(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 461

ตอนที่ 461 เพลงประกอบ

เช้าตรู่ ตอนที่ลู่เฉินตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทันทีที่ลืมตาเขามองเห็นเฉินเฟยเอ๋อร์นอนขดตัวอยู่ในอ้อมอกของตัวเอง คนหลังยังนอนหลับสนิท มุมปากยังมีรอยยิ้มจางๆ

ลู่เฉินกระชับแขนสวมกอดเธอให้แน่นขึ้น แล้วสูดดมกลิ่นหอมที่คุ้นเคยของแฟนสาว ไม่อยากลุกขึ้นเลย

“ฮัดชิ้ว!”

ทว่าเส้นผมที่ดื้อซนเส้นหนึ่งแตะมาที่จมูกของลู่เฉินโดยไม่ตั้งใจ เขาจึงจามออกมาอย่างอดกลั้นไม่ได้

ผลปรากฏว่าปลุกเฉินเฟยเอ๋อร์ให้ตื่นขึ้นมา

ลู่เฉินคลึงจมูกอย่างรู้สึกไม่ดี แล้วยิ้มถามว่า “ตื่นแล้วเหรอ ไม่นอนต่ออีกเหรอ”

เฉินเฟยเอ๋อร์ส่ายหน้า ร่างเพรียวบางขยับตัวติดลู่เฉินอย่างขี้เกียจเนือยๆ แล้วพูดเสียงอิดออดว่า “วันนี้ยังต้องถ่ายละครอีก”

ทำงานในกองถ่ายของผู้กำกับจางเค่อ อยากจะนอนขี้เกียจเป็นความคิดที่เพ้อฝันมาก ไม่ว่าคุณจะดังแค่ไหน ก็ต้องปฏิบัติตามกฎของเขาเหมือนเดิม ไม่อย่างนั้นตัวเองก็เก็บของกลับบ้านไปคือตัวเลือกที่ชาญฉลาดที่สุด

เมื่อวานจางเค่อก็เตือนแล้ว เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่กล้าประมาท

”เฮ้อ!”

ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

วิ่งมาเยี่ยมถึงกองถ่ายที่อยู่ในทุ่งหญ้ามองโกเลียที่ห่างไกล เขาอยากจะอยู่กับเฉินเฟยเอ๋อร์ตลอดเวลา ท่องเที่ยวดูทัศนียภาพที่สวยงามบนทุ่งหญ้าด้วยกัน ผลสุดท้ายเป็นแค่ความฝันเพ้อเจ้อเท่านั้น

เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะหึๆ หันหน้าไปจูบแฟนหนุ่มเพื่อปลอบใจ

แบบนี้จะพอที่ไหนกัน!

ลู่เฉินกดเธออยู่ใต้ร่างของตัวเอง รีบทำเวลาปฏิบัติเรื่องที่ยากจะบรรยายได้ จะว่าไปเวลาส่วนใหญ่ของเมื่อคืนถูกใช้ไปอย่างเสียเปล่า เป็นความผิดพลาดที่ไม่อาจให้อภัยได้

ห่างกันครึ่งเดือนกว่า อารมณ์รักของเฉินเฟยเอ๋อร์ก็ลุกโชนดั่งไฟ ตอบรับเขาอย่างกระตือรือร้น

“พี่เฟยเอ๋อร์ พี่ลู่เฉิน!”

ขณะที่อารมณ์พิศวาสของทั้งสองคนกำลังลุกลามไม่อาจยับยั้งได้ เสียงตะโกนที่สดใสก็ดังมาจากนอกกระโจม

“พวกพี่ตื่นหรือยังคะ”

เก๋อเกินถ่าน่า!

ลู่เฉินที่กำลังจะยิงธนูรู้สึกเหมือนถูกกะละมังน้ำเย็นราดศีรษะทันทีทันใด เขาอดไม่ได้ที่จะสบถด่าเบาๆ

แบบนี้เรียกว่าอะไรกันวะ!

เฉินเฟยเอ๋อร์หน้าแดงก่ำ กลอกตาใส่เขาอย่างมีเสน่ห์ ก่อนจะดิ้นและพลิกตัวลงจากเตียง คลุมเสื้อแล้วเดินออกไป “น้องเก๋อเกินถ่าน่า มีเรื่องอะไรเหรอ”

ที่แท้เก๋อเกินถ่าน่าเอาอาหารเช้ามาส่งพวกเขาสองคน มีชานม แป้งธัญพืชทอด เนยแข็ง และพาย ล้วนเป็นอาหารพิเศษเฉพาะของชนเผ่ามองโกลดั้งเดิมแท้ๆ และเพิ่งทำเสร็จร้อนๆ อีกด้วย

สาวน้อยทำตัวประจบเอาใจเช่นนี้ต้องมีเหตุผลแน่นอน เพราะเมื่อคืนลู่เฉินรับปากเธอแล้วว่าจะสอนเธอร้องเพลง ‘ทุ่งหญ้าแสนงาม บ้านของฉัน’ ดังนั้นเธอจึงอดใจรอไม่ไหวแล้ว

ดั่งคำกล่าวที่ว่าหายนะที่หามาเองยากที่จะหลีกเลี่ยง ลู่เฉินพูดไม่ออกบอกไม่ถูกกับเรื่องนี้ และได้แต่ออกไปล้างหน้าแปรงฟัน

โชคดีที่อาหารเช้ารสชาติไม่เลว ชานมกับพายกลมกล่อมรสเลิศ ลู่เฉินกินไปหลายชิ้นเลยทีเดียว หลังจากอิ่มแล้วจึงรู้สึกสบายตัวและมีกำลังมากขึ้น

เพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จ เก๋อเกินถ่าน่าก็แบกซอหัวม้าเข้ามา

สาวน้อยชนเผ่ามองโกลผู้นี้ไม่เพียงแต่อยากเรียนร้องเพลง เธอยังอยากเล่นเองร้องเองเหมือนกับลู่เฉิน

อย่ามองว่าเธออายุน้อย เพราะเธอเล่นซอหัวม้าเป็นนานแล้ว และซอที่ใช้ก็เป็นซอโบราณที่ตกทอดมาจากตระกูล

กินของคนอื่นแล้วยากที่จะปฏิเสธ สาวน้อยกระตือรือร้นอยากจะเรียนรู้ขนาดนี้ เพราะว่าเธอชอบเพลงนี้มาก ในเมื่อลู่เฉินรับปากเธอแล้ว แน่นอนว่าจะไม่เก็บไว้คนเดียว

เขาเขียนโน้ตเพลงของ ‘ทุ่งหญ้าแสนงาม บ้านของฉัน’ ออกมาก่อน จากนั้นก็นั่งตรงช่องว่างประตูหน้ากระโจมสอนเก๋อเกินถ่าน่าเล่นดนตรี และสอนเทคนิคการร้องเพลงอย่างเต็มที่

สิ่งที่ทำให้ลู่เฉินรู้สึกทึ่งก็คือ เก๋อเกินถ่าน่าไม่เพียงแต่มีเสียงร้องไพเราะดั่งเสียงสวรรค์เท่านั้น ความสามารถในการเรียนรู้ของเธอก็สุดยอดมากเช่นกัน สัมผัสด้านดนตรีดี ดังนั้นจึงเรียนรู้ได้เร็วมาก