(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 460

ตอนที่ 460 อบอุ่นเหลือเกิน

ยุคสมัยกำลังพัฒนา สังคมกำลังก้าวหน้า อิทธิพลของอารยธรรมสมัยใหม่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ชนเผ่ามองโกลที่ใช้ชีวิตเลี้ยงสัตว์สืบทอดมารุ่นต่อรุ่นก็กำลังเปลี่ยนวิถีการใช้ชีวิตของตัวเองอย่างช้าๆ

คนหนุ่มสาวในเผ่ามากมายออกไปข้างนอก พวกเขาท่องไปในเมืองใหญ่ที่หรูหรา ไปดูโลกภายนอกที่มีสีสันมากยิ่งขึ้น บางคนไปแล้วไม่กลับมา บางคนไปแล้วก็กลับมาอีกครั้ง

แต่ไม่ว่าคนที่จากไป หรือคนที่อยู่บนแผ่นดินกว้างใหญ่นี้ต่อไป ทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ก็คือบ้านของพวกเขา เป็นรากเหง้าของพวกเขาตลอดไป ความคิดถึงและความรู้สึกที่ฝากไว้ก็ไม่อาจถูกลบล้างจากหนทางที่ห่างไกลได้

เพลง ‘ทุ่งหญ้าแสนงาม บ้านของฉัน’ ของลู่เฉินเพลงนี้ ไม่ใช่เสียงหัวใจของพวกคนเลี้ยงสัตว์หรอกหรือ เพราะฉะนั้นจึงกระตุ้นจิตสัมผัสของพวกเขาเป็นพิเศษ สั่นสะเทือนจิตวิญญาณของพวกเขาโดยตรง

กว่าพวกเขาจะสงบสติอารมณ์ได้ก็นานอยู่!

“ดีมาก!”

เสียงตะโกนของลุงฉี่เหยียน ปลุกทุกคนที่กำลังดื่มด่ำกับเสียงเพลงให้สะดุ้งตื่น

และเห็นเขาถือเหล้าคูมิสชามใหญ่เข้ามา เดินมาอยู่ตรงหน้าของลู่เฉิน แล้วเอ่ยพูดเสียงหนักแน่นว่า “พ่อหนุ่ม นี่คือเพลงที่เพราะที่สุดเท่าที่ฉันฉี่เหยียนเคยฟังมา ขอดื่มคารวะให้กับคุณ!”

พ่อของเก๋อเกินถ่าน่าเป็นผู้ชายชนเผ่ามองโกล หลังเสือเอวหมีหน้าตาหยาบกร้าน ใบหน้าทรงสี่เหลี่ยมผิวสีดำแดง หนวดเคราและเส้นผมหนา ดูกำยำมาก แผ่กระจายความแข็งแรงและกำยำล่ำสันออกมา

ทว่าสายตาที่เขามองลู่เฉิน ล้วนมีแต่ความชื่นชม

ลู่เฉินรีบวางซอหัวม้า แล้วใช้สองมือรับเหล้าคูมิสชามใหญ่

ลุงฉี่เหยียนเป็นเจ้าของลานล่าสัตว์แห่งนี้ มีฐานะเทียบเท่าหัวหน้าเผ่า เขาดื่มคารวะลู่เฉินด้วยตัวเอง แม้ว่าดื่มแล้วต้องเมา แต่เหล้าชามนี้ก็ไม่อาจปฏิเสธ

โชคดีที่เหล้าคูมิสมีแอลกอฮอล์ต่ำ มีคุณสมบัติอุ่นและไม่แรงมาก ดังนั้นลู่เฉินจึงนำชามเหล้าสีเงินแตะที่ปาก แล้วดื่มหมดรวดเดียว ไม่เหลือเลยสักนิด

“ดี!”

ลุงฉี่เหยียนเอ่ยชมเสียงดังอีกครั้ง และชูนิ้วโป้งให้ลู่เฉิน เสียงโห่ร้องครึกครื้นของคนเลี้ยงสัตว์ดังไปรอบๆ

ลู่เฉินใช้การแสดงของตัวเองเอาชนะใจชายหนุ่มที่โอหังแห่งทุ่งหญ้ากลุ่มนี้ได้

จางเค่อที่นั่งอยู่ไม่ไกลมองเห็นทุกอย่าง พลางอุทานอยู่ในใจ ถึงแม้เขาจะเป็นผู้กำกับภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ไม่ใช่คนทำดนตรีมืออาชีพ แต่ความเข้าใจเกี่ยวกับเพลงนั้นสูงกว่าคนธรรมดาทั่วไปแน่นอน

บทเพลง ‘ทุ่งหญ้าแสนงาม บ้านของฉัน’ จางเค่อไม่เคยฟังมาก่อน แต่ผลงานที่มีท่วงทำนองงดงาม เนื้อเพลงกินใจเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้จะอยู่เงียบๆ ไร้ชื่อเสียง

สิ่งที่สามารถอธิบายได้มีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือเป็นงานสร้างสรรค์ของลู่เฉิน หลังจากที่เขามาถึงทุ่งหญ้ามองโกเลียจึงแต่งเพลงสดๆ ขึ้นมา

ในวงการ ลู่เฉินมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักเรื่องแต่งเพลง ได้รับการขนานนามว่าเป็นอันดับหนึ่งของนักร้องนักแต่งเพลงรุ่นใหม่

นี่คือความสามารถระดับไหนกัน!

จางเค่อเคยเห็นคนหนุ่มสาวที่มีความสามารถหลายคน ทว่าลู่เฉินมอบความประทับใจให้แก่เขาลึกซึ้งที่สุด

ในใจของผู้กำกับใหญ่คนนี้ พลันเกิดความคิดอย่างหนึ่งขึ้นมา

ลุงฉี่เหยียนถามว่า “พ่อหนุ่ม เพลงที่คุณร้องใครเป็นคนแต่งเหรอ”

“ชื่อของเขาคือลู่เฉิน เป็นแฟนของพี่เฟยเอ๋อร์ค่ะ!”

และในเวลานี้ เก๋อเกินถ่าน่าก็โผล่ออกมาเปิดเผยฐานะของลู่เฉิน เธอมองลู่เฉินด้วยสายตาที่เลื่อมใสศรัทธา และถามว่า “พี่ลู่เฉิน เพลงนี้เพราะมากจริงๆ ค่ะ พี่สอนหนูได้ไหมคะ หนูอยากเอาไปร้องให้คนในทุ่งหญ้าทุกคนฟังในงานไป๋เจี๋ยของปีนี้ค่ะ!”

‘ไป๋เจี๋ย’ เป็นเทศกาลฉลองที่ยิ่งใหญ่และอลังการของชนเผ่ามองโกลซึ่งจะจัดหนึ่งครั้งต่อปี เปรียบเสมือนเทศกาลตรุษจีน เริ่มต้นในวันที่หนึ่งเดือนหนึ่งตามปฏิทินจันทรคติจีน ทุกคนจะร่วมกันดื่มเหล้า สังสรรค์ ร้องเพลง และร่วมกิจกรรมบันเทิงสนุกสนาน มาอวยพรให้มีความสุขสมหวังดังปรารถนาตลอดปี

ลุงฉี่เหยียนหัวเราะเหอะๆ พลางลูบศีรษะของลูกสาว

นี่คือไข่มุกที่มีค่ามากที่สุดของเขา

ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “นี่เป็นเพลงที่ฉันเขียนเอง ถ้าหากเธอชอบ ฉันจะให้เธอเป็นคนร้อง”

“จริงเหรอคะ”

เก๋อเกินถ่าน่าทั้งตื่นเต้นและดีใจ ปรบมือแล้วกล่าวว่า “อย่างนั้นก็ดีเลยค่ะ!”

เสียงหัวเราะของเธอเหมือนกับระฆังสีเงินไพเราะน่าฟัง เต็มไปด้วยความสุขและสนุกสนาน

ทีมงานหลายคนของกองถ่ายมองเก๋อเกินถ่าน่าด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เพราะคนหลังไม่รู้เลยว่า ราคาต่อหนึ่งเพลงของลู่เฉินยืนหนึ่งไม่เหมือนใครในวงการ!

ลู่เฉินเติบโตอย่างรวดเร็วราวปาฏิหาริย์ในวงการบันเทิง และยังเอาชนะใจของเฉินเฟยเอ๋อร์ได้ ความสามารถด้านการแต่งเพลงคือองค์ประกอบที่สำคัญที่สุด ดาวดวงใหม่ที่ถูกเขาดันจนดังไม่ได้มีแค่คนสองคน