(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 488

ตอนที่ 488 ไม่ก้มหัวเด็ดขาด!

หม่าหรงเจินถึงแม้ตอนนี้จะตกอับ แต่เขาก็เดบิวต์มาหลายปี ล้มลุกคลุกคลานอยู่ในวงการมานานจนเรียกได้ว่ามีประสบการณ์มาก เพราะฉะนั้นพอได้ยินคำพูดของลู่เฉินเขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

“ไม่ครับ!” เขาตอบอย่างเด็ดขาด “ถึงจะมี ผมก็ไม่ออกจากกองเด็ดขาดครับ เว้นเสียแต่ว่าคุณลู่เอ่ยปากให้ผมออกครับ!”

ลู่เฉินกับเฉินเหวินเฉียงมองกันและกัน มองเห็นความดีใจที่อยู่ดวงตาของอีกฝ่าย

ถ้าหากหม่าหรงเจินก็หนีไปด้วย แบบนั้นคงยุ่งยากมากจริงๆ!

ลู่เฉินโล่งใจ ยิ้มเอ่ยว่า “อย่างนั้นก็ดีครับ คุณวางใจได้ ผมไม่ให้คุณออกแน่นอน พวกเราต้องร่วมมือกัน ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ออกมาให้ดีครับ”

นิสัยของนักแสดงอาวุโสประสบการณ์สูงคนนี้ มีความน่าเชื่อถืออย่างไม่ต้องสงสัย

หม่าหรงเจินถามอย่างเป็นห่วงว่า “คุณลู่ หรือว่าหลิวเจ้าฮุยไม่อยากถ่ายแล้วครับ”

ลู่เฉินกับเฉินเหวินเฉียงตะลึงพร้อมกัน คนหลังถามอย่างประหลาดใจว่า “พี่หรงเจิน พี่รู้ได้ยังไงครับ”

“ก็คนคนนี้…”

หม่าหรงเจินเผยนัยน์ตาดูถูกแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “ไม่เพียงแต่เจ้าเล่ห์ แต่ยังรักตัวกลัวตายมากที่สุด คนอื่นขู่นิดเดียว เขาก็หงอแล้ว ไม่มีอะไรน่าแปลกใจครับ”

มองออกว่าหม่าหรงเจินดูถูกหลิวเจ้าฮุยเป็นอย่างมาก ทั้งสองคนน่าจะเคยมีเรื่องบาดหมางใจกันมาก่อน

ลู่เฉินไม่สนใจเรื่องนินทาของพวกเขา แต่สนใจตัวของหม่าหรงเจินมากกว่า “ลุงหม่า คุณไม่กลัวเหรอครับ เบื้องหลังหงหวาที่ก่อกวนเรื่องนี้คือเซิ่งอี้ถังเชียวนะครับ”

หม่าหรงเจินหัวเราะฮิๆ “ผมจะกลัวอะไร”

“ตอนนี้ผมมีชีวิตที่แย่มาก ถ้าหากเซิ่งอี้ถังมาหาเรื่องผม งั้นผมก็จะสู้กับพวกเขาเต็มที่ ฮ่องกงในตอนนี้ไม่เหมือนฮ่องกงเมื่อหลายสิบปีก่อนแล้ว ตระกูลเจี่ยงไม่สามารถปิดฟ้าของฮ่องกงได้!”

หม่าหงเจินกล่าวอย่างสบายใจมาก “เมื่อก่อนตอนที่มีเงิน ถ้าหากเซิ่งอี้ถังมาหาเรื่องผม ไม่แน่ผมคงกลัวหัวหดเหมือนหลิวเจ้าฮุยก็เป็นได้ แต่ตอนนี้ผมไม่กลัวอะไรจริงๆ ภรรยากับลูกก็หนีไปนานแล้ว ที่บ้านเหลือแม่ชราอยู่คนเดียวหากพวกเขาไม่กลัวว่าจะปลุกเร้าความโกรธของสังคม งั้นก็เข้ามาได้เลย”

“ถ้าเจี่ยงเฉิงหวาตัดหนทางทำมาหากินของผม ผมก็จะพาแม่ไปนอนขวางหน้าประตูบ้านของเขา ดูว่าใครจะขายหน้ากัน!”

ลู่เฉินพูดไม่ออกเล็กน้อย แต่ถือว่าวางใจเรื่องหม่าหรงเจินได้แล้ว

“อย่างนั้นคุณก็ต้องระวังตัวหน่อยนะครับ ระวังพวกเขาใช้วิธีสกปรก”

หม่าหรงเจินหัวเราะแล้วเอ่ยว่า “คุณลู่ คาดว่าพวกเขาคงไม่อยากไล่ผมออกไปหรอกครับ เพราะชื่อเสียงในวงการของผมไม่ดีเท่าไร”

ยาพิษตั๋วหนัง!

ลู่เฉินพลันนึกถึงฉายาของหม่าหรงเจินได้พอดี จึงหัวเราะ

หม่าหรงเจินถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ความจริงเจอเรื่องแบบนี้ วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือหาพี่ใหญ่ไปเจรจาประนีประนอมกัน เสียดายตอนนี้ผมไม่มีหน้ามีตาแล้ว ขอโทษจริงๆ ที่ผมช่วยคุณไม่ได้”

“พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกครับ…”

ลู่เฉินส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า “ลุงหม่า คุณยืนหยัดที่จะอยู่ในกองต่อไปก็ถือว่าช่วยผมแล้วครับ”

ถึงแม้กองถ่ายจะเผชิญหน้ากับความยุ่งยากไม่หยุด แต่งานถ่ายทำก็ไม่หยุดชะงักเพราะเหตุดังกล่าว ไม่อย่างนั้นจะเสียหายใหญ่หลวงมาก

คนที่เลือกออกจากกองถ่าย ลู่เฉินไม่รั้งไว้สักคน ใครที่อยากไปก็ไปได้ เพราะแตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน

ส่วนหลิวเจ้าฮุย เขาถูกจ้างมาจากเจียหยางพิคเจอร์ส ดังนั้นก็ให้เจียหยางพิคเจอร์สมาอธิบาย

เย็นวันเดียวกันนั้น โจวอี้เถ้าแก่ของเจียหยางพิคเจอร์สโทรศัพท์มาหาลู่เฉินอีกครั้ง

ทางหงหวาออกข้อเสนอ ‘ประนีประนอม’ ผ่านทางคนกลาง

“การเข้าถือหุ้นเป็นสิ่งจำเป็น…”

โจวอี้พูดอยู่ในสาย เสียงของเขายิ่งฟังยิ่งดูเหนื่อยมาก ไม่ค่อยมีแรงพูดมากนัก “จะเข้าถือหุ้นเท่าไร ทุกคนต้องมานั่งคุยกันอีกที คนกลางเสนอขั้นต่ำสุดว่าต้องไม่น้อยกว่าสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์”