(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 454

ตอนที่ 454 นางเอก

โจวอี้เป็นนักธุรกิจโดยแท้ เขาเกิดในครอบครัวชนชั้นกลาง ได้รับการสั่งสอนที่ดีมาตั้งแต่เด็ก หลังจากเรียนจบกลับมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังต่างประเทศ เขาก็ทำงานเกี่ยวกับการค้าต่างประเทศก่อนเป็นอย่างแรก ธุรกิจก็ไปได้สวย

หลังจากเก็บเงินก้อนแรกในชีวิตได้แล้ว เขาก็ย้ายเข้าสู่อุตสาหกรรมการเงินอย่างรวดเร็ว ในปี 2002 ผ่านสภาวะตลาดหุ้นล้ม และในปี 2005 เมื่อตลาดอสังหาริมทรัพย์เริ่มเติบโตขึ้น ทรัพย์สินก็สะสมเพิ่มขึ้นเป็นหลักร้อยล้านอย่างรวดเร็ว กลายเป็นนักลงทุนทางการเงินที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง

สิบปีผ่านไป โจวอี้สร้างกองทุนเงินลงทุนเป็นของตัวเอง ลงทุนในหน่วยงานธุรกิจและอุตสาหกรรมอินเทอร์เน็ตหลายโครงการ และส่วนใหญ่ก็ทำกำไรมาก

ในฮ่องกง โจวอี้ไม่ใช่คนที่ร่ำรวยที่สุด และไม่นับว่าเป็นระดับแถวหน้า แต่เขาได้รับคำวิจารณ์ที่สูงมากในวงการธุรกิจ และขึ้นชื่อว่ามีสายตาที่แม่นยำและฝีมือที่ยอดเยี่ยม

จากคำพูดของเฉินเหวินเฉียง โจวอี้เป็นหุ้นส่วนที่น่าเชื่อถือ แต่ไม่เหมาะที่จะคบเป็นเพื่อน

เพราะเขามองเรื่องผลประโยชน์มาก่อน หากเสียหายถึงผลประโยชน์ของตัวเอง ถึงแม้จะเป็นเพื่อนเก่าเขาก็หักหน้าได้ ดังนั้นเจ้าของกิจการเจียหยางพิคเจอร์สผู้นี้จึงมีชื่อเสียงในวงในที่แย่ไปเกือบครึ่ง บางคนก็รู้สึกประทับใจ แต่ก็มีบางคนที่ไม่ชอบเขาเอามากๆ

ลู่เฉินเห็นโจวอี้ครั้งแรก ความรู้สึกแรกคืออีกฝ่ายไม่เหมือนนักธุรกิจที่เห็นแก่เงินเลย

เขาอายุสี่สิบกว่าปี รูปร่างสูง ดูสุภาพมีมารยาท สวมแว่นตากรอบดำอันหนึ่ง ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นนักวิชาการ ใบหน้าขาวไร้หนวดเคราแลดูอ่อนโยน นัยน์ตาเรียวยาวทั้งสองข้างฉายแววตาอมภูมิ

และคนที่นั่งอยู่ในออฟฟิศของลู่เฉิน นอกจากโจวอี้แล้ว ยังมีผู้ชายและผู้หญิงอีกอย่างละหนึ่งคน ผู้ชายน่าจะเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของโจวอี้ รูปร่างแข็งแรงกำยำ ฉายแววฉลาด ยืนอยู่มุมข้างๆ ไม่พูดสักคำ

ส่วนผู้หญิงคนนั้น ลู่เฉินจ้องมองเธอสามวินาที

ไม่ใช่ว่าลู่เฉินเป็นพวกลามก แต่ผู้หญิงคนนี้สวมกระโปรงยาว คิ้วตางดงามราวกับภาพวาด ดูสงบเสงี่ยมเรียบร้อยยากที่จะบรรยายด้วยคำพูดได้ เธอนั่งเงียบๆ อยู่บนโซฟา ราวกับเป็นภาพวาดสตรีรูปหนึ่งที่วางอยู่ตรงนั้น

“คุณโจว ให้คุณต้องรอนานเลยครับ…”

ลู่เฉินเดินเข้าไป และเป็นฝ่ายยื่นมือไปหาโจวอี้ก่อน “ขอโทษด้วยที่มาต้อนรับช้าครับ!”

โจวอี้เผยรอยยิ้มออกมา จับมือลู่เฉินอย่างแน่นแล้วตอบว่า “คุณลู่พูดเกินไปแล้วครับ ผมต่างหากที่มากะทันหัน”

โดยทั่วไปแล้ว การพบหน้าของทั้งสองคนน่าจะนัดเวลาล่วงหน้าให้เรียบร้อย โจวอี้กับคุณนายจินที่มาก่อนหน้านั้นมาอย่างกะทันหัน รู้สึกเหมือนถูกลอบโจมตีไม่ทันตั้งตัวเล็กน้อย

ลู่เฉินถามว่า “สองคนนี้คือ?”

โจวอี้ยิ้มเอ่ยว่า “ผมขอแนะนำก่อนครับ คนนี้เป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของผม เนี่ยหมิงจู”

ผู้หญิงชุดกระโปรงขาวคนนั้นลุกขึ้นอย่างช้าๆ ยื่นมือไปทางลู่เฉินแล้วเอ่ยว่า “สวัสดีค่ะคุณลู่”

เสียงของเธอไพเราะมาก อ่อนหวานน่าฟัง และพูดภาษาจีนกลางได้ชัดมาก

มีสำเนียงเหมือนคนเจียงหนาน

“สวัสดีครับ”

ลู่เฉินจับมือเล็กของเธอ และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “คุณเนี่ยเคยอยู่ที่ซูโจวเจ้อเจียงมาก่อนไหมครับ”

เนี่ยหมิงจูยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า “ฉันเกิดที่ฮ่องกงค่ะ แต่ตอนมัธยมกับมหาวิทยาลัยเคยอยู่ที่จินหลิง และเคยทำงานที่ซูหยางหนึ่งปี ถือว่าเป็นคนเจียงหนานครึ่งหนึ่งค่ะ”