(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 49

ตอนที่ 49 ฉันอยากมีบ้านสักหลัง

เวลาเที่ยงคืน หลายคนกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข

แต่สำหรับคนส่วนน้อยแล้ว ชีวิตยามกลางคืนของพวกเขาเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น

การแสดงมายากลด้านหน้าเวทีจบลง พี่น่าจึงเดินขึ้นไป

เวทีการแสดงของบาร์เดย์ลิลลี่ไม่ได้ใหญ่มาก เธอจึงนับไม่หวาดไม่ไหวว่าตัวเองร้องเพลงที่นี่ไปกี่เพลงแล้ว ต่อให้หลับตาเดินก็ยังยืนอยู่ในตำแหน่งนี้ได้อย่างคุ้นเคย

ทว่าพี่น่าในค่ำคืนนี้กลับตื่นเต้นเป็นพิเศษ เหมือนอารมณ์ของการไปเดทครั้งแรกกับแฟนในตอนนั้น ต่อให้ผล ลัพธ์จะไม่สวยงามเท่าไร แต่รสชาติในการหวนรำลึกก็คุ้มค้าอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อเผชิญหน้ากับลูกค้าที่รู้จักและไม่รู้จักสองร้อยกว่าคน เธอจึงกำไมค์ในมือแน่น

เพื่อการร้องเพลงในครั้งนี้ พี่น่าเตรียมตัวหนักมากจริงๆ และดึงวงเฮสิเทชั่นมาฝึกฝนครั้งแล้วครั้งเล่า

ถึงแม้ต้าฉินจะสนับสนุนและไม่ถือสาอะไรมาก แต่เธอก็รู้สึกขอโทษเพื่อนของตัวเอง

เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่อนุญาตให้ตัวเองร้องพลาดเด็ดขาด!

ด้านหลังของพี่น่า ฉินฮั่นหยางกำลังพาวงเฮสิเทชั่นขึ้นเวที

พวกเขาจะเล่นดนตรีประกอบการร้องเพลงของพี่น่า

สุดท้ายก็คือลู่เฉิน

ก่อนที่จะมาถึงบาร์เดย์ลิลลี่ ลู่เฉินคิดไม่ถึงว่า ตอนที่ฉินฮั่นหยางกำลังเรียบเรียงเนื้อเพลงใหม่ได้เหลือตำแหน่งให้ตัวเองด้วย เสียงประกอบของกีตาร์เล็กๆ สองจังหวะนั้นง่ายและเบามาก แต่ความหมายกลับไม่เหมือนกันอย่างสิ้นเชิง

ถือว่าเป็นการเซอร์ไพรส์เล็กๆ!

แปะๆๆ!

พี่น่ายังไม่ร้องเพลง เสียงปรบมือในบาร์ก็ดังขึ้นแล้ว

คืนนี้คนที่มาเที่ยวในบาร์เดย์ลิลลี่ มีลูกค้าประจำที่พี่น่าคุ้นเคยและรู้จักอยู่หลายคน และก็ยังมีเพื่อนในแวดวงของเธอไม่น้อย ทุกคนต่างก็รู้ว่าเธอจะร้องเพลงใหม่

“พี่น่าสู้ๆ!”

เสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นกับเสียงผิวปากก็ทยอยดังขึ้นมา ทำให้บรรยากาศในบาร์เริ่มสนุกสุดขีด

และยังทำให้นัยน์ตาของพี่น่ามีน้ำตาเป็นประกายเพิ่มเข้ามา

เธอผ่านประสบการณ์และลมฝนมามาก ชีวิตคนเรามีทั้งขึ้นและลง เธอจึงไม่ค่อยยอมแพ้อะไรง่ายๆ!

“ขอบคุณ ขอบคุณทุกคนจริงๆ ค่ะ!”

พี่น่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ชูไมค์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “ดีใจมากที่คืนนี้มีเพื่อนมาเที่ยวหลายคน ฉันดีใจและมีความสุขมากจริงๆ ค่ะ ขอมอบเพลงขอบคุณให้กับพวกคุณก่อนนะคะ!”

เพลง ‘ขอบคุณนะ’ เป็นผลงานเพลงซอต์ฟร็อกที่เคยดังในยุค 90 ท่วงทำนองดนตรีเต็มไปด้วยเลือดลมที่พลุ่งพล่านและความมีชีวิตชีวา เนื้อเพลงก็สดใส แฝงไปด้วยพลังในความพยายามเพื่อความก้าวหน้า

เสน่ห์ของเพลงคลาสสิคจะไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา ตรงกันข้ามกลับยิ่งกลมกล่อมมากขึ้น ทุกวันนี้เพลงนี้ก็มีคนนำไปเรียบเรียงใหม่จำนวนนับไม่ถ้วน และในบาร์โฮ่วไห่มักจะได้ยินอยู่บ่อยครั้ง มีมากมายหลายเวอร์ชั่น

ลู่เฉินเองก็เคยร้องเพลง ‘ขอบคุณนะ’ ที่นี่เหมือนกัน

สไตล์การร้องเพลงของพี่น่าต่างกับเขาอย่างสิ้นเชิง ภายใต้การบรรเลงดนตรีประกอบของวงเฮสิเทชั่น เธอค้นพบจิตวิญญาณของเพลงอย่างลึกซึ้ง ใช้เสียงที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวร้องเพลงให้มีกลิ่นอายของเพลงร็อคที่แท้จริงออกมา

“ขอบคุณ ที่คุณอยู่เป็นเพื่อน ทุกช่วงชีวิตของฉัน ให้ฉันได้เห็นแสงแดด ให้ฉันได้มีพลัง!”

“ขอบคุณ ที่คุณเคยสนับสนุนโดยไม่บ่น ให้ฉันได้หลุดพ้นจากความมืดมิด ให้ฉันไม่อ่อนแออีกต่อไป!”

“ขอบคุณ!”

พอจบเพลง เสียงปรบมือก็ดังกระหึ่มไปทั้งบาร์

ถึงแม้จะเป็นเพลงอุ่นเครื่องเท่านั้น แต่การแสดงของพี่น่าก็โดดเด่นมาก ทั้งเทคนิคและความรู้สึกล้วนแสดงได้ถึงอารมณ์ บ่งบอกถึงประสบการณ์และพลังเสียงที่ลึกซึ้ง ไม่เสียแรงที่เป็นนักร้องมีตำแหน่งพี่ใหญ่ของบาร์เดย์ลิลลี่

ลูกค้าที่อยู่ในร้านมีคนมากมายที่เข้าใจสายดนตรี พอได้ฟังแล้วก็ปรบมือให้เต็มที่

“ขอบคุณค่ะ!”

เมื่อร้องเพลง ‘ขอบคุณนะ’ เสร็จแล้ว พี่น่าจึงโค้งคำนับขอบคุณทุกคนอย่างมีมารยาท

รอให้เสียงปรบมือสงบลง เธอจึงพูดต่อ “ต่อไปฉันจะร้องเพลงที่สอง เชื่อว่าหลายคนก็รู้แล้ว ว่าเป็นเพลงใหม่ และฉันก็เตรียมเพลงใหม่มานานมากแล้ว!”

“และเพลงนี้ ก็เป็นเสี่ยวลู่หนุ่มอัจฉริยะทางด้านดนตรีของพวกเราที่เขียนให้ฉันโดยเฉพาะ!”

พี่น่าหมุนตัวมองไปที่ลู่เฉินที่นั่งอยู่กับวงเฮสิเทชั่น เผยแววตาขอบคุณออกมาจากนัยน์ตา

หนุ่มอัจฉริยะด้านดนตรีเพิ่งถูกพูดถึงในแวดวงของโฮ่วไห่ ถือเป็นฉายาใหม่ของลู่เฉิน

แวดวงในโฮ่วไห่ไม่กว้างนัก เพราะฉะนั้นไม่ว่าข่าวอะไรก็จะแพร่กระจายได้อย่างรวดเร็วเสมอ การขายผลงานเพลงต้นฉบับสองเพลงด้วยราคาสูงจนน่าตกใจในงานคาร์นิวัลไนท์ของเขา ได้ถูกแพร่กระจายไปในวงการนี้นานแล้ว

บวกกับที่ลู่เฉินร้องเพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ กับเพลง ‘’ซินเดอเรลล่า’ ในบาร์เดย์ลิลลี่มาตลอด จึงทำให้ฉายานี้ของเขาเป็นจริงสมคำร่ำลือ

พี่น่าจึงพูดเสริมขึ้นอีกหนึ่งประโยค “หรือจะพูดให้ถูกต้องก็คือ น่าจะเป็นเสี่ยวลู่หนุ่มหล่ออัจฉริยะทางดนตรีของพวกเราค่ะ!”

“เสี่ยวลู่หนุ่มหล่ออัจฉริยะทางดนตรี!”

เสียงปรบมือและเสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกัน ลู่เฉินลุกขึ้นกอดกีตาร์อย่างอายมาก โบกมือให้กับทุกคน

พวกคุณไม่ต้องมองหนุ่มหล่อได้ไหม ตัวเอกในคืนนี้ก็ไม่ใช่ฉันนะ!

วินาทีต่อมา เสียงดนตรีในท่อนแรกก็ดังขึ้น

แสงไฟสปอตไลท์บนเวทีส่องไปที่ตัวของพี่น่า เธอจึงกลายเป็นจุดเด่นที่น่าจับตามองของงาน

“เพลงนี้มีชื่อว่า ฉันอยากมีบ้านสักหลัง”

เธอเก็บรอยยิ้มมองไปที่ผู้ชม หลับตาลงครึ่งหนึ่งอย่างเงียบๆ เพื่อฟังการบรรเลงดนตรีในท่อนแรก

จากนั้นเธอจึงเริ่มร้องเพลงที่เธอฝึกมากี่ครั้งก็ไม่รู้อย่างเป็นธรรมชาติ

“ฉันอยากมีบ้านสักหลัง