(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 47

ตอนที่ 47 บ้านใหม่ชีวิตใหม่

ตอนกลางวันจางอิงเป็นคนเลี้ยงข้าว

เป็นร้านอาหารเสฉวนที่อยู่ในย่านการค้าเมืองจิ่งไท่ซึ่งอยู่ใกล้เขตจิ่นเฉิงหย่วน จางอิงมาจากเสฉวน เธอจึงเป็นคนพูดตรงไปตรงมาและปากจัด พออยู่ในเมืองจึงมีความฉลาดหลักแหลมรอบตัว

เธอมาอยู่เมืองหลวงตอนอายุสิบเก้าปี ใช้ชีวิตในเมืองหลวงมาแล้วห้าปี ถึงแม้จะไม่ได้สำเร็จมีชื่อเสียงอะไร ก็ถือว่าได้บุกเบิกกิจการของตัวเอง อย่างน้อยเมื่อเทียบกับการใช้ชีวิตในเมืองหลวงของหลี่เฟยอวี่ เฉินเสี่ยวเหม่ย และลู่เฉินที่อยู่มาได้ครึ่งเดือนก่อนหน้าแล้ว ถือว่าเธอใช้ชีวิตได้ไม่เลว

แต่ถึงแม้เมืองหลวงจะดี มันก็ไม่ใช่บ้านเกิด

ดังนั้นอาหารมื้อนี้จึงเป็นมื้อบอกลา หลังจากจัดการเรื่องห้องเรียบร้อยแล้ว จางอิงก็ต้องกลับบ้านเกิด

หลี่เฟยอวี่กับเฉินเสี่ยวเหม่ยต่างเงียบงัน เฉินเสี่ยวเหม่ยก็มีเบ้าตาออกสีแดงๆ อาลัยอาวรณ์เป็นอย่างมาก

จางอิงโอบเพื่อนสาวของตัวเอง แล้วพูดว่า “เสี่ยวเหม่ย ต่อไปถ้าคิดถึงพี่ก็ไปหาฉันที่เสฉวนได้ พี่หลี่ก็ไม่เลวเหมือนกัน ถ้าเขาพยายามพัฒนาจริงจัง เธอก็ให้โอกาสเขาสักครั้ง”

เสียงพูดของเธอดังไม่น้อย เพราะฉะนั้นลู่เฉินกับหลี่เฟยอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงได้ยินชัดเจน หลี่เฟยอวี่จึงหน้าแดงทันที มองเฉินเสี่ยวเหม่ยด้วยสายตาที่เร่าร้อนอย่างอดใจไม่ไหว

เขารู้สึกชอบเสี่ยวเหม่ยอยู่บ้าง ใครๆ ก็มองออก!

เฉินเสี่ยวเหม่ยพูดอย่างเขินอาย “อย่าพูดถึงเขาเลยค่ะ ถ้าอยากจีบฉัน ก็ต้องแสดงความสามารถออกมา!”

จางอิงหัวเราะเหอะๆ กอดเธอพลางพูดกับลู่เฉินว่า “สุดหล่อ ฉันกับเสี่ยวเหม่ยขอตัวก่อนนะ ถ้าหากมีเรื่องอะไร คุณก็โทรหาฉันได้ หากไม่มีธุระอะไรก็โทรมาคุยได้เหมือนกัน!”

ลู่เฉินยิ้มพูด “เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ!”

เจ้าของห้องใหม่อาศัยอยู่ที่ต่างประเทศ ปกติไม่ค่อยกลับมา เดิมทีจางอิงก็เซ็นสัญญาเช่ากับตัวแทนในประเทศเหมือนกัน ขอเพียงจ่ายค่าเช่าห้องและค่าส่วนกลางตรงเวลา โดยทั่วไปก็ไม่มีปัญหาแล้ว

แน่นอนว่าทั้งสองคนต้องติดต่อกันเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูล

จางอิงกับเฉินเสี่ยวเหม่ยกลับไปแล้ว หลี่เฟยอวี่มองดูเงาหลังของพวกเธออย่างเคลิบเคลิ้ม

ลู่เฉินตบไหล่ของเขาแล้วพูดว่า “ไม่ต้องมองแล้ว ยังมีโอกาสอีก มาช่วยฉันย้ายบ้านก่อน!”

ความจริงลู่เฉินอยากจะบอกพี่เสี่ยวเฟยว่า ความหวังที่เขาจะจีบเสี่ยวเหม่ยมีน้อยมาก แต่คนเรามีชีวิตอยู่ก็ต้องมีสิ่งที่อยากไขว่คว้า ไม่ว่าจะเป็นการงานหรือแฟน เมื่อมีเป้าหมายก็ยังดีกว่าอยู่อย่างไร้จุดหมาย

แท้จริงแล้วการย้ายบ้านง่ายมาก

ห้องสตูดิโอมีอุปกรณ์ครบครัน แค่เปลี่ยนกุญแจล็อกก็ได้แล้ว

เดิมทีลู่เฉินอยากจะโทรหาช่างกุญแจประตูมาติดตั้งเอง ไม่คิดว่าหลี่เฟยอวี่จะขันอาสา ซื้อกุญแจและอุปกรณ์แล้วจัดการด้วยตัวเอง ช่วยลู่เฉินประหยัดค่าบริการไปอย่างน้อยหนึ่งร้อยหยวน

เขตจิ่งหมิงค่อนข้างยุ่งยากนิดหน่อย ลู่เฉินต้องไปหาเจ้าของห้องเพื่อคืนสัญญาเช่า และรับเงินมัดจำของตัวเองคืนมา

ห้องพักรูหนูใต้ดินทำเลดี ราคาไม่แพงแบบนี้ มีคนแย่งกันมากในเมืองหลวง จึงไม่ต้องกังวลว่าจะปล่อยเช่าไม่ได้ ลู่เฉินยกเลิกสัญญาล่วงหน้า ดังนั้นเจ้าของห้องก็ไม่ได้ลำบากใจอะไร

ส่วนกระเป๋าเดินทางหรือข้าวของเครื่องใช้ นอกจากเสื้อผ้าสองสามชุดกับหนังสือสองสามเล่ม ลู่เฉินก็ยังมีคอม พิวเตอร์เครื่องเก่าอีกเครื่องหนึ่ง

บ้านหลังใหม่มีคอมพิวเตอร์ตัวใหม่ ส่วนเครื่องเก่าก็ควรจะปลดเกษียณได้แล้ว ทว่าหลี่เฟยอวี่เหมือนรู้ใจ ช่วยลู่เฉินขายให้กับผู้เช่าคนหนึ่งที่อยู่ในเขตเดียวกัน แถมเมาส์และคีย์บอร์ดให้อีกฝ่ายด้วยเงินสี่ร้อยห้าสิบหยวน

ปล่อยให้คอมพิวเตอร์เครื่องเก่าแสดงความสามารถจนถึงวินาทีสุดท้ายก็แล้วกัน!

เงินก้อนนี้ลู่เฉินไม่ได้รับมา และยังเพิ่มอีกหนึ่งร้อยห้าสิบหยวน ครบหกร้อยหยวนพอดี เขาสั่งให้หลี่เฟยอวี่ไปจองโต๊ะและเซ็ตอาหารที่ครัวในบ้านของพ่อครัวเฉิน เพื่อเลี้ยงอาหารเย็นเพื่อนบ้านเย็นนี้

ช่วงที่ลู่เฉินถ่ายทอดสดตอนกลางคืน ยากที่จะไม่กระทบเพื่อนบ้านที่อาศัยอยู่ในห้องพักรูหนูเหมือนกัน ถึงแม้จะไม่มีใครพูดอะไรกับเขา แต่เขาก็รู้สึกเกรงใจ จึงอยากใช้โอกาสนี้เป็นการชดเชย

ขอเพียงคนที่อยู่บ้านในวันนี้ยอมมา อย่างนั้นเขาก็จะเลี้ยงทั้งหมด!

ขณะที่หลี่เฟยอวี่เชิญคนและจองร้านอาหารอยู่ทางนี้ ส่วนลู่เฉินก็วิ่งไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตในเมืองที่อยู่ใกล้ๆ ซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันให้ตัวเองใหม่จำนวนไม่น้อย เช่นของใช้อย่างผ้าปูที่นอนหมอนมุ้ง ผ้าขนหนู ผ้าอาบน้ำ ยาสีฟันแปรงสีฟันเพื่อนำไปใช้ในบ้านหลังใหม่

ตอนเช้าเขาโอนเงินสามแสนหยวนไปให้ที่บ้าน จากนั้นเช่าห้องและจ่ายเงินอีกสามหมื่น ตอนนี้ก็ต้องจ่ายเงินซื้อของใช้เบ็ดเตล็ด จนกระทั่งเงินที่เหลืออยู่ในบัญชี อี้ฟู่เป่ากับในกระเป๋ากางเกงทั้งหมดรวมกันไม่ถึงหนึ่งพันหยวน

กลับไปสู่ช่วงก่อนการปลดปล่อยภายในคืนเดียว!

แต่ลู่เฉินก็ไม่สนใจเลยสักนิด เพราะเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจกับชีวิตในอนาคตของตัวเอง

อาหารมื้อเย็นก็ถือเป็นมื้ออำลาเช่นกัน เพียงแค่เปลี่ยนคน

โต๊ะอาหารนั่งได้สิบสองคนเต็มทุกที่นั่ง คนที่มาได้ก็มา นอกจากหลี่เฟยอวี่แล้วก็เป็นเพื่อนบ้านของลู่เฉิน ทั้งผู้ชายและผู้หญิงสิบเอ็ดคน เพิ่มที่นั่งอีกหนึ่งที่ถึงจะนั่งได้ทั้งหมด

แต่ก่อนทุกคนก็แค่พยักหน้าทักทายกัน เจอหน้ากันก็ไม่ได้พูดอะไร วันนี้ลู่เฉินเลี้ยงข้าวเพราะย้ายบ้าน ทุกคนจึงเริ่มพูดความในใจออกมา ไม่ว่าจะคุ้นเคยหรือไม่คุ้นเคยต่างก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

พอรู้ว่าลู่เฉินจะย้ายไปอยู่ที่เขตจิ่นเฉิงหย่วน พวกเขาจึงรู้สึกอิจฉา และแสดงความยินดี

สามารถย้ายออกจากห้องพักรูหนูไปอยู่ในห้องสตูดิโอที่ราคาไม่ธรรมดาได้ ถือว่าประสบความสำเร็จที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงแล้ว!