้ แต่ต่อให้เป็นข่าวที่เพิ่งเกิดขึ้นตอนเย็นของวันนี้ พรุ่งนี้เช้าประชาชนตื่นขึ้นมาออกจากบ้าน ก็สามารถเห็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์หรือไม่ก็เห็นรายงานข่าวที่เกี่ยวข้องในกล่องอีเมลของตัวเองแล้ว

ส่วนคำว่า ‘แม่นยำ’ หมายถึงการเลือกข่าวที่แม่นยำของพวกเขา พุ่งเป้าไปที่ประเด็นร้อนในสังคมและเรื่องซุบซิบนินทาในวงการบันเทิงของฮ่องกง จับรสนิยมของประชนได้ถูกต้อง ดังนั้นยอดจัดจำหน่ายจึงสูงขึ้นตลอด

ส่วนคำว่า ‘โหดเหี้ยมไร้ความปรานี’ มีความหมายที่หลากหลาย นักข่าวปาปารัสซี่ของ ‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ แย่งข่าวได้ ‘เหี้ยมโหด’ มาก อำนาจปลายปากกาของบรรณาธิการของพวกเขาก็ ‘เหี้ยมโหด’ นัก หากให้พูดอย่างละเอียดก็มากพอที่จะเขียนหนังสือนิทานเล่มหนาได้เล่มหนึ่งเลยทีเดียว

เนื่องด้วยอาศัยคัมภีร์ตรีอักษรและกลยุทธ์การจัดจำหน่ายฟรี ‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ ที่ก่อตั้งไม่ถึงสิบปี ได้ฝ่าเส้นทางสายเลือดสู่เส้นทางชีวิตใหม่ ปราบคู่แข่งในฮ่องกงจนกลายเป็นผู้ที่โดดเด่นไม่เหมือนใครในอุตสาหกรรมหนังสือพิมพ์

ภายในห้องหัวหน้ากองบรรณาธิการ หลี่หวั่น หัวหน้ากองบรรณาธิการกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานตรวจสอบแบบร่างต้นฉบับหนังสือพิมพ์ที่เพิ่งพิมพ์ออกมา นี่คืองานที่เขาต้องทำให้เสร็จทุกวัน มิฉะนั้นเขาจะนอนหลับไม่เป็นสุข

ความสำเร็จของ ‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ กับความขยันหมั่นเพียรของอดีตรองหัวหน้ากองบรรณาธิการ ‘หนังสือพิมพ์หมิงเป้า’ ไม่อาจแยกกันได้ แม้ว่าจะอายุเกินสี่สิบปีแล้ว แต่กำลังและจิตใจของเขายังคงสูสีพอๆ กับวัยรุ่นหนุ่มสาวอีกมากมาย

“หัวหน้าหลี่ครับ!”

เด็กหนุ่มแบกกล้องรูปร่างผอมแห้งคนหนึ่งวิ่งพุ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน แล้วตะโกนว่า “ผมได้รูปทำข่าวของซูจิ้งมาครับ!”

เสียงของเขาดังมาก ดังนั้นคนทั้งฝ่ายบรรณาธิการจึงได้ยินอย่างชัดเจน

ฝ่ายบรรณาธิการของ ‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ เป็นออฟฟิศแบบเปิด ถึงแม้หลี่หวั่นหัวหน้ากองบรรณาธิการจะมีออฟฟิศส่วนตัวเป็นของตนเอง แต่หน้าต่างกระจกบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน ล้วนทำให้ทุกคนที่อยู่ทั้งด้านในและด้านนอกมองเห็นกันอย่างชัดเจน

เว้นเสียแต่ว่ามีเรื่องสำคัญหรือเรื่องลับสุดยอด มิฉะนั้นประตูออฟฟิศของเขาก็จะเปิดอยู่ตลอดเวลา มีพนักงานที่เจาะจงโดยเฉพาะบางคนที่ไม่จำเป็นต้องแจ้งหรือเคาะประตูก่อนก็สามารถเดินพุ่งเข้าไปได้เลย เพื่อรายงานการทำงานให้เขาทราบโดยตรง

กฎระเบียบที่ดูเหมือน ‘ไม่ค่อยเป็นกฎระเบียบ’ นี้ ทำให้หลี่หวั่นจับงานของ ‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ ได้อยู่หมัด กิตติศักดิ์ของเขาในหมู่นักข่าวหนังสือพิมพ์และบรรณาธิการ แม้แต่เถ้าแก่ก็ยากที่จะเทียบได้

เด็กหนุ่มที่พุ่งเข้ามาเมื่อครู่ก็คือหนึ่งในนักข่าวสายบันเทิงที่ทำงานให้กับ ‘หนังสือพิมพ์รายวันโปโล’ หรือที่เรียกกันทั่วไปว่าปาปารัสซี่

หลี่หวั่นวางร่างต้นฉบับในมือ มองอีกฝ่ายแล้วเผยรอยยิ้มเล็กน้อยออกมา “เสี่ยวโหว ครั้งนี้นายจะไม่ปล่อยไก่อีกใช่ไหม”

เสี่ยวโหวหน้าแดงก่ำ รีบชูกล้องที่อยู่ในมือแล้วเอ่ยว่า “ครั้งนี้ของจริงครับ ตอนเย็นซูจิ้งจัดงานเลี้ยงการกุศลที่โรงแรมแชงกรีลา หลังจากงานเลี้ยงจบแล้วเธอไปที่ร้านกาแฟกับหนุ่มหล่อคนหนึ่ง จากนั้น…”

“รีบเอามาให้ฉันดูสิ!”

หลี่หวั่นสนใจขึ้นมาทันที หยิบกล้องของเสี่ยวโหว แล้วเชื่อมสายเคเบิลเชื่อมต่อข้อมูลกับคอมพิวเตอร์ ดึงรูปภาพที่อยู่ที่การ์ดหน่วยความจำออกมาดู